Δημοσιογράφοι σάντουιτς
Γοητευτικό αλλά και αμφιλεγόμενο επάγγελμα που το επιλέγει ο καθένας για τους λόγους του. Δημοσιογράφος γίνεται κανείς για να κάνει όνομα ή λεφτά, για να συνδιαλέγεται με την εξουσία από ισότιμη θέση -άτυπη η τέταρτη εξουσία αλλά υπάρχει- και σπανιότερα για να την ελέγχει, να εντοπίζει και να αναδεικνύει τα κακώς κείμενα.
Οι επιθέσεις σε βάρος των δημοσιογράφων είναι πυκνές και οι περισσότεροι τις έχουν συνηθίσει γιατί είναι λογικό να σε ελέγχουν όταν είναι η δουλειά σου να ελέγχεις αλλά και γιατί η δημοσιότητα καθιστά το χώρο σιθρού. Αυτό δεν είναι κατ΄ ανάγκη κακό γιατί έτσι λίγο-πολύ ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να βγάλει τα συμπεράσματά του τουλάχιστον για όσους έχουν αποκτήσει μεγάλη επιρροή και εκθέτουν ευχαρίστως και την προσωπική τους ζωή.
Η πλειονότητα των δημοσιογράφων όμως ανήκει σε άλλη κατηγορία.
Είναι επαγγελματίες που δεν έχουν να επιδείξουν σπουδαίο δημόσιο βίο, δεν κάνουν διακοπές, ούτε είναι συχνά πυκνά ομοτράπεζοι εκπροσώπων των τριών εξουσιών. Κάνουν απλά τη δουλειά τους δηλαδή καταγράφουν και σχολιάζουν την επικαιρότητα κατά το δοκούν και το κατά δύναμιν.
Αυτή ακριβώς η μάζα των εργαζομένων στα ΜΜΕ είναι που γίνεται σάντουιτς ανάμεσα στις πράξεις και τις επιλογές κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Της κυβέρνησης της πήρε ενάμιση μήνα για να δημοσιοποιήσει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που χρηματοδότησε για τη συμμετοχή τους στις καμπάνιες «Μένουμε σπίτι» και «Μένουμε Ασφαλείς». Κι όταν έδωσε αυτόν τον κατάλογο στη δημοσιότητα διαπιστώθηκε ότι επιδοτήθηκαν και ΜΜΕ που στερούνται αναφοράς και στα τρία αρχικά. Ούτε για μέσα πρόκειται, ούτε καμία μαζικότητα έχουν να επιδείξουν. Όσο για την ενημέρωση, για κάποια αποτελεί αντώνυμο της πραγματικής δράσης τους. Η πολυσυζητημένη κρατική επιδότηση στα μέσα ενημέρωσης που μπήκαν πληγωμένα από τη δεκαετή οικονομική κρίση στην κρίση της πανδημίας έπρεπε να γίνει με αντικειμενικά κριτήρια και με τη συνεργασία των Ενώσεων Συντακτών σε όλη την Ελλάδα. Αντ’ αυτού επιστρατεύτηκε μία ιδιωτική εταιρία η οποία πληρώθηκε αδρά προφανώς για να αναλάβει την ευθύνη για τις σοβαρές αστοχίες στη μοιρασιά των διαθέσιμων κονδυλίων.
Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν απέφυγε το δις εξαμαρτείν σε ό, τι αφορά την προσβολή των δημοσιογράφων.
Το σποτάκι για τον ένα χρόνο της ΝΔ στην κυβέρνηση είχε και πάλι για πρωταγωνίστρια δημοσιογράφο που αφού καβάντζωσε τα πενηντάευρα του Πέτσα ενημέρωνε με τον ίδιο ενθουσιασμό ότι στον ένα χρόνο της ΝΔ χιλιάδες άνθρωποι ξεκουράζονται στην ανεργία, συνταξιούχοι ξαλαφρώνουν από τον 13ο μισθό τους και οι υπόλοιποι μένουν ήσυχοι γιατί η αναιμική ανάπτυξη επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, επί Μητσοτάκη έδωσε επιτέλους τη θέση της στην ύφεση.
Για δεύτερη φορά, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του κ. Σκουρλέτη η Κουμουνδούρου διασύρει έναν ολόκληρο κλάδο.
Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το τσουβάλιασμα των δημοσιογράφων μπορεί να θεωρηθεί και προληπτική επίθεση σε αυτούς που ασκούν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ -μετά τις μαρτυρίες οι οποίες φυσικά ελέγχονται για την εγκυρότητά τους- ότι μεταξύ των αρμών της εξουσίας που ήθελε να ελέγξει ως κυβέρνηση ήταν και η ενημέρωση.
Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Η ρήση που έχει σε περίοπτη θέση η ΕΣΗΕΑ ισχύει είτε ανήκει στον πρωτοπόρο της ελληνικής δημοσιογραφίας Ιωάννη Ιάκωβο Μάγερ είτε στον Άγγλο φιλόσοφο Jeremy Bentham -σύμφωνα με τα ελληνικά Ηoaxes. Όπως και να έχει, είναι δύσκολη δουλειά η δημοσίευση από τη μέση του σάντουιτς.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 12.07.2020.
