Το διακύβευμα των εκλογών της 21ης Μαΐου είναι μία νέα πρόταση διακυβέρνησης που «θα εξασφαλίζει μία άλλη ισορροπία που θα κινείται σε ράγες εκτός της πεπατημένης που ζούμε» υποστηρίζει στη «ΜτΚ» λίγες ημέρες πριν στηθούν οι εθνικές κάλπες ο καθηγητής του ΑΠΘ, πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών και υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην Α’ Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Μάρδας.
Ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών της επόμενης Κυριακής;
Αυτό που θα κριθεί στις επόμενες εκλογές είναι αν θα συνεχίσει η χώρα την πορεία που ζει με μία κυβέρνηση που έχει φτάσει το δημόσιο, το ιδιωτικό χρέος, το έλλειμμα στις εμπορικές μας σχέσεις με το εξωτερικό, στα ύψη, με την φτώχεια να παίρνει την ανιούσα παρά τα όποια επιδόματα και με τα τόσα άλλα που παιδεύουν τον πολίτη ή θα αλλάξει πορεία. Πέρα από φλέγοντα οικονομικά προβλήματα τίθενται και άλλα πολλά ερωτήματα που σχετίζονται με την αλαζονεία της εξουσίας, την έλλειψη ευθύνης, τη διαφθορά την οικογενειοκρατία. Το διακύβευμα λοιπόν, είναι μία νέα πρόταση διακυβέρνησης, που θα εξασφαλίζει μία άλλη ισορροπία που θα κινείται σε ράγες εκτός της πεπατημένης που ζούμε.
Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία και θα κληθεί να λύσει η επόμενη κυβέρνηση;
Σήμερα όχι τόσο η ακρίβεια αλλά η αισχροκέρδεια «διαλύει» την κοινωνία και πλήττει ιδιαίτερα τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα που το μεγαλύτερο μέρος τους καταναλώνεται στα αγαθά πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, φως, νερό, τηλέφωνο. Είπε ο κ. Μητσοτάκης «αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός τόσο», χωρίς να πει ότι «το κόστος ζωής αυξήθηκε υπερπολλαπλάσια». Αποτέλεσμα, ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι για 2022 υπάρχει μείωση του πραγματικού εισοδήματος των Ελλήνων κατά 7,5%. Άρα δεν έχουμε πραγματική αύξηση. Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα με τόσο χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα στην ΕΕ να είναι η χώρα με την ακριβότερη τιμή βενζίνης στην Ευρώπη, με την ακριβότερη τιμή ρεύματος σε σχέση με την αγοραστική δύναμη, να είναι η χώρα με τις ακριβότερες τιμές στο σούπερ μάρκετ. Ισχυρίζονται ότι η ακρίβεια είναι εισαγόμενη. Ακόμη και αν αυτό το αποδεχθούμε, η αισχροκέρδεια όμως δεν είναι εισαγόμενη.
Πέρα από αυτά, που τα ακούμε καθημερινά;
Αν θέλετε να εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο τότε θα αναφερθούμε στις στρεβλώσεις που διακρίνουν το αναπτυξιακό μας μοντέλο με την αποβιομηχάνιση της χώρας να αγγίζει μοναδικά ρεκόρ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ακολουθεί η γεωργία που παραπαίει, ενώ μόνο ο τουρισμός γνωρίζει κάποια άνθιση. Αυτή όμως η «μονοκαλλιέργεια», η οποία επηρεάζεται ολοσχερώς σχεδόν από την παγκόσμια συγκυρία, θεωρείται καταστροφική. Περιμέναμε λόγω του COVID-19 η κυβέρνηση να αλλάξει μυαλό και ρότα, αλλά τίποτα. Και φυσικά πέραν των οικονομικών προβλημάτων τα δύο φλέγοντα είναι τα εξής, η υπογεννητικότητα και η μαζική έξοδος των Ελλήνων από τη χώρα. 600 χιλιάδες άτομα έχουν μεταναστεύσει χωρίς ελπίδα επιστροφής. Μόνο με μία σοβαρή πολιτική επαναπατρισμού μπορεί να γίνει κάτι. Και έχουμε διεθνώς επιτυχημένα υποδείγματα σε αυτόν τον τομέα προς αντιγραφή.
Στην επικαιρότητα κυριάρχησε το προηγούμενο διάστημα το θέμα του φράχτη στον Έβρο. Ποια είναι η πολιτική που θα ακολουθήσετε στο μεταναστευτικό αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η επόμενη κυβέρνηση;
Το μεταναστευτικό είναι ένα ιδιαίτερα σύνθετο πρόβλημα. Συνιστά Ευρωπαϊκό ζήτημα και δεν αντιμετωπίζεται με φθηνούς τυχοδιωκτισμούς ή επικοινωνιακά τεχνάσματα. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το θέμα του φράχτη στον Έβρο όπως στο παρελθόν ο κ. Όρμπαν, ο κ. Τραμπ και πρόσφατα η κ. Μελόνι. Ο φράχτης δεν είναι πανάκεια για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού αλλά λόγω των συνθηκών φυσικά θα μείνει. Το πρόβλημα είναι άλλου. Τα άρθρο 80 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ρητά ορίζει την δίκαιη κατανομή των ευθυνών στο θέμα μας. Αυτό δεν έχει γίνει. Όλοι στην ΕΕ ποιούν την νήσσαν. Αν λοιπόν η Επιτροπή και το Συμβούλιο δεν κάνουν τη δουλειά τους εφαρμόζοντας τα όσα προβλέπει η Συνθήκη τότε τον λόγο έχει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που τελικά θα εφαρμόσει τη Συνθήκη. Τότε όλα τα κράτη-μέλη θα βάλουν στο στόχαστρό τους την Τουρκία και θα πάψουν να μας κουνούν το δάκτυλο.
Σας έχω ακούσει πολλές φορές στις τοποθετήσεις σας να μιλάτε για το δημόσιο, τη γραφειοκρατία. Ο δημόσιος τομέας, το κράτος ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των πολιτών;
Η ΝΔ μετέτρεψε το κράτος σε λάφυρο, διπλασίασε τους μετακλητούς υπαλλήλους και έδωσε 30% αυξήσεις στους μισθούς τους, πρωτόγνωρες εξελίξεις από μία κυβέρνηση που έχει ως κεντρικό σύνθημα το λιγότερο κράτος. Οι εμπνευστές αυτού του σπάταλου κράτους τριπλασίασαν τις διευθυντικές θέσεις στις ΔΕΚΟ για να τακτοποιήσουν πάλι τα δικά τους «γαλάζια» golden boys. Ιδιωτικοποίησαν ό,τι μπορούσαν, έδωσαν 10 δισ. απευθείας αναθέσεις, σε εταιρείες που κάποιες απ’ αυτές δημιουργήθηκαν τρεις μέρες πριν τους διαγωνισμούς, αξιοποιώντας την πανδημία ως ευκαιρία. Και στο τελευταίο ακόμη και ο Επίτροπος ο κ. Τιερί Μπρετόν βλέπει μη συμμόρφωση στην κοινοτική νομοθεσία. Την ίδια στιγμή όμως άφησαν τα δημόσια νοσοκομεία στο έλεός τους. Δεν μας αξίζει αυτή η εικόνα στα δημόσια νοσοκομεία. Γι’ αυτό και ήμασταν η χώρα της Ευρώπης με τους περισσότερους νεκρούς σε αναλογία πληθυσμού.
Το έχετε ως κεντρικό στόχο, που είναι γραμμένος στο φυλλάδιό σας, τον επαναπατρισμό των νέων Ελλήνων και την επιστροφή στα σπίτια και τις οικογένειές τους. Πώς θα γίνει αυτό; Έχετε κάποια πρόταση;
Πάνω από εξακόσιες χιλιάδες νέοι και νέες εγκατέλειψαν τη χώρα από το 2010 ως σήμερα. Οι στρατηγικές επιλογές της τρόικας-θεσμών, που επικρίθηκαν δριμύτατα και από το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο -το τέταρτο θεσμικό όργανο της ΕΕ- οδήγησαν σε αυτό το επώδυνο αποτέλεσμα.
Η βίαιη πολιτική της λιτότητας, ο υποκατώτατος μισθός -ποιος εγκέφαλος τον επινόησε άραγε- οι συνθήκες εργασίας και η απουσία ευκαιριών για απασχόληση οδήγησαν στη μαζική φυγή μέρους του νεαρού πληθυσμού της χώρας στο εξωτερικό.
Το μεγαλύτερο λοιπόν πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν είναι το δημόσιο χρέος της, αλλά αυτό το νέο κύμα μετανάστευσης, μαζί με της υπογεννητικότητας. Το οδυνηρότερο αυτού του κύματος φυγής συνδέεται με τη μετανάστευση των νέων επιστημόνων, γιατρών, ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρηματιών και γενικά όλου εκείνου του ανθρωπίνου κεφαλαίου, στο οποίο βασίζεται κάθε χώρα. Είναι προτιμότερη η λύση ή μία προσπάθεια επαναπατρισμού των Ελλήνων της διασποράς στο σπίτι τους, παρά οτιδήποτε άλλο.
Επιτυχημένα παραδείγματα τέτοιων πολιτικών υπάρχουν πολλά. Το πιο αποτελεσματικό δίνεται ίσως από το Ισραήλ και τον θεσμό που έκτισε για τον σκοπό αυτόν, τον Jewish Agency for Israel. Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της χώρας αυτής από 5 εκατ. άτομα στη δεκαετία του 1980 σήμερα ανέρχεται σε 9,2 εκατ. Ισραηλινούς εν πολλοίς επαναπατρισθέντες.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14.05.2023