Το διεθνές περιοδικό «Focus Magazine» δημοσιεύει κάθε χρόνο μία λίστα με τους καλύτερους γιατρούς της Γερμανίας. Η επιλογή γίνεται μέσα από συγκεκριμένα κριτήρια, τα οποία αφορούν το ιατρικό κομμάτι, την καινοτομία και την επιτυχημένη εξειδικευμένη πορεία των γιατρών, αλλά και τις δημοσιεύσεις και τις νέες μεθόδους που εφαρμόζουν στις ειδικότητες που υπηρετούν. Ο Κυριάκος Δανιηλίδης, ορθοπαιδικός με ειδίκευση στην τραυματολογία, με σημαντικές διακρίσεις στη χειρουργική ποδιών και την αθλητική ιατρική, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του διεθνούς περιοδικού με τους κορυφαίους γιατρούς της Γερμανίας για το 2021, με ειδικότητα την ορθοπαιδική. Όπως λέει ο ίδιος, «πρόκειται για μία λίστα που δημοσιεύει κάθε χρόνο το περιοδικό «Focus Magazine» με τους καλύτερους γιατρούς που ειδικεύονται στην αθλητική ιατρική της Γερμανίας, οι οποίοι επιλέγονται από μια ομάδα που ερευνά την πορεία των γιατρών, τις δημοσιεύσεις τους, αλλά και τη σχέση γιατρού με ασθενή. Με ειδοποίησαν πως με συμπεριέλαβαν στη λίστα για το 2021, ενώ πριν λίγες ημέρες μου γνωστοποίησαν πως είμαι και πάλι σε υψηλή θέση στη λίστα που καταρτίζουν για το 2022».
Ο κ. Δανιηλίδης γεννήθηκε στην πόλη Letmathe της Γερμανίας, από Έλληνες γονείς που άφησαν την περιοχή της Δράμας και μετανάστευσαν στη χώρα, αναζητώντας καλύτερες προοπτικές ζωής. Ο ίδιος σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μίνστερ, επιλέγοντας να συμμετάσχει στο πρόγραμμα Erasmus και να συνεχίσει μέρος των σπουδών του στη Θεσσαλονίκη. Έχοντας ολοκληρώσει την ειδικότητα της ορθοπαιδικής στο Πανεπιστήμιο του Μίνστερ, συνέχισε τη διδακτορική του διατριβή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Αννόβερο, αναλαμβάνοντας τη θέση του καθηγητή, όπου υπηρετεί από το 2019. Έχει στο ενεργητικό του, περισσότερες από 70 ερευνητικές δημοσιεύσεις και 700 ομιλίες, σε εθνικά και διεθνή πανεπιστήμια, συνέδρια και ορθοπαιδικά κέντρα. Σήμερα, εργάζεται στο Ορθοπαιδικό και Τραυματολογικό Κέντρο του Ρέγκενσμπουργκ.
(Φ) Ο Κυριάκος Δανιηλίδης με τις διακρίσεις που του απονεμήθηκαν από το περιοδικό "Focus"
"Αγαπάω τον τρόπο ζωής και την ατμόσφαιρα της χώρας μας.
Ίσως στο μέλλον, να γίνει πραγματικότητα και αυτό το όνειρο,
προκειμένου να μεγαλώσει ο γιος μου στη χώρα μας"
Ο ανηφορικός δρόμος και οι δυσκολίες του «ξένου»
Για τον ίδιο, η διάκριση αυτή είναι σημαντική γιατί όπως εξηγεί «είναι μια αναγνώριση της εκτίμησης στους ασθενείς μου, της διαδρομής μου και των πολλών ετών που έχω αφιερώσει στην επιστήμη μου. Με χαροποιεί η επιβράβευση και βέβαια, είναι σημαντική και για την οικογένειά μου, τον γιό μου και την γυναίκα μου, από τους οποίους λείπω πολλές ώρες κάθε μέρα εξαιτίας της δουλειάς μου».
Ο Κυριάκος Δανιηλίδης, αναφέρεται και στις δυσκολίες που είχε ο ανηφορικός δρόμους του, αλλά και τα εμπόδια που έπρεπε να υπερκεράσει ως «ξένος», γιος Ελλήνων μεταναστών. «Όπως κάθε δρόμος που περιέχει προσπάθεια και υψηλούς στόχους εργασίας και καριέρας, έτσι και ο δικός μου, έχει τις ανηφόρες του. Ειδικά σαν «ξένος», στο εξωτερικό, καλείσαι να αντιμετωπίσεις μεγαλύτερο ανταγωνισμό στο δρόμο σου, που είναι γεμάτος με εμπόδια. Για παράδειγμα, κάθε χρόνο στο Πανεπιστήμιο ανοίγουν μόνο τρεις θέσεις καθηγητών για περισσότερες από 40 υποψηφιότητες γιατρών. Αυτό αποτελεί πολλαπλή πρόκληση και η επίτευξη του στόχου μεγαλύτερη δικαίωση. Όλες αυτές οι επιτυχίες έρχονται μέσα από τη στήριξη της οικογένειας. Για τους γονείς, που ήρθαν ως μετανάστες σε μια νέα χώρα, δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις στην προσπάθειά σου, αλλά η προσοχή και η αγάπη τους, είναι κινητήριος δύναμη. Το ίδιο και η γυναίκα μου, που μου έδωσε την υπομονή που απαιτεί αυτός ο δρόμος».
Η πανδημία του COVID-19 έχει αλλάξει την κατάσταση σε όλα τα νοσοκομεία, όπως εξηγεί ο κ. Δανιηλίδης και όλο το προηγούμενο διάστημα «παρατηρούσε κανείς το φόβο με τον οποίο έρχονταν οι ασθενείς στα ιατρεία και τα νοσοκομεία. Σιγά σιγά γίνονται βήματα επιστροφής στην καθημερινότητα, με προσοχή και με οδηγό κάθε φορά την επιδημιολογική κατάσταση».
Ο ίδιος έχει πάντοτε στραμμένο το βλέμμα του στην Ελλάδα, με τη σκέψη και το όνειρο της μόνιμης διαμονής, ωστόσο όπως λέει «ανασταλτικός παράγοντας είναι οι χαμηλοί μισθοί σε σχέση με τη Γερμανία, αλλά και η δυσκολία μιας μόνιμης θέσης. Η αλήθεια είναι πως είναι κάτι που θέλω πολύ, αγαπάω τον τρόπο ζωής και την ατμόσφαιρα της χώρας μας. Ίσως στο μέλλον, να γίνει πραγματικότητα και αυτό το όνειρο, προκειμένου να μεγαλώσει ο γιος μου στη χώρα μας».
* Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Αυγούστου 2021