Για τους παράγοντες που δεν έφεραν καλά αποτελέσματα για τους συνδυασμούς που στηρίχτηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις αυτοδιοικητικές εκλογές μιλά στη «ΜτΚ» το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος, Διονύσης Τεμπονέρας.
Ο κ. Τεμπονέρας, μεταξύ άλλων, αναφέρεται στα πρώτα δείγματα γραφής του νέου προέδρου Στέφανου Κασσελάκη, τις εσωτερικές φωνές, το ενδεχόμενο διάσπασης και τις αλλαγές που πρέπει να υπάρξουν κατά τη γνώμη του στην Κουμουνδούρου.
Πώς εξηγείτε το αποτέλεσμα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και ειδικότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οι υποψηφιότητες τις οποίες στηρίξατε με εξαίρεση την Περιφέρεια Θεσσαλίας δεν ψηφίστηκαν; Το ρεύμα Κασσελάκη δεν αποτυπώθηκε στην κάλπη...
Τόσο στις βουλευτικές, όσο και στις αυτοδιοικητικές εκλογές η αποχή άγγιξε ή ξεπέρασε σε πολλές περιπτώσεις το 50%. Το γεγονός αυτό γεννά κρίση αντιπροσώπευσης και δημοκρατίας και είναι το πρώτο που πρέπει να μας απασχολεί. Οι συνδυασμοί που στηρίξαμε προφανώς και δεν έπεισαν και προκύπτει ένα πολύ κακό αποτέλεσμα για εμάς.
Η διαχρονική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να συνδεθεί με το «μαζικό» χώρο της αυτοδιοίκησης, το πολύ κακό αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και οι εσωκομματικές διαδικασίες της προεδρικής εκλογής είναι οι βασικοί παράγοντες που συνετέλεσαν στην εξέλιξη αυτή. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιμετωπίζει κρίση ταυτότητας.
Η κοινωνία το εισπράττει αυτό και αναμένει τις εξελίξεις στον κομματικό μας φορέα. Αυτό αποδεικνύεται από τη μαζική συμμετοχή των 150.000 μελών μας στην προεδρική κάλπη. Η κοινωνία προσβλέπει στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την διατύπωση εναλλακτικής πρότασης, αλλά αυτή η αναμονή δεν θα εξακολουθήσει να ισχύει για πάντα.
Στους δύο κεντρικούς δήμους, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, τους δημαρχιακούς θώκους διεκδικούν υποψήφιοι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ. Τι πρέπει να κάνει η Κουμουνδούρου;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στηρίζει πολιτικά και εκλογικά τους συνδυασμούς της Αριστεράς που πέρασαν στο δεύτερο γύρο και δίνει μαζί τους τη μάχη ενάντια στα μέτωπα της νεοφιλελεύθερης αντίδρασης, του παρασιτισμού και των πολιτικών της παραγώγων. Δίνει θετική ψήφο, ανεξάρτητα και πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, χωρίς αυταπάτες, στους προοδευτικούς, δημοκρατικούς συνδυασμούς που έχουν αναφορά την εργασία, την κοινωνική αλληλεγγύη, το κοινωνικό κράτος, απέναντι στους συνδυασμούς της δεξιάς νεοφιλελεύθερης αντίδρασης. Αυτό με παραδείγματα σημαίνει ψήφο στο Χαλάνδρι στο Σίμο Ρούσσο, στη Πάτρα στο Κ. Πελετίδη στη Θεσσαλία και στην Αθήνα στους αντίπαλους του Αγοραστού της λάσπης και της αρπαχτής και του Μπακογιάννη γόνου της γνωστής οικογένειας, για να μπει φρένο στην παντοκρατορία των εκλεκτών της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Δίνουμε αυτή τη μάχη ουσιαστικά κόντρα και στην ηγεσία του ΚΚΕ, που η στρατηγική ενός δήθεν ιδεολογικού απομονωτισμού με το «άκυρο-λευκό» είναι το αποτελεσματικότερο εργαλείο στα χέρια του εξουσιαστικού μπλοκ και της ολιγαρχίας για να αχρηστεύει τις πολιτικές δυνατότητες ενός αγωνιστικού, μαχητικού, αριστερού, προοδευτικού, δημοκρατικού μετώπου απέναντι στην δεξιά, την ακροδεξιά και το κοινωνικό εκφασισμό.
Ενόψει των επικείμενων ευρωεκλογών θα πρέπει να υπάρξει κοινός βηματισμός των κομμάτων του προοδευτικού χώρου και πως θα μπορούσε να επιτευχθεί τυχόν σύγκλιση;
Η χώρα βουλιάζει στην απομόνωση, στην πολιτική απάθεια και στον κοινωνικό εκφασισμό. Πέρα από την πολιτική και οικονομική κρίση, βιώνει και μία ανεπανάληπτη κρίση αξιών και οραμάτων, αλλά και κρίση δημοκρατίας.
Οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τα αντανακλαστικά της κοινωνίας, να στοιχηθούμε πίσω από τις ιδέες της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της λαϊκής κυριαρχίας.
Η συμπόρευση των δημοκρατικών δυνάμεων με την πολιτική τους αυτοτέλεια, πρέπει να προκαλεί διεργασίες βάσης και κοινωνική κινητικότητα. Από εκεί θα φανεί αν υπάρχουν δυνατότητες για κάτι περισσότερο. Η ιστορική ανάγκη για ένα πλατύ δημοκρατικό μέτωπο ενάντια στην ακροδεξιά και τη δεξιά μας υποχρεώνει σε προγραμματικές συγκλίσεις και ενότητα στην πράξη.
Πώς αξιολογείτε τα πρώτα δείγματα γραφής του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος; Οι εσωτερικές φωνές σας προβληματίζουν; Υπάρχει κίνδυνος διάσπασης;
Η ενότητά μας σφυρηλατείται καθημερινά σε ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική βάση και όχι σε απροσδιόριστους μέσους όρους. Οι υπαρκτές διαφορές, τα προγράμματα και η στρατηγική επιλύονται στα συλλογικά όργανα και σε συντεταγμένες συνεδριακές διαδικασίες και όχι στα τηλεοπτικά πάνελ. Δεν είναι υπόθεση ενός προσώπου η υπόθεση αυτή. Χρειάζεται συλλογικότητα και δημοκρατία μέσα στο κόμμα.
Οι επιλογές προσώπων που έγιναν για την στελέχωση της λεγόμενης «ομάδας κρούσης» σας ικανοποιούν;
Σημασία έχουν οι πολιτικές και όχι τα πρόσωπα, οι οποίες τελικά είναι και εκείνες που θα αναδείξουν τις προσωπικότητες, που μπορούν να υπηρετήσουν τον κοινό σκοπό. Απαιτείται μετά από μία δύσκολη περίοδο πνεύμα σύνθεσης, ενότητας και υπέρβασης των διαφορετικών προσεγγίσεων και όχι διασπάσεις που γεννούν απογοητεύσεις και αποστρατεύσεις.
Τι πρέπει να αλλάξει στον «νέο ΣΥΡΙΖΑ» υπό τον Στέφανο Κασσελάκη πολιτικά και οργανωτικά ή και σε επίπεδο δομών;
Θέλουμε ένα αριστερό και προοδευτικό κόμμα των μελών και των δομών. Η νέα ηγεσία οφείλει να κατευθύνει το κόμμα σε οργανωτική επανεκκίνηση.
Το μοντέλο του κόμματος, η οργανωτική δομή, ο ρόλος και η συμμετοχή των μελών και των υποστηρικτών, η συλλογικότητα στην λήψη των αποφάσεων, οι κανόνες εσωτερικής λειτουργίας, είναι βασικά θέματα που θα πρέπει να εξετάσουμε, αν θέλουμε να επιτύχουμε την καλύτερη δυνατή κοινωνική διείσδυση.
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρξει μόνο ως αριστερό «μαζικό» κόμμα, διαφορετικά θα αποτελέσει αργά η γρήγορα, ένα ακόμα βραχίονα διαχείρισης, που το σύστημα θα επιτύχει τελικά να ενσωματώσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συναγωνιστεί την Δεξιά σαν πολιτικός φορέας διαχείρισης της υφιστάμενης οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Οφείλει να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές, δομικές αλλαγές στην οικονομία, στο κράτος, στους θεσμούς.
Συζήτηση γίνεται και για το έκτακτο Συνέδριό σας, τόσο για τις πολιτικές που θα υιοθετηθούν όσο και για την αποτύπωση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Πρόσφατα, ο κ. Σπίρτζης ζήτησε να απολογηθούν εκείνοι που ήθελαν εκλογή ηγεσίας πριν το συνέδριο. Και εσείς βάζατε ως προϋπόθεση για ενδεχόμενη διεκδίκηση της ηγεσίας να προηγηθεί συνέδριο. Ευελπιστείτε σε κάτι από το Συνέδριο και τι είναι αυτό;
Δεν έχω καμία διάθεση προσωπικής αυτοδιαίωσης. Απαιτείται η διεξαγωγή ενός συνεδρίου, που θα κοιτά μπροστά και όχι πίσω, έξω και όχι μέσα.
Χρειάζεται ένα συνέδριο απολογισμού και προοπτικής, που θα εμπλέξει όλη την κομματική βάση, συλλογικότητες, φορείς, άλλους προοδευτικούς πολιτικούς σχηματισμούς αλλά τελικά και όλη την οργανωμένη κοινωνία, σε μια απαραίτητη νέα πολιτική διαδικασία κοινωνικής και πολιτικής ώσμωσης.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 15.10.2023