ΑΠΟΨΕΙΣ

Τη γνώρισα τυχαία σ’ έναν χαλαρό καφέ στην παραλία. Φίλη φίλης, συστήθηκε και στην πορεία της συζήτησης προέκυψε ότι είναι εκπαιδευτικός. Στα δύσκολα σχολεία της δυτικής Θεσσαλονίκης, με μαθητές που αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, προσπαθεί να μην περνάει την ώρα της μέσα στην τάξη, αλλά να μαθαίνει κάτι στα παιδιά.

Έχουν όμως προβλήματα τα παιδιά της κρίσης, ειδικά εκεί στα δυτικά. Όταν ο μαθητής ζαλίζεται γιατί, όπως προκύπτει μετά από κάνα δυο ερωτήσεις που θέτεις με τακτ, δεν έχει φάει πρωινό, φυσικά και δεν μπορείς να συνεχίσεις να μιλάς για τη μικρασιατική καταστροφή. Η καταστροφή είναι δίπλα σου. Φροντίζεις να φάει κάτι, όπως είχες φροντίσει να μεταφέρεις τα βιβλία της σχολικής βιβλιοθήκης μαζί με τους συναδέλφους σου σε πιο στεγνό χώρο, όπως επίσης είχες βοηθήσει να πλυθούν οι κουρτίνες της τάξης. Στο κάτω κάτω σε αυτήν την αίθουσα περνάτε ώρες μαζί με τα παιδιά και δεν είναι καλό να βλέπετε και να εισπνέετε τη σκόνη που κουβαλούν αιωρούμενες μπροστά στα ανοιχτά παράθυρα.

Το τελευταίο πρότζεκτ που ανέλαβε να φέρει σε πέρας η εκπαιδευτικός της ιστορίας μας είναι να διασφαλίσει γυαλιά οράσεως σε μαθητή που ούτως ή άλλως δεν διατηρεί καλή σχέση με τα βιβλία και τώρα έχει ακόμη έναν λόγο να τα αποφεύγει. Προσφερθήκαμε να τη βοηθήσουμε να ξεπεράσει έναν από τους σκοπέλους που αντιμετωπίζει φέτος.

Μάλλον ένιωσε ότι βρίσκεται σε ασφαλές περιβάλλον και μίλησε για όσα κάνουν οι συνάδελφοί της μέσα στο ωράριό τους, ανάλογα με τις περιστάσεις. Αξιολογούν τις συνθήκες της οικογένειας του μαθητή, για να του φερθούν αναλόγως, προσπαθούν να δώσουν κίνητρα ή και τα μέσα για να συνεχίσει την εκπαιδευτική διαδικασία στα παιδιά χωρίς στήριγμα, βάζουν κανένα χεράκι, για να είναι ανεκτό το σχολικό περιβάλλον. Μας εξομολογήθηκε ότι συχνά δέχεται κριτική για τις -λίγες- ώρες που δουλεύει, για την καλοκαιρινή και τις γιορτινές αργίες της. Μας εκμυστηρεύτηκε το πάθημα συναδέλφου νηπιαγωγού που τις έφαγε από άγριο νήπιο, το οποίο προφανώς και ζει σε οικογένεια όπου πίπτει η ράβδος αντί του λόγου. Δάσκαλος, τροφός, ψυχολόγος, θηριοδαμαστής και ποιος ξέρει άλλα πόσα στην τιμή του ενός (εργαζομένου) για 25 παιδιά, καθημερινά. Αν ακόμη πιστεύετε ότι «ειδικά αυτοί δεν θα έπρεπε να μιλάνε», μάλλον ξεχνάτε. Για τα παιδιά μας μιλάμε…