Πρόταση στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να επισκεφθεί μία εκκλησία την ώρα του συσσιτίου, απευθύνει η Έλενα Ράπτη. «Λαός και κλήρος αποτελούν ένα σώμα ενιαίο και αδιαίρετο, και δεν βλέπω κανένα λόγο για τον πολυσυζητημένο αυτό διαχωρισμό», τονίζει η βουλευτής της ΝΔ στην Α’ Θεσσαλονίκης σε συνέντευξή της στη «Μακεδονία της Κυριακής». Χαρακτηρίζει «επαιτεία αντί για βιώσιμη ανάπτυξη» την πολιτική της κυβέρνησης, είναι ήπια απέναντι στον Γιάννη Μπουτάρη («μοναδικός ως άνθρωπος, ως δήμαρχος θα κριθεί στο τέλος»), ενώ τονίζει για την ίδια ότι δίνει τον αγώνα για τη Θεσσαλονίκη από μία άλλη θέση, παρά από αυτήν του υποψηφίου δημάρχου.
Κυρία Ράπτη, να ξεκινήσουμε με τη λεγόμενη «ιερά συμφωνία» μεταξύ της κυβέρνησης και της ελλαδικής εκκλησίας. Χρειάζεται μια τέτοια συμφωνία η χώρα;
Η άποψή μου είναι πως όχι. Και βεβαίως κάθε άλλο παρά «ιερή» είναι η συμφωνία, αφού από ό,τι φαίνεται δεν έχει την «ευλογία» ούτε της Ιεράς Συνόδου ούτε του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Θεωρώ πως το θέμα ανοίγει άκαιρα και πως εντάσσεται σε μία στρατηγική βιαστικής διαχείρισης όλων των μεγάλων ζητημάτων εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής, ενώ έχει και προφανή πολιτική στόχευση την αλίευση ψήφων ενόψει των επερχόμενων εκλογών. Για μένα λαός και κλήρος αποτελούν ένα σώμα ενιαίο και αδιαίρετο, και δεν βλέπω κανένα λόγο για τον πολυσυζητημένο αυτό διαχωρισμό. Εμείς είμαστε χώρα που έχουμε το σταυρό στη σημαία μας και την εικόνα του Χριστού στις τάξεις των σχολείων μας. Όχι ως εικαστικό στοιχείο αλλά ως μέρος της ζωής μας. Και βλέπω, με ανησυχία, συζήτηση για να φύγει το μάθημα των θρησκευτικών, σύγχρονους εικονομάχους, πρεμούρα για το τζαμί στην Αθήνα…
Κατανοείτε τις αντιδράσεις των κληρικών;
Τις κατανοώ πλήρως και είμαι απόλυτα σύμφωνη. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει να αλλάξει το καθεστώς μισθοδοσίας τους. Είναι λειτουργοί και ποιμένες, ασκούν καθημερινά ένα τεράστιο κοινωνικό και ποιμαντικό έργο, χιλιάδες άνθρωποι βρίσκουν παρηγοριά στα λόγια τους και καταφύγιο στην εκκλησία. Αν θέλει ο κύριος πρωθυπουργός να δει τη σημερινή Ελλάδα, ας κάνει μια βόλτα σε μία εκκλησία, την ώρα του συσσιτίου, τις μέρες που μοιράζονται τρόφιμα και ρούχα, τις ώρες που λειτουργούν δωρεάν κοινωνικά φροντιστήρια. Αυτούς τους ιερείς της πρώτης γραμμής του αγώνα η κυβέρνηση θέλει να τους δώσει επίδομα αντί για μισθό.
Πάντως βλέπουμε ότι η κυβέρνηση έχει ανοίξει το πουγκί. Αναγγελίες για προσλήψεις στο δημόσιο και επιστροφές αναδρομικών, ενώ έπεται και διανομή του κοινωνικού μερίσματος. Μήπως δεν μάθαμε από τα λάθη μας και τις σπατάλες του παρελθόντος;
Το «δώσ’ τα όλα» σε επανέκδοση. Μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να απαλλαγεί από την πράσινη φύση του. Μόνο που το πουγκί που αναφέρετε συνεχίζει να έχει μέσα δανεικά. Από οφειλές του δημοσίου προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις, από την περικοπή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων κατά 50%, από κάθε είδους φόρο που επινοείται το βράδυ και εφαρμόζεται το πρωί. Ξαφνικά η κυβέρνηση ανακάλυψε 10.000 θέσεις, σκοπεύοντας να εκδιώξει τους ιερείς, αναγκάζεται να επιστρέψει αναδρομικά λόγω δικαστικών αποφάσεων και διανέμει εκ νέου κοινωνικό μέρισμα, αντί να αλλάξει το δημοσιονομικό μείγμα, που είναι βέβαιο πως δεν οδηγεί πουθενά. Επαιτεία αντί για βιώσιμη ανάπτυξη, όλα για όλα στην προσπάθεια παραμονής στην εξουσία.
Και η μη περικοπή των συντάξεων; Θετική είδηση;
Ασφαλώς θετική είδηση. Αλλά ποια είναι η αλήθεια πίσω από την είδηση; Πως κερδίσαμε αυτό που δεν θα έπρεπε εξαρχής να έχουμε χάσει. Μάλιστα, το κερδίσαμε μόνο προσωρινά και κανείς δεν ξέρει έναντι ποιων δημοσιονομικών ανταλλαγμάτων, που θα φανούν ίσως μετά τις εκλογές ως δεσμεύσεις της σημερινής κυβέρνησης.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Στη μάχη για τη Θεσσαλονίκη, η ΝΔ δείχνει να καθυστερεί για να βρει τον εκλεκτό της. Υπάρχει κατά τη γνώμη σας κατάλληλο πρόσωπο;
Κοιτάξτε, εγώ θεωρώ πως έχουμε αλλάξει εποχή. Δεν ζούμε τέσσερις δεκαετίες πριν, όταν τα κόμματα επέλεγαν κομματικούς υποψήφιους και μετέτρεπαν τις δημοτικές εκλογές σε μία μάχη επικράτησης με πολιτικά χαρακτηριστικά, λες και είχαμε δύο φορές εθνικές εκλογές.
Η ΝΔ πιστεύει σε μία ακομμάτιστη και αδέσμευτη αυτοδιοίκηση. Θα στηρίξει υποψήφιο που θα ενώνει, που θα μπορεί να δώσει μια νέα πνοή στην πόλη μας. Ασφαλώς και υπάρχουν κατάλληλα πρόσωπα. Οι εκλογές απέχουν αρκετούς μήνες. Θεωρώ πως υπάρχει πολύς χρόνος.
Εσάς θα σας ενδιέφερε κάτι τέτοιο; Γιατί το όνομά σας ακούστηκε επανειλημμένα.
Ακούστηκαν πολλά ονόματα, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Με τιμά που ακούστηκε και το δικό μου. Θέλω να σας πω ωστόσο πως ενδιαφέρον για τη Θεσσαλονίκη δεν έχει μόνο όποιος κατεβαίνει για δήμαρχος της πόλης. Έχει ο πολίτης κάθε γειτονιάς που ανακυκλώνει και σέβεται τον τόπο που ζει, οι επιχειρήσεις που επενδύουν και συμβάλλουν στο brand name της Θεσσαλονίκης, οι εργαζόμενοι του δήμου που δίνουν τον αγώνα τους για μια όμορφη και καθαρή πόλη. Όλοι. Εγώ δίνω τον αγώνα για την πόλη μου από μια άλλη θέση. Αν αναζητήσετε παρεμβάσεις μου για τη Θεσσαλονίκη, θα βρείτε πολλές. Άλλωστε από το δήμο ξεκίνησα και δεν τον ξεχνώ ποτέ.
Τελειώνουμε με την απόφαση του Γ. Μπουτάρη να μην είναι υποψήφιος. Τι λέτε;
Για όλες τις εποχές υπάρχει ένα τέλος. Στην περίπτωση του δημάρχου Θεσσαλονίκης νομίζω πως προσδιορίστηκε από τον ίδιο με τη δήλωσή του υπέρ του ορίου των δύο θητειών. Ο άνθρωπος Μπουτάρης έχει μία μοναδικότητα. Ο δήμαρχος Μπουτάρης θα κριθεί μόλις ολοκληρώσει την παρουσία του στην πιο ψηλή θέση της πόλης.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25 Νοεμβρίου 2018