Μετά από ένα πολυήμερο ταξίδι, οι γονείς του βολεϊμπολίστα Ζένια Γκόρτσανιουκ βρίσκονται πλέον ασφαλείς στη Θεσσαλονίκη δίπλα στο γιο τους.
Η οικογένεια Γκόρτσανιουκ έφυγε από το Χάρκοβο πριν από δέκα ημέρες και κατάφερε μετά από μία μεγάλη ταλαιπωρία να έρθει στην Ελλάδα απ’ όπου είχε φύγει πριν μια δεκαετία για να εγκατασταθεί εκ νέου στην ουκρανική πόλη, διανύοντας συνολικά γύρω στα 2.300 χιλιόμετρα.
«Ήμασταν δέκα ημέρες στο δρόμο. Η κίνηση που υπήρχε ήταν αδιανόητη», λέει η Σβετλάνα Γκόρτσανιουκ στο makthes.gr και εξηγεί: «Ξεκινήσαμε από το Χάρκοβο, όπου χρειάστηκε να διανύσουμε 1000 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στα σύνορα με τη Ρουμανία. Από εκεί κάναμε άλλα 500 χιλιόμετρα για να μπούμε στη Βουλγαρία και τέλος άλλα 300-350 χιλιόμετρα για να έρθουμε στη Θεσσαλονίκη».
Η ίδια παραδέχεται πως από όποια χώρα και αν πέρασαν ήταν συγκινητική η βοήθεια που τους προσέφεραν οι εθελοντές: «Όλος ο κόσμος μάς βοήθησε, όπου και αν πήγαμε. Μας έδωσαν ρούχα, φαγητά, μας πρόσφεραν τα σπίτια τους. Σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό που περάσαμε, όταν άκουγαν ότι ερχόμαστε από την Ουκρανία, έτρεχαν να μας βοηθήσουν».
«Χρειάστηκε να περάσουμε δύο ημέρες στο τελωνείο»
Παράλληλα, περιγράφει το πανδαιμόνιο που επικρατούσε στους δρόμους της χώρας της, όπου οι πολίτες εγκατέλειπαν όπως-όπως τις πόλεις και τα χωριά τους: «Είναι χαρακτηριστικό πως χρειαστήκαμε έξι ώρες για να καταφέρουμε να φύγουμε από το κέντρο του Χαρκόβου και να βγούμε έξω από την πόλη. Άλλο μαρτύριο ακολούθησε εκεί, αφού είχε ανά λίγα χιλιόμετρα συνεχώς ελέγχους. Χρειάστηκε μάλιστα να περάσουμε δύο ημέρες στο τελωνείο, καθώς δεν επέτρεπαν στον άνδρα μου να βγει από τη χώρα».
Η Σβετλάνα Γκόρτσανιουκ εξηγεί: «Σύμφωνα με τον στρατιωτικό νόμο που ισχύει στην Ουκρανία, όσοι είναι 18-60 ετών δεν μπορεί να φύγει από τη χώρα. Ο σύζυγός μου κλείνει τα 60 στις 21 Μαρτίου. Εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει, χρειάστηκε να τον εξετάσουν 12 γιατροί για να αποφανθούν ότι δεν μπορεί να κάνει στρατιωτική δουλειά και να μας αφήσουν να περάσουμε».
«Ευτυχώς δεν είχε καταστραφεί το αυτοκίνητό μας»
Οι γονείς του Ζένια έμειναν για έξι ημέρες στο καταφύγιο κάτω από το σπίτι τους στο κέντρο του Χαρκόβου και ενώ στην αρχή δεν σκόπευαν να φύγουν από τη χώρα, όταν τα πράγματα χειροτέρεψαν, πήραν την απόφαση. «Ευτυχώς δεν είχε καταστραφεί το αυτοκίνητό μας, οπότε το πήραμε και φύγαμε. Αν και είχαμε έτοιμα τα πράγματά μας, δεν προλάβαμε να πάρουμε τίποτα μαζί μας. Ήρθαμε μόνο με τα ρούχα που φοράμε», λέει η Σβετλάνα και συμπληρώνει πως «σε αντίθεση με εμάς, ο αδερφός μου, που μένει σε ένα καταφύγιο της εκκλησίας, δεν θέλησε να μας ακολουθήσει και έμεινε πίσω».
Όσο για το ποιες ήταν οι τελευταίες εικόνες που έχει από την πόλη της, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, αποκαλύπτεςι: «Όλα γύρω μας ήταν κατεστραμμένα. Δεν υπήρχε τίποτα όρθιο. Εμάς τα δύο από τα έξι σπίτια μας στο κέντρο της πόλης βομβαρδίστηκαν. Ήταν τρομακτικό το τοπίο που αντίκριζε κανείς φεύγοντας από το Χάρκοβο».
Τέλος, ερωτηθείσα για το αν νιώθε πλέον ήρεμη και ασφαλής που βρίσκεται δίπλα στο γιο της, απαντάει: «Είμαι ασφαλής, αλλά όχι ήρεμη βλέποντας τι γίνεται στη χώρα μου. Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;».