Οι εκλογές στη χώρα μας πλησιάζουν και τόσο οι της κεντρικής πολιτικής σκηνής όσο και εκείνοι που θέλουν να διεκδικήσουν δημαρχεία και περιφέρειες αρχίζουν να... φορτσάρουν και κυρίως να σκέφτονται έξυπνους και πρωτότυπους τρόπους για να εξασφαλίσουν την ψήφο των συμπολιτών τους.
Ό,τι και εάν κάνουν, πάντως, δύσκολα θα ξεπεράσουν σε ευρηματικότητα έναν δήμαρχο στην Ισπανία.
Σύμφωνα με τον «Guardian» όλα ξεκίνησαν με ένα tweet τον περασμένο Οκτώβριο.
«Θα ήθελα να έχω δείπνο στο σπίτι σας. Θα φέρω επιδόρπιο.» Αυτό που ακολούθησε ήταν μια χιονοστιβάδα από αυτοπροσκλήσεις, που έστειλε τον Μισέλ Μοντανέρ να χτυπήσει την πόρτα εντελώς αγνώστων τις περισσότερες νύχτες της εβδομάδας.
«Χτυπάω το κουδούνι της πόρτας τους και λέω: «Γεια, είμαι ο δήμαρχος», είπε ο Mοντανέρ στον Guardian. «Έρχομαι μόνος μου, ούτε αστυνομία, ούτε σύμβουλοι». Ο πολιτικός, ο οποίος είναι δήμαρχος της μικρής πόλης Xirivella στην ανατολική Ισπανία από το 2015, ανέλαβε την πρωτοβουλία με την ελπίδα να αποκτήσει μια καλύτερη αίσθηση για τις ανησυχίες των ψηφοφόρων στην πόλη των 31.000 πριν από τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου.
Όμως, αφού δείπνησε με περισσότερα από 60 άτομα τις τελευταίες εβδομάδες, εξεπλάγη με την προθυμία τους να μοιραστούν τις στεναχώριες αλλά και τις χαρές τους ανάμεσα σε τορτίγιες και jamon.
«Το πραγματικό δείπνο είναι μάλλον συμβολικό, καθώς συνήθως τρώω απλώς μια σαλάτα και ένα σάντουιτς. Αλλά το σημαντικό είναι ότι με προσκαλούν στα σπίτια τους», είπε. «Και όταν βρισκόμαστε σε αυτό το περιβάλλον εμπιστοσύνης και οικειότητας, οι τοίχοι πέφτουν και οι άνθρωποι μου λένε πραγματικά τι έχουν στο μυαλό τους».
Δευτέρα έως Παρασκευή, εφόσον το επιτρέπει το πρόγραμμα, φτάνει στο σπίτι του οικοδεσπότη του στις 9 μ.μ., κουβαλώντας ένα κέικ ή ένα πιάτο με γλυκά που προμηθεύεται εναλλάξ από τοπικές επιχειρήσεις.
Με τον τόνο της συνάντησης που εξηγείται στο αρχικό του tweet – «Θέλω να μιλήσω σε εσάς και την οικογένειά σας για την πόλη μας. Κανένα θέμα δεν είναι εκτός συζήτησης» – η συζήτηση εκτείνεται συχνά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Μερικοί από τους οικοδεσπότες του έχουν βαθιές ρίζες στην περιοχή, άλλοι έχουν μεταναστεύσει από χώρες όπως η Ουκρανία ή η Βουλγαρία. Του κέρασαν γεύματα που κυμαίνονται από πέρδικα τουρσί έως χοιρινό Γουέλιγκτον, ενώ τον υποδέχτηκαν από οικογένειες έως παρέες φίλων.
Κατά καιρούς η φόρμουλα διέφερε: πρόσφατα μια ομάδα εικοσάρηδων τον πήγε σε ένα μπαρ, ενώ τον επόμενο μήνα έχει σχέδια με έναν τοπικό ιερέα.
Ο Μοντανέρ παρακολουθεί προσεκτικά τι του λένε οι άνθρωποι, γράφοντας λεπτομερείς σημειώσεις σε ένα βιβλίο που έχει μαζί του. Οι κάτοικοι του έχουν υποβάλει προτάσεις, από ένα νέο αμφιθέατρο έως την επέκταση ενός δημοτικού γυμναστηρίου, καθώς και ευγενικές επικρίσεις, όπως βελτιώσεις που θα μπορούσαν να γίνουν σε εργασίες καθαρισμού δρόμων ή συντήρηση των χώρων πρασίνου της πόλης.
«Το εκτιμώ πραγματικά αυτό», είπε. «Δεν θέλω να ακούω όλα τα καλά πράγματα, τότε ξέρεις ότι δεν είναι αληθινά». Η κουβέντα συχνά καλύπτει περισσότερα από δημοτικά θέματα.
«Οι άνθρωποι μου λένε για τα προσωπικά τους προβλήματα, τα οικογενειακά τους θέματα ή τα θέματα εκπαίδευσης. Ανοίγουν εντελώς», είπε. «Με κάθε ειλικρίνεια, ποτέ δεν ξέρω τι θα βρω, αλλά έχω γνωρίσει μερικές πραγματικά υπέροχες οικογένειες».
Η πρωτοβουλία έχει αποδειχθεί δημοφιλής στους κατοίκους – το ημερολόγιο δείπνου του Μοντανέρ έχει κλείσει πλήρως μέχρι τον Μάρτιο. «Υπάρχουν άνθρωποι που μου είπαν: αλλά δεν φοβάσαι να εμφανιστείς έτσι, μόνος, χωρίς αστυνομία, χωρίς συμβούλους;» Απομάκρυνε τις ανησυχίες, λέγοντας ότι τα δείπνα ήταν απαλλαγμένα από την πολιτική πόλωση που κυριάρχησε στα πρωτοσέλιδα των ισπανικών ειδήσεων.
Αντίθετα, έχει πειστεί ότι η πρωτοβουλία θα μπορούσε να διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στην κατασκευή γεφυρών. «Φανταστείτε αν οι 8.600 δήμαρχοι στην Ισπανία –ή οι δήμαρχοι στην Αγγλία ή τη Γαλλία– πήγαιναν όλοι για δείπνο, όχι κάθε βράδυ, αλλά ίσως μια φορά το μήνα, στο σπίτι ενός γείτονα», είπε. «Θα μείωνε την ένταση, τον θυμό και οι άνθρωποι θα γνώριζαν πραγματικά τους εκπροσώπους τους».