O Anthony Jude Montgomery, καθηγητής στο τμήμα Εκπαιδευτικής & Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας μιλάει για τη διαδρομή του από την Ιρλανδία στη Θεσσαλονίκη, τα ελληνικά πανεπιστήμια, τους φοιτητές του αλλά και τους αυριανούς ηγέτες που ο ίδιος εκπαιδεύει.
Πως αποφασίσατε να ζήσετε στη Θεσσαλονίκη;
Έχω ζήσει στην Ολλανδία και τη Μέση Ανατολή, όπου εργαζόμουν ως καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια. Πριν έρθω στην Ελλάδα, επέστρεψα στην Ιρλανδία και το 2009 πήρα την απόφαση να ζήσω στη Θεσσαλονίκη για οικογενειακούς λόγους. Η γυναίκα μου είναι Ελληνίδα και εδώ φτιάξαμε την οικογένεια μας.
Πως προέκυψε η διδασκαλία στο ΠΑΜΑΚ;
Αναζητούσα δουλειά και η σύντροφός μου ήταν εκείνη που με προέτρεψε να κάνω αίτηση στο πανεπιστήμιο «Μακεδονίας», γιατί είχε ανοίξει μια θέση με την ειδικότητα μου. Έκανα την αίτηση και πίστευα ότι δεν θα με προσλάβουν σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, δεδομένου ότι ήμουν από μια χώρα του εξωτερικού και η ελληνική γλώσσα δεν ήταν η μητρική μου. Όταν με προσέλαβαν ήταν κάτι το αναπάντεχο. Προσωπικά δεν με προβλημάτισε η γλώσσα, γιατί είχα την εμπειρία διδασκαλίας σε πανεπιστήμια, όπου η πρώτη τους γλώσσα δεν είναι τα αγγλικά, οπότε ήξερα πως θα είναι.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις των φοιτητών όταν βλέπουν έναν καθηγητή από την Ιρλανδία;
Δημιουργούνται θετικές εντυπώσεις, έχουν ενδιαφέρουν να συζητήσουν για την Ιρλανδία και όλοι με ρωτούν «γιατί είσαι εδώ;», σαν να μην έπρεπε να είμαι εδώ. Νομίζω ότι τους μπερδεύει λίγο ότι μου αρέσει η Ελλάδα περισσότερο από ό,τι αρέσει στους ίδιους. Πάντα έχω να τους δώσω τα θετικά παραδείγματα ανθρώπων και επιχειρήσεων που τα κατάφεραν στην Ελλάδα, εκείνοι βέβαια πιστεύουν ότι πρέπει να παραπονιέμαι περισσότερο.
Πως είναι η Θεσσαλονίκη με τη ματιά ενός Ιρλανδού; Τι είναι αυτό που αγαπάτε και τι θα θέλατε να αλλάξετε στην πόλη;
Μου αρέσει η πόλη, οι άνθρωποί της, είναι τόσο ζεστοί, μπορώ εύκολα να επικοινωνήσω μαζί τους, τους θεωρώ πολύ ανοιχτόμυαλους, εξαιρετικά υποστηρικτικούς, πρόθυμους να μιλήσουν και να βοηθήσουν. Είναι κάτι που δεν το συναντάς εύκολα. Μου αρέσει ότι είναι μια πόλη που κάνεις τις μετακινήσεις σου με το ποδήλατο, με το οποίο έρχομαι στου δουλειά, ακολουθώντας τη διαδρομή της παραλίας. Μου αρέσει η ελληνική μουσική, η ποίηση, η λογοτεχνία, ο Καζαντζάκης. Είναι πολύ ωραία πόλη, το ίδιο και οι άνθρωποι της, νιώθω ευτυχισμένος και ασφαλής. Αυτό που θα ήθελα να αλλάξω σχετίζεται με τους φοιτητές μου, τη στάση τους, που είναι σε μεγάλο βαθμό αρνητικοί με την Ελλάδα. Πολλές φορές τους λέω ότι ίσως υποφέρουν από ένα φαινόμενο που στη ψυχολογία λέγεται «αυτοεκπληρούμενη προφητεία», δηλαδή η πεποίθηση ότι δεν θα πετύχουν στην Ελλάδα. Άνθρωποι δημιουργικοί και εργατικοί έχουν ως βασική πεποίθηση ότι δεν μπορούν να πετύχουν στην Ελλάδα και αυτό θα τους σταματήσει από το να πετύχουν.
Έχετε διδάξει σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πως σας φαίνονται τα ελληνικά πανεπιστήμια;
Είναι ένα πολύπλοκο θέμα. Οι καθηγητές στα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν μεγάλη ελευθερία, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό και δεν το συναντάς στο εξωτερικό. Παράλληλα, αυτό που εντοπίζω είναι η μεγάλη απόσταση των καθηγητών και φοιτητών, αν η σχέση ήταν πιο συνεργατική, θα είχε μεγαλύτερα αποτέλεσμα.
Ειδικεύεστε στις εργασιακές σχέσεις, παραδίδοντας παράλληλα μαθήματα «management coaching» (τεχνικές διοίκησης), ενώ έχετε δημιουργήσει το πρόγραμμα «Μαθητές του Σήμερα, Ηγέτες του αύριο»...
Ειδικεύομαι στην ψυχολογία της εργασίας, μελετώ και ερευνώ θέματα που σχετίζονται με τους παράγοντες που κινητοποιούν τους ανθρώπους να εργάζονται καλύτερα και πιο αποδοτικά. Ασχολούμαι με το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης «burnout», πραγματοποιώ πολλά σεμινάρια coaching για μάνατζερ, διευθυντές, για ό,τι έχει να κάνει με τις εργασιακές σχέσεις. Στο πανεπιστήμιο διδάσκω μαθήματα όπως «Ψυχολογία της Εργασίας» και «Κοινωνική Ψυχολογία». Παράλληλα, έχουμε δημιουργήσει στο ΠΑΜΑΚ, το πρόγραμμα «Παιδιά του Σήμερα, Ηγέτες του Αύριο», όπου κάθε χρόνο επιλέγονται 20 μαθητές από όλα τα γυμνάσια και λύκεια της Θεσσαλονίκης και κάνουν ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα σε προσόντα ηγετών. H ιδέα αυτή του προγράμματος δημιουργήθηκε από την εμπειρία μου ότι οι πιθανοί ηγέτες θα πρέπει να καλλιεργούν από νωρίς τα προσόντα τους. Σε κάποια στιγμή είτε επαγγελματικά, είτε προσωπικά στη ζωή μας θα κληθούμε να πάρουμε μια αρχηγική θέση και αυτό που συνειδητοποιείς είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι καταρτισμένοι, με διπλώματα και πτυχία, αλλά όχι άνθρωποι που έχουν τα εφόδια να ηγηθούν μιας ομάδας. Πρόκειται για δεξιότητες που δεν διδάσκονται στο σχολείο.
ID:
* Ο Anthony Montgomery είναι καθηγητής της Εργασίας και Οργανωσιακής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
* Οι σπουδές του σχετίζονται με την Ψυχολογία, τη Στατιστική και την έρευνα στις Κοινωνικές Επιστήμες, ενώ το διδακτορικό δίπλωμα του με την Ψυχολογία της Εργασίας.
* Το 2013 δημιούργησε το πρώτο πρόγραμμα εξειδίκευσης "Leadership Diploma for School Children in Greece: Παιδιά του σήμερα, Ηγέτες του αύριο". Η διάρκεια φοίτησης είναι ένα έτος και το δίπλωμα απονέμεται από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Οι μαθητές είναι συνήθως μεταξύ 13-14 ετών.
* Συμμετέχει ενεργά στη διάδοση των ερευνητικών του ευρημάτων μέσα από ιστολόγια, διαδικτυακές ραδιοφωνικές μεταδόσεις και περιοδικά.
Δημοσιεύτηκε στη "Θ" στις 28.11.2019.