Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει μεταξύ άλλων η αναπληρώτρια Τομεάρχης Υγείας και βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Δώρα Αυγέρη «η κυβέρνηση επιτάσσει και υποτάσσει το δημόσιο σύστημα υγείας σε κρατικοδίαιτους ιδιώτες της υγείας». Επισημαίνει δε ότι «χρειάζεται ένα άλλο μίγμα πολιτικής, για να μπορέσει κανείς να ενισχύσει ουσιαστικά το δημόσιο σύστημα υγείας».
Η πορεία της πανδημίας στη Θεσσαλονίκη έχει φέρει τα νοσοκομεία της πόλης σε οριακό σημείο. Θα μπορέσει το ΕΣΥ να ξεπεράσει το δεύτερο κύμα και να προετοιμαστεί για το τρίτο; Ποια είναι η εικόνα που έχετε;
Είναι η εικόνα που διαρκώς αντικρίζουμε στις επισκέψεις μας στα δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, η εικόνα που μας μεταφέρουν γιατροί και νοσηλευτές στις απεγνωσμένες εκκλήσεις τους για ενίσχυση του ΕΣΥ. Το δημόσιο σύστημα υγείας έχει γονατίσει, λειτουργεί πέρα απ’ τα όριά του.
Οι γιατροί αναγκάζονται να κάνουν επιλογή ασθενών, τα δημόσια νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε νοσοκομεία μιας νόσου. Και ο κίνδυνος πλέον είναι, μετά από το σοκ της πανδημίας, να μην μπορούν να επανέλθουν, μεταξύ άλλων και γιατί θα είναι υπερχρεωμένα, μιας και έχουν υπερβεί κατά πολύ τον προϋπολογισμό τους.
Αναλογιστείτε ότι εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει να μειώσει τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία στον προϋπολογισμό!
Η κυβέρνηση προχώρησε σε επίταξη ορισμένων ιδιωτικών κλινικών στη Θεσσαλονίκη, ενώ επέκτεινε τη συνεργασία του ΕΣΥ με άλλες. Από την μεριά σας ασκείτε σκληρή κριτική για τους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας. Ποια κενά εντοπίσατε στην εν λόγω διαδικασία;
Η δήθεν επίταξη από την κυβέρνηση είναι προσχηματική, εντελώς επικοινωνιακού χαρακτήρα. Αφορά σε μεμονωμένες περιπτώσεις και όχι σε όλες τις ιδιωτικές κλινικές της Θεσσαλονίκης. Μια μόνον εξ αυτών -η οποία μάλιστα έχει σοβαρά λειτουργικά και νομικά προβλήματα, απλήρωτους εργαζόμενους- φτιασιδώνεται όπως όπως να υποδεχθεί ασθενείς COVID-19.
Χωρίς να έχει καν τις κατάλληλες υποδομές, ενώ ακόμα και την υπηρεσία φύλαξης θα την πληρώσει το δημόσιο με απευθείας ανάθεση! Ούτως ή άλλως, η δεύτερη ιδιωτική κλινική δεν θα υποδεχθεί τελικά ασθενείς με κορονοϊό. Σε κάθε περίπτωση, το δημόσιο όχι μόνο θα αποζημιώνει τους ιδιώτες, αλλά και θα τους στέλνει προσωπικό αποσπασμένο από τα δημόσια νοσοκομεία, ακόμα και σε κλινικές που δεν έχουν επιταχθεί για COVID-19!
Στην ουσία, οι ιδιωτικές μονάδες παραμένουν όχι μόνο άκαπνες, αλλά και κερδισμένες σε αυτόν τον πόλεμο. Δεν μιλάμε εδώ απλώς για κενά, έλλειψη σχεδιασμού και κοροϊδία του κόσμου εκ μέρους της κυβέρνησης. Μιλάμε για πλήρη υποταγή της κυβέρνηση στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Αυτό που λέτε συνεργασία, είναι και το μοναδικό σχέδιο της κυβέρνησης, το πώς δηλαδή να υποχρεώνει το δημόσιο να αγοράζει πανάκριβες υπηρεσίες από τον ιδιωτικό τομέα, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κάνει διαλογή καθαρών περιστατικών ασθενών με το αζημίωτο. Ουσιαστικά η κυβέρνηση επιτάσσει και υποτάσσει το δημόσιο σύστημα υγείας σε κρατικοδίαιτους ιδιώτες της υγείας.
Υγειονομικοί εργαζόμενοι της πρώτης γραμμής στη Θεσσαλονίκη δηλώνουν ότι θα έπρεπε να έχει παρέμβει η Δικαιοσύνη αναφορικά με τα κενά και τις παραλήψεις που παρατηρούνται, σε βάρος της δημόσιας υγείας. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Υπάρχει δηλαδή και ποινικό/νομικό σκέλος στα όσα συμβαίνουν;
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρές ασθένειες που αποκλείονται ουσιαστικά από το δημόσιο εθνικό σύστημα υγείας, διατρέχοντας πλέον άμεσο κίνδυνο ανεπανόρθωτης βλάβης.
Υπάρχουν αδιαφανείς διαδικασίες, όπου ιδιωτικά νοσοκομεία μπαίνουν μέσα στα δημόσια, διαλέγουν τους μη COVID ασθενείς και τους μεταφέρουν σ’ αυτά για να βγάλουν ζεστό χρήμα, κόντρα σε κάθε κανόνα λειτουργίας του ΕΣΥ.
Δεν έχουν δοθεί πειστικές απαντήσεις για το πώς ο ιός έφτασε να χτυπά το ένα γηροκομείο μετά το άλλο. Υπάρχουν σοβαρά ερωτηματικά για τα μέτρα προφύλαξης των κρατουμένων στα Διαβατά.
Από την πρώτη στιγμή οι υγειονομικοί όλης της χώρας ζητούν μόνιμες προσλήψεις προσωπικού για να μπορέσουν να αντέξουν τα νοσοκομεία το βάρος. Είναι όμως εφικτή μία τέτοια διαδικασία μέσα σε λίγους μόλις μήνες; Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει κάνει από τη μεριά της πιο γενναίες κινήσεις στο θέμα αυτό;
Ας θυμηθούμε ποιες ήταν οι προτεραιότητες της κυβέρνησης Μητσοτάκη όταν καταλάγιασε το πρώτο κύμα της πανδημίας. Για πρόωρες εκλογές συζητούσαν και για το αντιλαϊκό σχέδιο Πισσαρίδη στην οικονομία μιλούσαν. Άφησαν έτσι οκτώ μήνες να πάνε χαμένοι, όπως άφησαν και τους προηγούμενους οκτώ απ’ όταν ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, διάστημα κατά το οποίο δεν προχώρησαν σε καμία ενίσχυση του ΕΣΥ, παρά μόνο σχεδίαζαν πώς να επιβάλουν σε αυτό τους ιδιώτες.
Χρειάζεται ένα άλλο μίγμα πολιτικής, για να μπορέσει κανείς να ενισχύσει ουσιαστικά το δημόσιο σύστημα υγείας. Όχι για να ικανοποιούνται τα συμφέροντα της αγοράς, αλλά με ξεκάθαρο προσανατολισμό το κοινωνικό κράτος.
Από τον Μάρτιο μέχρι και σήμερα είναι σε εξέλιξη μία συζήτηση για τις ατομικές ευθύνες και για τις πολιτικές ευθύνες του καθενός. Υπάρχει μερίδιο ευθύνης στους πολίτες για την τεράστια διασπορά του κορονοϊού στη Θεσσαλονίκη;
Για οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή υπάρχει ευθύνη. Αλλά, η αναζήτηση της ευθύνης είναι πράξη δικαιοσύνης και όχι καταγγελίας. Θα μπορούσατε ποτέ να πείτε, φερ’ ειπείν, ότι κάποιος που έχασε τη μάχη με τον κορονοϊό ήταν ανεύθυνος ή ότι τον σκότωσε ένας δικός του άνθρωπος που τον κόλλησε; Γιατί, σε αυτά τα παράδοξα μας οδηγεί ο τρόπος με τον οποίο εννοεί η κυβέρνηση την ατομική ευθύνη: φταις για ό,τι συμβεί.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να μιλά για την υπευθυνότητα του καθενός προς τον καθέναν. Αλλά, λέει «ατομική ευθύνη», εννοώντας την ευθύνη ως φταίξιμο και ενοχή του κάθε πολίτη, για να αποποιηθεί των δικών της ευθυνών. Κάθε ιός διασπείρεται μέσω των ανθρώπων.
Οι άνθρωποι κάνουν ό,τι μπορούν για να περιορίσουν τις επαφές τους. Κάποιοι δεν το κάνουν. Αυτό δεν μας νομιμοποιεί να μιλάμε γενικά και αόριστα για «πολίτες».
Κάποιοι δεν τήρησαν τα μέτρα. Ποιος, όμως, τους είπε το περασμένο καλοκαίρι ότι όλα τελείωσαν; Και ποιος μέχρι τις παραμονές του δεύτερου κύματος διαβεβαίωνε ότι όλα ήταν υπό έλεγχο, ενώ για τη Θεσσαλονίκη οι επιστήμονες έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου;
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29 Νοεμβρίου 2020