Γράφει ο Ρόναλντ Μαϊνάρντους
Το διεθνές ενδιαφέρον για τις ελληνικές εκλογές ήταν μικρής διάρκειας. Την παραμονή των εκλογών μόνο οι μεγάλες εφημερίδες αναφέρθηκαν λεπτομερώς στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Την επομένη των εκλογών η επιτυχία του κυβερνώντος κόμματος και η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσαν θέμα. Στο μεταξύ, το ενδιαφέρον έχει υποχωρήσει. Ισχύει ο παλιός δημοσιογραφικός κανόνας ότι μόνο οι κακές ειδήσεις αποτελούν καλές ειδήσεις και χρήζουν προσοχής. Άρα η νίκη ενός κυβερνώντος κόμματος που εστιάζει στη σταθερότητα και τη συνέχεια έχει περιορισμένη δημοσιογραφική αξία στο εξωτερικό. Για πολλούς η Ελλάδα είναι και πάλι μία «κανονική» χώρα, το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον είναι αντίστοιχα χαμηλό.
Η εικόνα για την Τουρκία και τις εκεί εκλογές είναι εντελώς διαφορετική. Αποτελούν κορυφαίο θέμα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης εδώ και εβδομάδες. Το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα και την Τουρκία δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετικό. Από τη μία πλευρά, μια κοινοβουλευτική φιλελεύθερη δημοκρατία, από την άλλη ένα προεδρικό σύστημα που παίρνει όλο και περισσότερο αυταρχικό χαρακτήρα.
Yπάρχουν όμως και ενδιαφέροντες παραλληλισμοί όσον αφορά τις εκλογές. Τόσο ο Ερντογάν, όσο και ο Μητσοτάκης πέτυχαν εκλογικές επιτυχίες, που δεν αναμενόταν να είναι τόσο ξεκάθαρες. Οι θρίαμβοι των νικητών είναι και αποτέλεσμα αδυναμιών της αντιπολίτευσης. Ο Ερντογάν και ο Μητσοτάκης επωφελούνται από τις στρατηγικές ανεπάρκειες των αντιπάλων τους. Στην Τουρκία ήταν σαφές από την αρχή ότι ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου δεν είναι ο καλύτερος υποψήφιος. Στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να είναι ένας χαρισματικός πολιτικός στα μάτια πολλών. Η προεκλογική εκστρατεία αποκάλυψε όμως ότι δεν έχει το ταλέντο να φέρει με το μέρος του τις διάφορες ομάδες και δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να νικήσεις έναν ισχυρό αντίπαλο.
Ένα άλλο κοινό σημείο αφορά την πολιτική ατζέντα. Και στις δύο χώρες, τα οικονομικά ζητήματα κυριαρχούν. Οι οικονομικές δυσκολίες είναι δυσανάλογα μεγαλύτερες στην Τουρκία, αλλά και στην Ελλάδα πολλοί παραπονιούνται ότι τα χρήματα δεν φτάνουν για να ζήσουν. Με μία σειρά μέτρων κοινωνικής πολιτικής, (μπορεί κανείς να μιλήσει και για «προεκλογικά δώρα»), Ερντογάν και Μητσοτάκης έχουν καταφέρει να αντικρούσουν την κριτική της αντιπολίτευσης. Καθοριστική, ωστόσο, είναι η στρατηγική, εμφανής τόσο στον Ερντογάν όσο και στον Μητσοτάκη, να παρουσιάζονται ως εγγυητές της «σταθερότητας».
Η πιθανότητα οι σημερινοί ηγέτες στην Αθήνα και την Άγκυρα να βρίσκονται στην εξουσία με σαφή και πολυετή εντολή στις αρχές Ιουλίου έχει αυξηθεί. Οι δυτικές κυβερνήσεις είχαν ήδη ανακοινώσει νέα διαμεσολάβηση στα ελληνοτουρκικά για την περίοδο μετά τις εκλογές στις δύο χώρες. Οι συνθήκες γι’ αυτό είναι πιο ευνοϊκές από ό,τι ήταν εδώ και πολύ καιρό.
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με την Ελλάδα, ο Ερντογάν ήταν επιδεικτικά συγκρατημένος τους τελευταίους μήνες. Αυτό είναι αξιοσημείωτο, διότι η πολεμική κατά της Ελλάδας αποτελεί βολικό όπλο στις προεκλογικές εκστρατείες, κατάλληλο για την κινητοποίηση των ψηφοφόρων. Στην Ελλάδα, επίσης, το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν έπαιξε σχεδόν κανέναν ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία. Ένας ενδιαφέρων κοινός τόπος, που ενδεχομένως σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας φάσης ύφεσης στις σχέσεις των δύο χωρών.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 28.05.2023