ΑΠΟΨΕΙΣ

Με τους δείκτες της πανδημίας να μην λένε να υποχωρήσουν και με την παγωνιά από τον Βοριά στην κυριολεξία και μεταφορικά να μας επιτίθεται πλησιάζουμε στην μέση του Μαρτίου και στην Άνοιξη.

Δύσκολη και παράξενη εποχή. Η εισβολή σε μία ανεξάρτητη χώρα με διάφορα προσχήματα (πάντα υπάρχουν για όλα προσχήματα) δημιουργεί σε όλο τον πλανήτη φόβους και ανησυχίες. Εύλογα.

Η εικόνα των Ουκρανών που η πατρίδα τους κινδυνεύει και αναγκάζονται να φύγουν ή να δουν και να αισθανθούν όλα γύρω τους να καταστρέφονται είναι σίγουρα κάτι που μας προκαλεί απέραντη θλίψη. Είχαμε 100 χρόνια να ζήσουμε πανδημία σαν τον COVID που μας ταλαιπωρεί δύο χρόνια και δεν λέει να μας αφήσει, μας προέκυψε μια σοβαρή κατάσταση στην γειτονιά μας αντίστοιχη της κατάστασης του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου 80 χρόνια μετά.

Είναι ασύλληπτο ότι μια χώρα ισοπεδώνει πόλεις -πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία, κτίρια. Θα τα ξανακτίσει; Άραγε πως οι απλοί Ρώσοι πολίτες θα αντιμετωπιστούν στον υπόλοιπο πλανήτη; Τι άραγε συμβαίνει στο μυαλό του 70χρονου ηγεμόνα; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Το Κίεβο θα γίνει το νέο Στάλινγκραντ;

Πώς άραγε θα αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις; Για μας -ευτυχώς ακόμη χωρίς τραγικά αποτελέσματα, οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια και προϊόντα μοιάζει να είναι δύσκολα αλλά όχι αξεπέραστα. Φοβάμαι ακόμη και την σκέψη ενός ατυχήματος ή δολιοφθοράς σε ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Μπορεί τα πυρηνικά μαρούλια την εποχή του σοσιαλιστικού παραδείσου του Τσερνομπιλ για κάποιους -για να μην ξεχνιόμαστε, να μην είχαν κανένα πρόβλημα, αλλά σήμερα τα πυρηνικά μαρούλια θα είναι καταστροφικά.

Καταστροφικό θα είναι να γίνουν στην σεισμοπαθή Ελλάδα πυρηνικά εργοστάσια για παραγωγή ενέργειας. Καταστροφικό θα είναι να ξανα-υπάρξει το σιδηρούν παραπέτασμα του Ψυχρού Πολέμου. Καταστροφική θα είναι μια νέα Γιάλτα που όλο και περισσότερο νομίζω ότι θέλει ο ηγεμόνας της Ρωσίας με νέους παίκτες.

Σε όλο αυτό το κλίμα το μόνο που μπορεί να προκύψει σαν κέρδος είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση να μετατραπεί σε πολιτικό θεσμό και να ενισχυθεί με αυτό τον τρόπο η πολιτική όσον αφορά την οικονομία και να ενισχυθεί η θέση μας στον παγκόσμιο χώρο που αύριο -μετά την Ουκρανία, θα είναι διαφορετικός.

Ελπίζω να υπάρχει αύριο Ουκρανία. Αν το απαραβίαστο των συνόρων σταματήσει να υπάρχει ο πλανήτης και η γειτονιά μας -τα Βαλκάνια, θα κακοπεράσουν. Το τραύμα που αφήνει ήδη ο πόλεμος είναι εντονότερο από τον COVID που κόστισε πολλούς νεκρούς και άφησε πλήγματα. Μακάρι να φύγει γρήγορα…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13.03.2022