Πριν από έξι χρόνια, τα Γρεβενά γιόρτασαν για πρώτη φορά τη μέρα του Αγίου Πατρικίου και από τότε η δημοφιλής ιρλανδική γιορτή εντάχθηκε στα «έθιμα» του τόπου. Το St. Patrick’s Day Festival ένωσε δύο φαινομενικά διαφορετικούς λαούς με τις δράσεις να αποτελούν ετήσιο εκδρομικό δέλεαρ για πολίτες από όλη την Ελλάδα.
Κατά τις ημέρες διεξαγωγής του οι επισκέπτες δε θα έρθουν σε επαφή μόνο με τη μουσική της Ιρλανδίας αλλά και με όλη την κουλτούρα του λαού καθώς το φεστιβάλ είναι πλέον πολυθεματικό και εξερευνά κάθε έκφανση του πολιτισμού τους μέσα από τη γαστρονομία, τα θεάματα και τις ομιλίες.
Διοργανωτής του φεστιβάλ είναι ο κ. Στέλιος Παπαλαμπρόπουλος ο οποίος παρακινήθηκε από την αγάπη του για την ιρλανδική μουσική και έκανε πραγματικότητα το όραμά του δημιουργώντας μία πρωτοπόρα γιορτή όχι μόνο για την πόλη αλλά και για την Ελλάδα.
«Από μικρός με συγκινούσε η Ιρλανδική και η Σκωτσέζικη μουσική. Το πρώτο κάλεσμα έγινε το 2015 όπου μία καθημερινή έκανα μια εκδήλωση σε μία μικρή pub με μουσική που είχα ετοιμάσει. Προς έκπληξη όλων το party κράτησε μέχρι τις 5 το πρωί. Από εκεί και πέρα κάθε χρόνο “χτίζουμε”. Έχουμε επεκταθεί σε μέρες, με επίκεντρο την 17η Μαρτίου την ημέρα του Αγ. Πατρικίου, και έχουμε καταλήξει να κάνουμε ένα πολυθεματικό φεστιβάλ ιρλανδικού πολιτισμού.
Το St. Patrick’s Day Festival όμως είναι κάτι παραπάνω από ένα φεστιβάλ. Άνθρωποι κάθε ηλικίας θα ενωθούν στις εκδηλώσεις της διοργάνωσης για να πάρουν μία γεύση από την Ιρλανδία. Όπως περιγράφει και ο κ. Παπαλαμπρόπουλος «το φεστιβάλ αγκαλιάζει όλη την τοπική κοινωνία και βιώνουμε όλοι μαζί την ιρλανδική κουλτούρα, ο καθένας από το πόστο του. Η διοργάνωση περιλαμβάνει στον προγραμματισμό τις δράσεις για κατοίκους κάθε ηλικίας καθώς το 2019 είχαν υποκινηθεί μέχρι και σύλλογοι γονέων και κάναμε εκδηλώσεις για παιδιά. Ένα συγκρότημα διηγούταν στα παιδιά ιρλανδικά παραμύθια μετά μουσικής. Επίσης κάναμε χειροτεχνίες με την μασκότ του Πάτρικ. Αυτό που με εξέπληξε ήταν ότι συμμετέχουν και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας ακόμα και στα live. Το να βλέπεις έναν άνθρωπο 70 χρονών να ακούει ιρλανδική μουσική σε μία καφετέρια είναι φοβερό. Ίσως επειδή ταιριάζει η ιδιοσυγκρασία των δύο λαών παρόλο που μας φαίνονται πολύ διαφορετικοί. Έχουμε πλούσια λαογραφία και οι δύο χώρες, κάποιοι ήχοι στη μουσική είναι κοντά και όσο περίεργο και αν φαίνεται είναι γλετζέδες όπως εμείς.»
Το σχέδιο του διοργανωτή φαίνεται μεγαλόπνοο καθώς στόχος του είναι ακόμα και η αδελφοποίηση με κάποια πόλη της Ιρλανδίας. Ο διάλογος που θα αναπτυχθεί μεταξύ των δύο χωρών θα επιτρέψει την ανταλλαγή εθίμων αλλά και επιχειρηματικών ιδεών:
«Θέλω να έρθει κόσμος στην πόλη και αν μας επισκεφθεί κάποιος αυτή την περίοδο θα δει ότι είναι σαν να βρίσκεται στην Ιρλανδία. Τα ποτάμια και το πράσινο που κυριαρχεί θυμίζει πολύ το ιρλανδικό τοπίο. Από το 2018 τελούμε υπό την αιγίδα της ιρλανδικής πρεσβείας και ο απώτερος στόχος μου είναι, πέρα από τη χαρά που θα δίνουμε στους ανθρώπους, να αδελφοποιηθούμε με μία πόλη της Ιρλανδίας. Να κάνουμε μία σύναξη Ελλήνων και Ιρλανδών μουσικών και να “συνομιλήσουμε” μέσω των βιολιών που κυριαρχούν και στις δύο κουλτούρες. Θα ήταν ωραίο να ανταλλάξουμε ακόμα και προϊόντα.»
Με τη φετινή χρονιά να μην επιτρέπει στους κατοίκους των Γρεβενών να γιορτάσουν την ημέρα του Αγίου Πατρικίου, ο κ. Παπαλαμπρόπουλος βρήκε έναν ιδιαίτερα δημιουργικό τρόπο να μεταφέρει στο κοινό τα συναισθήματα των φίλων του φεστιβάλ. Ο Πάτρικ, η επίσημη ιρλανδική μασκότ της ημέρας του Αγ. Πατρικίου, περιφέρεται στην άδεια πόλη των Γρεβενών, γεμάτος αναμνήσεις από τις προηγούμενες φεστιβαλικές εκδηλώσεις και παρά τη λύπη του, εκφράζει την ελπίδα να γιορτάσουμε και πάλι όλοι μαζί ενωμένοι.
«Φέτος, για ακόμα μία χρονιά δεν μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε το φεστιβάλ και έτσι κάναμε ένα βίντεο με πρωταγωνιστή τον Πάτρικ ο οποίος περιγράφει όλα μας τα συναισθήματα. Το αγαπημένο μας ξωτικό περιφέρεται στα λιβάδια, στους δρόμους και στα καταστήματα της πόλης και είναι γεμάτος μνήμες από τα περασμένα φεστιβάλ. Λόγω της κατάστασης, δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο παρά να περνά λυπημένος έξω από όλα τα μέρη που πραγματοποιείται το φεστιβάλ και να ελπίζει ότι την επόμενη χρονιά να γιορτάσουμε όλοι μαζί.» καταλήγει ο κ. Παπαλαμπρόπουλος.