Λίγες ακόμη μέρες ηρεμίας μας απομένουν. Σε εμάς τους δημοσιογράφους αναφέρομαι που ετοιμαζόμαστε μετά το Πάσχα των Ελλήνων και τον πατροπαράδοτο οβελία, να ξεκινήσουμε έναν απίστευτο μαραθώνιο που καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα διαρκέσει μέχρι τα μέσα του Οκτωβρίου.
Παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αρνήθηκε να αποδεχτεί σχετικές εισηγήσεις των επιτελών του και έμεινε σταθερός στην αρχική του θέση πως θα ολοκληρώσει την τετραετία του και πως οι κάλπες δεν πρόκειται να στηθούν πριν από το τέλος της.
Τις σχεδίαζε για τον τρέχοντα μήνα -πριν τις διακοπές του Πάσχα- αλλά ο προγραμματισμός του ακυρώθηκε εξαιτίας της τραγωδίας των Τεμπών, οπότε φτάσαμε στα τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου.
Με αυτό ως δεδομένο, τα πράγματα σκουραίνουν για όλους και όλα που επηρεαζόμαστε και που σχετίζονται με τις εκλογές.
Και μία και δύο, μπορεί και τρεις εκλογικές αναμετρήσεις να χρειαστούν προκειμένου να σχηματιστεί η πολυπόθητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και το νέο κυβερνητικό σχήμα. Κάπου μέσα στο καλοκαίρι θα ολοκληρωθούν αυτά κι εφόσον βγει λευκός καπνός από την βουλή και πανηγυρίσουμε πως «habemus κυβέρνηση», λίγες μέρες ανάπαυλα και πάλι στις επάλξεις, ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών που προγραμματίστηκαν για τις 8 και τις 15 Οκτωβρίου (όπου χρειαστεί επαναληπτική ψηφοφορία).
Για να το κάνω λίγο χειρότερο, να συμπληρώσω ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που προβλέποντας αδυναμία στον σχηματισμό κυβέρνησης και στις δεύτερες εθνικές εκλογές (να μην υπάρξει δηλαδή αυτοδυναμία), θεωρούν πιθανή νέα -τρίτη- προσφυγή στις κάλπες στο τέλος του καλοκαιριού. Σε αυτό το ενδεχόμενο, πέρα από τις σοβαρές επιπτώσεις για την εθνική οικονομία και την αναστάτωση στον τουρισμό λόγω αβεβαιότητας για την πορεία της χώρας, θα υπάρχει και θέμα αναφορικά με τις αυτοδιοικητικές εκλογές που θα ακολουθήσουν. Αναφέρομαι φυσικά στον δραματικό περιορισμό του διαθέσιμου χρόνου για προεκλογική εκστρατεία των υποψήφιων για δήμους και περιφέρειες, πράγμα που θα οδηγήσει σε υποβολή αιτήματος για μετατόπιση των προκαθορισμένων εκλογών για μερικές βδομάδες αργότερα.
Όλα τα προηγούμενα προοιωνίζονται ένα πολύ απαιτητικό εξάμηνο, κατά το οποίο θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι…
Δύσκολο το εξάμηνο που ακολουθεί. Όχι βεβαίως ότι ήμασταν ήσυχοι τους μήνες που προηγήθηκαν, καθώς από το περσινό φθινόπωρο η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ήταν καθημερινά στην ημερήσια διάταξη, δηλητηριάζοντας το πολιτικό κλίμα και προκαλώντας κύματα αποσταθεροποίησης με συνακόλουθες αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία.
Από τις αρχές του χειμώνα το κράτος υπολειτουργεί καθώς οι υπουργοί δεν σχεδιάζουν αλλά τακτοποιούν εκκρεμότητες και κάνουν διευθετήσεις στοχεύοντας σε ομάδες ψηφοφόρων ή στην προσέλκυση σταυρών για την ατομική τους προσπάθεια.
Ενόψει όσων μας περιμένουν, ας απολαύσουμε το Πάσχα των Ελλήνων όσο καλύτερα μπορούμε, εισπράττοντας και μοιράζοντας αγάπη και δίνοντας μια υπόσχεση πως θα προσπαθήσουμε να γίνουμε -έστω κατά τι- καλύτεροι άνθρωποι. Καλό Πάσχα!!!
Και ενώ εμείς... λικνιζόμαστε σε προεκλογικούς ρυθμούς που αναμένεται να εξελιχθούν από μία σύντομη επομένως πυκνή και έντονη καμπάνια σε 24ωρο σκληρό ροκ, και οι έξω δε ζουν εν ηρεμία.
Για να μην πω πως σε διεθνές επίπεδο νομίζω πως ζω το Πάσχα της... μαρμότας. Θυμάμαι, λοιπόν, πως στο αντίστοιχο αναστάσιμο-πασχαλινό φύλλο του 2022 έγραφα από αυτή τη σελίδα και για τις δικές μας εκλογές που έρχονται (κι ας άργησαν) και για ένα πρόσωπο ισχυρότατο στην Ε.Ε. και αγαπημένο μας στην Ελλάδα σε επίπεδο συμμαχιών.
Ο Εμανουέλ Μακρόν, λοιπόν, πρωταγωνιστεί αυτές τις άγιες μέρες και φέτος στην επικαιρότητα και δυστυχώς γι’ αυτόν τα περσινά του άγχη, αυτά της εκλογικής μάχης, δεν ήταν τίποτα μπροστά σ’ αυτά που ακολούθησαν.
Από τη μια οι Γάλλοι να υπερασπίζονται το... εθνικό τους DNA, δηλαδή την επανάσταση στους δρόμους (μη σας ξεγελά πώς σταμάτησαν για λίγο, Γάλλοι είναι θα ξαναρχίσουν), αυτή τη φορά για το συνταξιοδοτικό και από την άλλη ολόκληρη Ουάσιγκτον να βρίσκεται στα... κεραμίδια μετά τα όσα δήλωσε από την Κίνα ο ένοικος του Ελιζέ.
Μεταξύ μας, ο Μακρόν δεν είπε ούτε κάτι παράξενο, ούτε κάτι που δεν το είχε ξαναπεί και αυτός και οι άλλοι ισχυροί της Ε.Ε., πώς δηλαδή η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι δεμένη στο άρμα της Αμερικής, αλλά να παίζει ρόλο ως τρίτος πόλος και σοβαρά και με καλή πίστη απέναντι τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Κίνα.
Αλλά, την ώρα που καίγεται η γειτονιά μας και το σπίτι μας (ο πόλεμος στην Ουκρανία συντάραξε την Ευρώπη, τις κοινωνίες της και την οικονομία της) δεν πας να τηρήσεις ίσες αποστάσεις (έστω και στα λόγια ή ακόμα και εάν κάπως μπορεί αυτά να παρερμηνεύτηκαν) για την Ταϊβάν.
Γιατί και σε θέμα αξιακό και αντιμετώπισης της αυτοδιάθεσης των λαών σωστό δεν είναι και είναι αχρείαστο την ώρα που η ρωσοουκρανική αναμέτρηση μπαίνει σε νέα φάση και απαιτείται απόλυτη μα απόλυτη συνεργασία Ευρώπης-ΗΠΑ για την παροχή βοήθειας στο Κίεβο.
Το «κόντεμα» του Μακρόν που –ας μην κρυβόμαστε- θέλει χρόνια τώρα να γίνει «Ευρωπάρχης», αλλά λίγο η δική του απειρία λίγο οι σοβαρές εξελίξεις στη γεωπολιτική σκακιέρα δεν τον αφήνουν, από τα μεγαλύτερα ενημερωτικά δίκτυα του πλανήτη, όπως οι New York Times, η Washington Post, το Politico αλλά και τα βρετανικά είναι άνευ προηγουμένου.
Και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το θέμα μας αφορά όλους. Όχι μόνο επειδή και για ανθρωπιστικούς αλλά και ρεαλιστικούς και εθνικούς λόγους ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να λήξει χθες με νίκη του αμυνόμενου, αλλά και γιατί ως χώρα έχουμε ποντάρει πολλά (πολιτικά αλλά και οικονομικά) στο μότο «Ελλάδα-Γαλλία Συμμαχία».
Ας ελπίσουμε, τα πράγματα να μείνουν εδώ, οι διπλωματικές κρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο να σταματήσουν άμεσα και του χρόνου το Πάσχα να μην ασχολούμαστε και πάλι με τις αγωνίες και τα προβλήματα του Μακρόν.
Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 15-16.04.2023