Μια μικρή ομάδα αμάχων κατεβαίνει από ένα θωρακισμένο όχημα, με τα λιγοστά υπάρχοντά τους στα χέρια, έναν σκύλο, μια γάτα… Αφού βίωναν επί μήνες τους βομβαρδισμούς στην Μπαχμούτ, αποφάσισαν τελικά να φύγουν από το επίκεντρο των μαχών στην ανατολική Ουκρανία.
Φτάνοντας στο Τσάσιβ Γιαρ, μια ουκρανική πόλη που σφυροκοπείται και αυτή από τις ρωσικές δυνάμεις, η Λιουμπόφ κλαίει, σφίγγοντας στην αγκαλιά της την Μαργκότ, το τσιουάουά της. «Θα έπρεπε να φύγουμε νωρίτερα, δεν πιστεύαμε ότι μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά» επαναλαμβάνει η γυναίκα.
Από το περασμένο καλοκαίρι, οι ρωσικές δυνάμεις προσπαθούν να καταλάβουν αυτήν την πόλη, όπου πριν από τον πόλεμο ζούσαν 70.000 άνθρωποι. Μερικές χιλιάδες παρέμειναν στα σπίτια τους, παρά τις οδομαχίες, το συνεχές σφυροκόπημα και τις προσπάθειες του ρωσικού στρατού και των μισθοφόρων της Βάγκνερ –με βαρύ τίμημα– να καταλάβουν την πόλη.
Οι Ρώσοι λένε ότι έχουν φτάσει στο κέντρο της πόλης και ο επικεφαλής της Βάγκνερ, ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, είπε ότι έχει θέσει υπό τον έλεγχό του το δημαρχείο και επομένως και την πόλη, «από νομική άποψη». Ένας ισχυρισμός που διαψεύστηκε από το Κίεβο και δεν επιβεβαιώθηκε από τη Μόσχα.
Η Λιουμπόφ λέει ότι δεν ξέρει πόσοι άμαχοι παρέμειναν στην Μπαχμούτ: «Εμείς ήμασταν σε ένα υπόγειο, δεν είδαμε κανέναν».
Οι Ουκρανοί στρατιώτες που απομάκρυναν την ομάδα αυτή χρειάστηκαν μισή ώρα για να καλύψουν τα 17 χιλιόμετρα που χωρίζουν την Μπαχμούτ από το Τσάσιβ Γιαρ.
Η Λιουμπόφ ελπίζει ότι θα καταφέρει να εγκατασταθεί «το συντομότερο δυνατόν» στο Χάρκοβο, στη βορειοανατολική Ουκρανία, σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από τα σύνορα με τη Ρωσία. Μαζί με τους άλλους εκτοπισμένους θα περάσει την πρώτη νύχτα στο κέντρο φιλοξενίας της Κοστιαντίνιφκα, 20 χιλιόμετρα μακρύτερα, όπως είπε ένας στρατιώτης, επειδή και το Τσάσιβ Γιαρ δεν είναι ασφαλές. Λίγη ώρα μετά την αναχώρησή τους, μια οβίδα σφυρίζει πάνω από τα κεφάλια των δημοσιογράφων, σε αυτήν την πόλη όπου πηγαινοέρχονται τα ουκρανικά άρματα και θωρακισμένα.
Ένας στρατιώτης που συμμετείχε στην απομάκρυνση δύο οικογενειών και μιας μοναχικής γυναίκας από την Μπαχμούτ, είπε ότι είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί πόσοι κάτοικοι παραμένουν κρυμμένοι στα υπόγεια. Ίσως κάπου 1.000 έως 5.000. Και οι στρατιώτες δεν τους αναζητούν ενεργά, απλώς κάποιοι «βγαίνουν έξω και λένε ότι θέλουν να φύγουν».
Ένας συνάδελφός του αφηγήθηκε ότι αυτή ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα που η μονάδα τους διέσωσε αμάχους. Όσοι έχουν μείνει πίσω «ελπίζουν πως όλα τα πάνε καλά».
«Όμως γίνεται μάχη για κάθε κτίριο, οι πιθανότητες να μείνει ανέπαφο το σπίτι τους είναι ελάχιστες», σχολιάζει. Παρά τις μάχες, η πρόσβαση είναι «εύκολη» για τους Ουκρανούς στρατιώτες, διαβεβαιώνει, διαψεύδοντας τους ισχυρισμούς του Πριγκόζιν. «Το να υψώσουν μια σημαία δεν σημαίνει ότι πήραν την πόλη, η κατάσταση είναι υπό έλεγχο», λέει.
«Στον τομέα μας, ο εχθρός προσπάθησε να περάσει στην αντεπίθεση, αλλά υπέστη απώλειες. Σκοτώθηκαν περίπου 30 και πλέον δεν το δοκιμάζουν», συνέχισε, παραδεχόμενος όμως ότι σε άλλους τομείς «η κατάσταση μπορεί να είναι περίπλοκη».
Ακόμη και αν πέσει η Μπαχμούτ, «θα την ξαναπάρουμε» διαβεβαιώνει ο στρατιώτης, φέρνοντας σαν παράδειγμα τη Χερσώνα, τη μεγάλη πόλη της νότιας Ουκρανίας, που ανακαταλήφθηκε από τους Ουκρανούς τον Νοέμβριο.