Οργή, θλίψη και πόνος από τους φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που θρηνούν τους 12 συμφοιτητές τους που έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.
Σήμερα το πρωί φοιτητές συγκεντρώθηκαν μπροστά στο κτήριο της Πρυτανείας, κάλυψαν με μαύρο πανί το άγαλμα του Αριστοτέλη και άφησαν λίγα λευκά λουλούδια.
Στον τοίχο πίσω από το άγαλμα, με κόκκινη μπογιά, οι φοιτητές έγραψαν «Οι ζωές μας μετράνε» στη μνήμη των συμφοιτητών τους που πλέον δεν βρίσκονται ανάμεσα τους, δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. «Ήταν φοιτήτρια Τοπογράφων, ήταν φοιτήτρια Φαρμακευτικής…», γράφει ο τοίχος με τους φοιτητές να επιλέγουν να κρατήσουν έτσι ζωντανή τη μνήμη των συμφοιτητών τους που χάθηκαν τόσο βίαια και άδικα.
«Καμία φορά το σφύριγμα ενός τραίνου μες στη νύχτα έχει κάτι απ´ την αιώνια αναχώρηση - ω μη μιλάτε- ίσως να μην ξεπεράσει πια». Στίχους από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη γράφτηκαν από τους φοιτητές με μαύρη μπογιά για να τιμήσουν τη μνήμη των φίλων τους.
Η Μαρία Πούρλη, φοιτήτρια Νομικής λέει ότι οι κινητοποιήσεις των Φοιτητών θα συνεχιστούν στη μνήμη των συμφοιτητών τους, με καταλήψεις στις σχολές τους και μαζικές κινητοποιήσεις. «Είναι αδιανόητο, το 2023 νέοι άνθρωποι, φίλοι μας, συμφοιτητές μας να έχουν χάσει τη ζωή τους επειδή πήραν το τρένο».
Ο Λάμπρος Παπανικόπουλος Φοιτητής Πληροφορικής στο ΑΠΘ εκφράζοντας την οργή και τον πόνο που βιώνουν οι φοιτητές τονίζει ότι "αυτό που έγινε ήταν δολοφονία. Ήταν ένα έγκλημα γιατί γνώριζαν τι γινόταν. Οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν και κάνεις δεν τους άκουγε».
Ο ίδιος τονίζει πως «μετά από αυτό που συνέβη με τη σύγκρουση των δύο τρένων όλος ο ελληνικός λαός έχει μείνει συγκλονισμένος γιατί όλη με κάποιον τρόπο με το συγκεκριμένο δρομολόγιο συνδέονται. Το έχουν χρησιμοποιήσει οι ίδιοι, το έχουν χρησιμοποιήσει κοντινοί τους. Αυτό που συνέβη θα μπορούσε να γίνει σε οποιονδήποτε από εμάς. Είναι εξοργιστικό αν σκεφτεί κανείς ότι οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους όλο το προηγούμενο διάστημα κατήγγειλαν ελλείψεις προσωπικού, υποδομών και συστημάτων ελέγχου και στην πραγματικότητα η κυβέρνηση, το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών δεν πήρε κανένα μέτρο.
Για τις δολοφονίες, γιατί επρόκειτο για δολοφονίες, δεκάδων ανθρώπων, για δολοφονίες συμφοιτητών μας, υπάρχουν πάνω από 11 φοιτητές από το ΑΠΘ νεκροί και για αυτό είναι υπεύθυνη ίδια η κυβέρνηση. Αυτό το πράγμα το ξέρουμε, το ξέρει όλη η νεολαία η οποία χτυπάτε τα τέσσερα τελευταία χρόνια και για αυτόν τον λόγο έχουν γίνει τεράστιες πορείες για 5-6 συνεχόμενες ημέρες σε όλη την Ελλάδα με πάνω από 100.000 χιλιάδες διαδηλωτές.
Η κυβέρνηση, ιδιαίτερα στην Αθήνα, επέλεξε όλων αυτών τον κόσμο να τον τρομοκρατήσει προσπαθώντας να διαλύσει τη συγκέντρωση με χημικά και βίαιες επιθέσεις». Περιγράφει πως σήμερα «ήρθαμε εδώ να γράψουμε δίπλα από την πρυτανεία τα ονόματα των συμφοιτητών μας που είναι νεκροί, θα κρεμάσουμε μαύρα πανιά για να δείξουμε το πένθος και την οργή μας και να στείλουμε ένα μήνυμα ότι θα σταθούμε στο πλευρό όλων των οικογενειών και των κοντινών ανθρώπων από αυτούς που χάθηκαν. Ακόμη να στείλουμε ένα μήνυμα ότι αυτή η κατάσταση στα μέσα μαζικής μεταφοράς στην Ελλάδα θα αλλάξει, θα συμβάλουμε εμείς για να αλλάξει, και οι υπεύθυνοι για αυτή τη δολοφονία θα τιμωρηθούν.
Όλοι οι φοιτητές αισθανόμαστε πένθος και θλίψη αλλά έχουμε και συναισθήματα οργής. Αυτό το πράγμα θα μπορούμε να αποφευχθεί, αν ακουγόταν τα αιτήματα των εργαζομένων στους σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Τέλος, όλοι οι φοιτητές έχουν διάθεση να αλλάξει κάτι στην καθημερινότητά μας. Να γίνουν προσλήψεις στους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Να είναι ο ΟΣΕ ενιαίος, αδιαίρετος και κρατικός».