Του Νίκου Ασλανίδη
Γνωρίζετε ότι στην Ελλάδα κατασκευάζονται μονοκινητήρια αεροπλάνα; Γνωρίζετε ότι η ψυχή της ομάδας που τα κατασκευάζει δεν είναι αεροναυπηγός, ούτε μηχανικός αεροσκαφών αλλά ένας συνταξιούχος αστυνομικός που λατρεύει τα αεροπλάνα;
Ο Γιώργος Ηλιόπουλος για πρώτη φορά στη ζωή του είδε αεροπλάνο σε ηλικία 13 ετών, όταν μια «Ντακότα» πέταξε πάνω από το χωριό του, την Παλαίστρα Φλώρινας και έριξε προπαγανδιστικά φυλλάδια για να ψηφίσουν «Ναι» στο δημοψήφισμα της Xούντας των συνταγματαρχών…
Του έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση που από τότε πήρε την απόφαση να κάνει κάποια στιγμή το δικό του αεροπλάνο…
Τελικά έγινε αστυνομικός, αλλά ποτέ του δεν ξέχασε το παιδικό του όνειρο. Ξεκίνησε ασχολούμενος με τον αερομοντελισμό και στη συνέχεια πέρασε στην κατασκευή μονοκινητήριων αεροσκαφών. Μέχρι τώρα κατάφερε να κατασκευάσει τρία αεροσκάφη!
Το τελευταίο του αεροσκάφος που είναι διθέσιο, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον ξένων επενδυτών που θέλουν να το βγάλουν στην παραγωγή.
Το παράδοξο είναι ότι η Ελλάδα που αυτή τη στιγμή εισάγει μονοκινητήρια αεροσκάφη από την Ιταλία και την Τσεχία, δεν δίνει άδεια στο αεροσκάφος του κ. Ηλιόπουλου γιατί δεν είναι από «εγκεκριμένο» εργοστάσιο!
Πώς προέκυψε η αγάπη σας για τα αεροπλάνα;
Από επτά ετών, μαθητής του δημοτικού, θυμάμαι να έχω έντονο ενδιαφέρον για τα αεροπλάνα και ό,τι πετάει γενικά. Στο αναγνωστικό της Β’ τάξης είχε ζωγραφισμένο ένα αεροπλάνο. Ακόμη το θυμάμαι… Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Ήθελα και εγώ να πετάξω σαν τα πουλιά…
Δεν είχα δει όμως αεροπλάνο και δεν μπορούσα να καταλάβω πως ήταν. Το 1973 είδα για πρώτη φορά αεροπλάνο, μια «Ντακότα» που πέρασε πάνω από το χωριό μας και έριξε φυλλάδια για να ψηφίσουν οι κάτοικοι «Ναι» στο δημοψήφισμα που έκανε τότε η Χούντα…
Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την κατασκευή αεροσκαφών;
Όταν αργότερα μπήκα στο σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας είχα δει σε περιοδικά, αρχές της δεκαετίας του ‘80, ότι κάποιοι ερασιτέχνες ιδιώτες στην Αμερική κατασκευάζουν τα δικά τους αεροπλάνα και πετάνε με αυτά. Έκτοτε προετοιμαζόμουν έτσι ώστε κάποια στιγμή να μπορέσω να κάνω και εγώ κάτι τέτοιο. Διάβασα σχετική βιβλιογραφία στα αγγλικά και παράλληλα ασχολήθηκα και με τον αερομοντελισμό.
Το πρώτο αεροπλάνο ήταν από ανακυκλώσιμα υλικά;
Ναι. Είχα έρθει σε επαφή με άτομα στις ΗΠΑ και στον Καναδά και μου συνέστησαν αν επιχειρήσω να κατασκευάσω εδώ, να το κάνω με υλικά που υπάρχουν στον τόπο μου, επειδή η εισαγωγή υλικών από το εξωτερικό θα ήταν ασύμφορη για ένα τέτοιο εγχείρημα. Γι’ αυτό η πρώτη κατασκευή ήταν από ξύλο και ανακυκλώσιμα υλικά, καθώς και τροχούς και κινητήρα από σκούτερ και παλιό αυτοκίνητο αντίστοιχα.
Έτσι ξεκίνησα το 1980 και αυτό το αεροπλάνο ολοκληρώθηκε και πέταξε το 1994. Το ονόμασα «Λυγκίστη».
Πότε κατασκευάσατε το δεύτερο αεροσκάφος;
Το 2005 ξεκίνησα το δεύτερο αεροσκάφος όχι με ανακυκλώσιμα υλικά αλλά με κανονικά υλικά αλουμινίου, όπως αυτά που χρησιμοποιούν στα μεγάλα αεροπλάνα. Το τελείωσα το 2009 και το ονόμασα «Άρχων». Μου στοίχισε περίπου 15.000 ευρώ χωρίς να υπολογίζω την προσωπική εργασία. Κάλεσα την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Μεταφορών για να μου δώσει άδεια. Πράγματι, ήρθαν από την Αθήνα και μου έδωσαν προσωρινό νηολόγιο αλλά λίγο αργότερα το πήραν πίσω γιατί, λέει, δεν κατασκευάστηκε από εγκεκριμένο εργοστάσιο! Έτσι αναγκάστηκα και πήρα νηολόγιο από την Ιταλία…
Πλέον, έχετε κατασκευάσει το τρίτο σας αεροσκάφος. Ποια είναι τα τεχνικά χαρακτηριστικά του;
Ναι είναι το τρίτο κατά σειρά μοντέλο που έχω σχεδιάσει και κατασκευάσει και ονομάζεται «Άταιρον». Ανήκει στην κατηγορία των υπέρ ελαφρών αεροσκαφών και είναι διθέσιο, κατάλληλο για εκπαίδευση και ταξίδια. Το πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού στην κατηγορία του είναι οι καλές επιδόσεις του και η οικονομία στην πτήση και την αγορά του.
Εάν είχατε εξασφαλίσει κάποιο χρηματοδότη θα μπορούσατε να προχωρήσετε στην παραγωγή μονοκινητήριων αεροσκαφών;
Ναι, καθότι το αεροπλάνο «Άρχων» είναι μοναδικό στην κατηγορία του και το διθέσιο «Άταιρον» με πολύ καλά χαρακτηριστικά, τα οποία όμως έχουν ιταλικη αδειοδότηση και όχι ελληνική λόγω γραφειοκρατίας και χρόνιων κωλυμάτων. Το παράδοξο είναι ότι εισάγουμε παρόμοια μονοκινητήρια αεροσκάφη από την Ιταλία και την Τσεχία.
Πόσα τέτοια αεροσκάφη υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;
Τουλάχιστον 150 αεροσκάφη που τα αγοράζουν ιδιώτες. Θα μπορούσαμε άνετα και εμείς να παράγουμε ελληνικά αεροσκάφη αρκεί να ξεπεράσουμε την ελληνική γραφειοκρατία…
Μέχρι τώρα υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον από ξένους κατασκευαστές για να προχωρήσουν σε μαζική παραγωγή ;
Υπήρξε και υπάρχει. Στόχος είναι η οποία συμφωνία να είναι καλή. Με κάλεσαν να πάω στις ΗΠΑ και να εγκατασταθώ μόνιμα εκεί για να παράγουμε τα δικά μου αεροπλάνα και ενώ στην αρχή το απέρριψα, τώρα μετά από όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζω στην Ελλάδα το ξανασκέφτομαι…
Πρόσφατα είχαμε ένα δυστύχημα με μονοκινητήριο αεροσκάφος. Τελικά πόσο ασφαλή είναι τα μονοκινητήρια;
Τα μονοκινητήρια αεροπλάνα της κατηγορίας μας είναι από τα ασφαλέστερα λόγω του εφοδιασμού τους και με βαλλιστικά αλεξίπτωτα που δεν υπάρχουν σε μεγαλύτερες κατηγορίες αεροπλάνων και τα καθιστά ασφαλέστερα. Το πρόβλημα είναι η μη ενδεδειγμένη χρήση τους από κάποιους χειριστές, οι οποίοι τα αντιμετωπίζουν σαν παιχνίδια.
Η Ελλάδα που είναι μια τουριστική χώρα θα μπορούσε να χρησιμοποιεί περισσότερο τα μονοκινητήρια αεροσκάφη;
Εφόσον δεν υπάρχουν σύνορα στην Ενωμένη Ευρώπη θα πρέπει να μπορούν να έρχονται και στην Ελλάδα τουρίστες με τέτοια αεροπλάνα. Ενώ στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες γίνεται, στην Ελλάδα υπάρχει ένα ιδιότυπο καθεστώς και χάνει η χώρα μας πολλά έσοδα.
Είστε πρόεδρος της αερολέσχης Φλώρινας. Πόσα μέλη είναι στην αερολέσχη σας και μέχρι που έχετε ταξιδέψει με μονοκινητήρια;
Είμαι πρόεδρος της μοναδικής Αερολέσχης στην Ελλάδα που πετάει με αεροσκάφη που κατασκευάζουν μέλη της. Χωρίς καμία κρατική υποστήριξη και βοήθεια καταφέραμε να ιδρύσουμε σχολή χειριστών και τα 50 μέλη μας να πετάνε σε προορισμούς σε όλη την Ελλάδα.
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σας;
Αυτή τη στιγμή στην εταιρία μας με την επωνυμία G-Aerosports κατασκευάζουμε για πελάτη στην Αυστραλία ένα διθέσιο «Άρχων» και ευελπιστούμε τα ελληνικά αεροπλάνα να πετάξουν σε... ξένους ουρανούς!
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις