Επιλέχθηκε ως ένας από τους καλύτερους διδακτορικούς υπότροφους φοιτητές σ' ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, το HKBU. ο Μίνως- Αθανάσιος Καρυωτάκης που άφησε την Ελλάδα για την ασιατική χώρα, μιλάει στη "ΜτΚ" για τη διαδρομή του, τα ερευνητικά του ενδιαφέροντά του, αλλά και για την πανδημία του κορονοϊού.
Παραμένει αποκλεισμένος στη χώρα μας
Ο Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης, ολοκληρώνοντας τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές τους σπουδές στη δημοσιογραφία και το ΑΠΘ, επιλέχθηκε από τη Σχολή Επικοινωνίας του Hong Kong Baptist University (HKBU) και το Συμβούλιο Επιχορηγήσεων Έρευνας (RGC) του Χονγκ Κονγκ για την κρατική υποτροφία Hong Kong PhD Fellowship Scheme (HKPFS), η οποία στοχεύει στο να προσελκύσει τους καλύτερους φοιτητές του κόσμου ώστε να διενεργήσουν τις διδακτορικές τους σπουδές σε κάποιο από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα του Χονγκ Κονγκ.
Για τον ίδιο, η απόφαση να μεταβεί στην παραθαλάσσια περιοχή της Κίνας, έμοιαζε, όπως λέει μονόδρομος. «Όταν τόσο σπουδαίοι άνθρωποι όπως οι καθηγητές Colin Sparks, Cherian George, Steve Guo και άλλοι αποφασίζουν να σου προσφέρουν μια ευκαιρία να δουλέψεις σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα στον κόσμο με μια τέτοια υποτροφία, το μόνο που μπορείς να πεις είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ και να προσπαθείς να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου σε καθημερινή βάση». Ο κ. Καρυωτάκης παράλληλα με τις διδακτορικές του σπουδές, απολαμβάνει όπως λέει «μια πρωτόγνωρη ακαδημαϊκή ελευθερία, καθώς το πανεπιστήμιο μου επιτρέπει μου να ασχοληθώ με ερευνητικά ενδιαφέρονται που σχετίζονται με την Ελλάδα και κινούνται στον ευρύτερο χώρο της Προπαγάνδας Μίσους και των Σχέσεων Εξουσίας των ΜΜΕ».
(Φ) Ο Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από την πανδημία και περιμένει τη στιγμή που θα επιστρέψει στο Χονγκ Κονγκ
Ο κορονοϊός και η επιστροφή στην Ελλάδα
Στην περίπτωση του το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού τον βρήκε στη χώρα μας και τώρα αντιμετωπίζει την δυσκολία επιστροφής στο Χονγκ Κονγκ, λόγω της διακοπής όλων των πτήσεων. Ο ίδιος όλο αυτό το διάστημα παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από τον ιό και τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ασία. Όπως εξηγείς στη «ΜτΚ» «το Χονγκ Κονγκ, όπως και σχεδόν όλες οι χώρες της Ασίας μέχρι στιγμής έχουν κάνει καλύτερη δουλειά στην αντιμετώπιση του ιού απ’ ότι η χώρα μας και η ΕΕ. Δεν υπάρχουν μόνο λιγότεροι θάνατοι, αλλά και λιγότερα κρούσματα συγκριτικά με τον συνολικό πληθυσμό. Επίσης, αρκετές περιοχές, όπως και το Χονγκ Κονγκ μέχρι σήμερα δεν έχουν προβεί σε γενικό και καθολικό lockdown. Η κατάσταση εκεί είναι σαφώς καλύτερη από εδώ, που έχουν σταματήσει τα πάντα και δεν υπάρχει ζωή. Οι συνάδελφοι και φίλοι στο Χονγκ Κονγκ, στην Κίνα και σε άλλες Ασιατικές χώρες και ειδικές περιφέρειες αδυνατούν να κατανοήσουν πως η ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, ήταν τόσο απροετοίμαστες και χωρίς ουσιαστικά προληπτικά μέτρα» με τον ίδιο να τονίζει πως «το lockdown είναι δείγμα αποτυχίας και όχι επιτυχίας».
«Ο λιγότερο ταξιδεμένος δρόμος»
Εξελίσσοντας τον εαυτό του και καλλιεργώντας συνεχώς τις γνώσεις του, για τις οποίες ξεχώρισε από πολύ νωρίς, μιλάει για την επιτυχία του αλλά και τα όνειρά του. «Είναι σαφές ότι για να βρεθώ στο HKBU ως υπότροφος του HKPFS δεν ήταν κάτι εύκολο. Ήθελε δουλειά, τύχη και μεθοδικότητα. Ωστόσο, στην υλοποίηση αυτού του στόχου είχα την τύχη να έχω τη βοήθεια ενός νεαρού και εξαιρετικού ακαδημαϊκού, του οποίου η συμβολή στη διεκδίκηση της υποτροφίας ήταν καθοριστική. Το λιγότερο που μπορώ να του πω είναι ένα μεγάλο δημόσιο ευχαριστώ για ό,τι έκανε για εμένα χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Η διαδρομή δεν ξέρω αν ήταν εύκολη ή δύσκολη, αλλά χρησιμοποιώντας τα λόγια του Robert Frost, μπορώ να πω ότι πήρα τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο και αυτό ήταν που έκανε τη διαφορά».
Για τη συνέχεια της ενδιαφέρουσας διαδρομής του και της πιθανής του επιστροφής στη χώρα μας, ο ίδιος δίνει τη δική του απάντηση, που έχει δομηθεί μέσα από τις αξίες και την οικογένειά του. «Και ποιος δεν θα ήθελε να επιστρέψει πίσω σε μια προοδευτική Ελλάδα, η οποία θα αποτελεί σπίτι για πολλούς πολίτες διαφορετικών αντιλήψεων, χρώματος, πεποιθήσεων, όπου όλοι μαζί θα μπορούμε να ατενίζουμε ένα πολύχρωμο μέλλον δίχως ρατσισμό, ξενοφοβία και τοξικά υπέρμετρο πατριωτισμό; Μακάρι αυτή την Ελλάδα να καταφέρουμε να την ζήσουμε. Εγώ προσωπικά, όπως και οι γονείς μου, γι’ αυτή την Ελλάδα και γι’ αυτόν τον κόσμο θα συνεχίζω να παλεύω», τονίζει.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 04/05 Απριλίου 2020