Την υπόθεση ενός ζευγαριού ο άνδρας του οποίου χτύπησε τη γυναίκα επειδή ζήλευε παθολογικά και την κατηγορούσε ότι διατηρούσε σχέση με έναν καθηγητή της στο πανεπιστήμιο Αθηνών, εξέτασε ο Άρειος Πάγος.
Μία ημέρα που ο κατηγορούμενος και καταδικασθείς σύζυγος την είχε συνοδεύσει στο πανεπιστήμιο ξεκίνησε να προκαλεί ένταση κάνοντας αναφορές για δήθεν ερωτικές σχέσεις της συντρόφου του με καθηγητή της. Παρότι εκείνη αρνήθηκε πολλάκις όσα έλεγε ο σύζυγός της, ο τελευταίος δεν πείστηκε και όταν ανέβηκαν στη μηχανή την χτύπησε με το κεφάλι του στο οποίο φορούσε το κράνος του, με αποτέλεσμα η γυναίκα, που δεν φορούσε κράνος, να τραυματιστεί.
Η υπόθεση οδηγήθηκε κατ’ επανάληψη στα δικαστήρια, καθώς μετά από ασφαλιστικά μέτρα τού απαγορεύτηκε να τη βρίζει και να της ασκεί βία.
Όλα ξεκίνησαν λίγο μετά τον γάμο τους και τη συγκατοίκησή τους στην Αττική. Μάλιστα 30 μέρες μετά τον γάμος τους ο άνδρας ανάγκασε την κοπέλα να πάνε μαζί στη σχολή της στο πανεπιστήμιο και να διαγραφεί από αυτήν.
Σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου πήγαν μαζί στο ΕΚΠΑ «προκειμένου να ενημερωθούν για τα απαιτούμενα έγγραφα για τη διαγραφή αυτής από τις σπουδές της, απόφαση που έλαβε η φοιτήτρια κατόπιν επιβολής εκείνου».
Έπειτα όμως, συνεχίζει το ανώτατο δικαστήριο, καθώς επέστρεφαν στο σπίτι τους με τη μηχανή του συζύγου και ενώ βρίσκονταν στην οδό Πανεπιστημίου, ο σύζυγος συνέχισε τη σκηνή ζήλιας «κατηγορώντας την ότι στο παρελθόν διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με κάποιον καθηγητή της σχολής της, δημιουργήθηκε μεταξύ τους διαπληκτισμός και έντονος καβγάς, οφειλόμενος κυρίως στην επιμονή του συζύγου να παραδεχθεί η φοιτήτρια τη σχέση με τον καθηγητή της, παρότι η τελευταία τον διαβεβαίωνε ότι ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο».
Στη συνέχεια ο καταδικασθείς «κτύπησε δυνατά και με πρόθεση τη γυναίκα του στο πρόσωπο δύο φορές με το πίσω μέρος του κεφαλιού του και της προκάλεσε -καθώς εκείνη δεν φορούσε προστατευτικό κράνος- απλή σωματική βλάβη και συγκεκριμένα εκχύμωση άνω και κάτω βλεφάρου δεξιά». Η κοπέλα μετέβη ακολούθως στο νοσοκομείο Αττικόν, όπου έλαβε ιατρική φροντίδα και γνωμάτευση για τον τραυματισμό.
Η ενοχή του συζύγου
Από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών ο σύζυγος κρίθηκε ένοχος και ότι από δόλο «τέλεσε την αξιόποινη πράξη της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης που του αποδίδεται», δηλαδή της παραβίασης του νόμου 3500/2006 «για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας».
Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή.
Έπειτα, το εφετείο δεν δέχθηκε το αίτημα του καταδικασμένου για αναγνώριση ελαφρυντικού καλής συμπεριφοράς μετά την τέλεση της πράξης για την οποία καταδικάστηκε, οπότε η ποινή του διατηρήθηκε ως είχε.
Το εφετείο έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται «η έννοια της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς, αφού συνέχισε να παρενοχλεί τη σύζυγό του και μόνο μετά την έκδοση προσωρινής διαταγής, κατόπιν της από αίτηση ασφαλιστικών μέτρων αυτής πρώην συζύγου, υποχρεώθηκε να παύσει κάθε μειωτική (εξυβριστική ή βίαιη) συμπεριφορά σε βάρος της».
Παρόλα αυτά ο καταδικασθείς προσέφυγε στον Άρειο Πάγο διεκδικώντας την αναίρεση της καταδίκης. Όπως είπε ενώπιον των δικαστών, η εφετική απόφαση δεν έχει πλήρη και εμπεριστατωμένη αιτιολογία ως προς την ενοχή του.
Κατήγγειλε, δε, ότι δεν του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς, παρότι έκτοτε «δεν έχει ενοχλήσει, ούτε και αντικρίσει εκ νέου την τέως σύζυγο του» και μάλιστα της κατέβαλε το ποσό των 24.512 ευρώ που επιδίκασαν σε βάρος τα αστικά δικαστήρια. Επίσης, επικαλέστηκε ότι επιδίδεται «μόνο στην ενασχόληση με την εργασία του, τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες, όπως η ζωγραφική, και με τις αθλητικές του δραστηριότητες».
Επίσης, ισχυρίστηκε ότι «δεν έχει απασχολήσει τις δικαστικές αρχές και δεν έχει υποπέσει σε καμία παράβαση νόμου, ούτε έχει κατηγορηθεί για κάτι στο ίδιο χρονικό διάστημα», ενώ προσφέρει κοινωνικό έργο σε ίδρυμα της Αττικής.
Το ΣΤ’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε την αίτηση αναίρεσής του και ως προς το σκέλος της κατηγορίας διότι θεώρησε ότι η εφετειακή απόφαση έχει την απαιτούμενη πλήρη αιτιολογία.
Βέβαια, οι αρεοπαγίτες δέχθηκαν την αναίρεση της εφετειακής απόφασης ως προς το σκέλος της μη αναγνώρισης ελαφρυντικού και ανέπεμψαν την υπόθεση ως προς αυτό για νέα κρίση στο Εφετείο Αθηνών.