Oι πολύωρες επιχειρήσεις για επιζώντες όπου υπήρχε υποψία ζωής κάτω από τα συντρίμμια, τα ατελείωτα χαλάσματα αλλά και η ευγνωμοσύνη στα πρόσωπα των συγγενών των θυμάτων ακόμα κι όταν τα μέλη της οικογένειας τους ανασύρονταν νεκρά είναι μερικές από τις εικόνες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην ψυχή και την μνήμη των «Ελλήνων Διασωστών», της εθελοντικής διασωστικής και ανθρωπιστικής οργάνωσης από την Θεσσαλονίκη μέλη της οποίας επιχειρούσαν για τέσσερις ολόκληρες μέρες, υπό την ομπρέλα της EVOLSAR (European Association of Civil Protection Volunteer Teams), στην πόλη Καχραμανμάρας της Τουρκίας έπειτα από τον φονικό σεισμό.
Τα τέσσερα μέλη της που βρέθηκαν στη γείτονα χώρα, η οποία συνεχίζει να μετράει νεκρούς και πληγές, επέστρεψαν σήμερα το απόγευμα στη Θεσσαλονίκη και φίλοι και συγγενείς τούς υποδέχθηκαν με χειροκροτήματα και επευφημίες.
«Μείναμε τέσσερις μέρες και είχαμε πέντε αποστολές. Επιστρέψαμε πριν από λίγο. Πέρα από τις εικόνες που έχει δει ο κόσμος στα ΜΜΕ οι οποίες δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής, να σας πω ότι είναι δυσκολότερο και πιο άσχημο αυτό που βλέπαμε εμείς γιατί βιώναμε και τα συναισθήματα των ανθρώπων και την πραγματικότητά τους αλλά και την χαρακτηριστική μυρωδιά που υπάρχει εκεί και η οποία δεν περνά μέσα από τις κάμερες και τα μικρόφωνα». Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του προέδρου του ΔΣ της οργάνωσης, Χαράλμαπου Ασλανίδη, ο οποίος τονίζει πως παρά τη δυστυχία των ανθρώπων «όλοι μας αντιμετώπισαν με πολύ μεγάλη φιλικότητα, φιλοξενία και όλοι όταν έβλεπαν τη σημαία έβαζαν το χέρι στην καρδιά και μας χαιρετούσαν με χαμόγελο. Βομβαρδιζόμασταν πριν από λίγο καιρό από ειδήσεις ότι θα συμβούν διάφορα πράγματα με την Τουρκία, εμείς αυτό δεν το εισπράξαμε».
Ο κ. Ασλανίδης περιγράφει εικόνες ανθρώπινου πόνου και δυστυχίας αλλά και ευγνωμοσύνης καθώς οι συγγενείς των θυμάτων από τον φονικό σεισμό ευχαριστούσαν τους διασώστες που κατάφερναν να ανασύρουν τις σορούς των αγαπημένων τους για να τους θάψουν αξιοπρεπώς. «Έχω την εικόνα ενός θείου από μία οικογένεια όπου είχαν χαθεί όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς και προσπαθούσε να βγάλει τα δύο ανιψάκια του ελπίζοντας ότι θα είναι ζωντανά και για αυτό επιχειρούσαμε κι εμείς. Δυστυχώς τα παιδιά δεν ήταν ζωντανά αλλά ο άνθρωπος με αγκάλιαζε και μου έλεγε ευχαριστώ ενώ είχα βγάλει μόλις τα νεκρά ανίψια του. Το "ευχαριστώ" ήταν γιατί σταματούσε ο πόνος του και ξεκινούσε πλέον η αξιοπρεπής ταφή των παιδιών», λέει στο makthes.gr o κ. Ασλανίδης.
Παρόλα αυτά οι «Έλληνες Διασώστες» μπόρεσαν να συνδράμουν και στον απεγκλωβισμό ενός ζωντανού 25χρονου με την οργάνωση να ενώνει τις δυνάμεις της με μία άλλη ομάδα και παρέχοντας τον κατάλληλο εξοπλισμό να εντοπίσουν το ακριβές σημείο κάτω από τα χαλάσματα που βρισκόταν ο νεαρός.
«Αυτό που καταφέραμε και κάναμε ήταν όταν μας κάλεσε το κέντρο επιχειρήσεων να βοηθήσουμε μία ομάδα του Αζερμπαϊτζάν που προσπαθούσε να βγάλει από τα χαλάσματα κάποιον και κατεβήκαμε με ένα εξειδικευμένο μηχάνημα που μπορεί να εντοπίσει ήχο και κίνηση κάτω από τα χαλάσματα για να ανιχνεύσουμε το σημείο στο οποίο βρισκόταν κάποιος που άκουγαν. Σε συνδυασμό με το σκύλο που είχε η ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α Αιγάλεω που πήγαμε μαζί καταφέραμε να τους δείξουμε στο σημείο που βρισκόταν αυτός ο άνθρωπος και μάθαμε μετά από αρκετές ώρες ότι ανασύρθηκε ζωντανός», αναφέρει ο πρόεδρος του Δ.Σ. των «Ελλήνων Διασωστών».
«Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ αυτό που είδα»
Έντονα συναισθήματα και εικόνες που θα μείνουν για πάντα καρφωμένες στη μνήμη της περιγράφει και η Ελισάβετ Αποστολίδου, νοσηλεύτρια και μέλος της ομάδας που βρέθηκε στην Τουρκία.
«Μόλις άκουσα για την επιχείρηση ήθελα να πάω να βοηθήσω. Τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα, υπήρχε μεγάλος πόνος, μεγάλη δυστυχία, η καταστροφή είναι τεράστια. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο και θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου, δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ αυτό που είδα. Δεν έχει καμία σχέση αυτό που φαίνεται στην τηλεόραση, η οσμή, η σκόνη, είναι φοβερό και μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε παραπάνω για να βοηθήσουμε».
Η κ. Αποστολίδου αναφέρθηκε και στους άστεγους τις περιοχής οι οποίοι «κοιμούνται σε αυτοκίνητα, σε αυτοσχέδιες σκηνές, ανάβουν φωτιά στον δρόμο για να ζεσταθούν τα παιδιά τους».
Παρά τον πόνο και τη δυστυχία, η κ. Αποστολίδου εισέπραξε νοιάξιμο και φροντίδα από τους ανθρώπους που συνάντησε οι οποίοι προσπαθούσαν να σταθούν στο πλευρό των «Ελλήνων Διασωστών» με κάθε τρόπο και τους προσέφεραν «τσάι και σούπα για να ζεσταθούμε γιατί είχε και πολύ κρύο».
«Οι συγγενείς των θυμάτων περίμεναν καρτερικά σε μία γωνία να βγάλουμε τους ανθρώπους τους»
Παρά την τεράστια καταστροφή ο Βαγγέλης Πετρακόπουλος, πωλητής και μέλος της οργάνωσης που επιχείρησε στην περιοχή Καχραμανμάρας στέκεται και στο «ευχαριστώ» των ανθρώπων προς τους «Έλληνες Διασώστες».
«Τα συναισθήματα είναι τρομερά και δεν περιγράφονται. Από τη μία μεριά είδαμε την αγάπη του κόσμου που μας ευχαριστούσε με το χέρι στην καρδιά και από την άλλη ο κόσμος ταλαιπωρείται πολύ, η καταστροφή είναι τεράστια.
Οι συγγενείς των θυμάτων περίμεναν καρτερικά σε μία γωνία να βγάλουμε τους ανθρώπους τους. Έψαχναν και μέσα στα χαλάσματα δικά τους πράγματα, βλέπαμε ανθρώπους να παίρνουν προσωπικά τους αντικείμενα από τα χαλάσματα», επισημαίνει ο ίδιος.
«Το μόνο που σκέφτεσαι είναι όταν είσαι εκεί είναι “να μπω, να κάνω τη δουλειά μου και να φύγω ασφαλής”»
Ανάμεσα στα μέλη της οργάνωσης που επιχείρησαν στην Τουρκία είναι και ο φοιτητής Γιώργος Ασλανίδης με τον ίδιο να θυμάται πως η πρώτη εικόνα που «αιχμαλώτισε» στο μυαλό του ήταν πεσμένα κτίρια και διάσπαρτες σκηνές:
«Κατεβήκαμε στον Πειραιά και από εκεί πήραμε καράβι για Μυτιλήνη και μετά για Αϊβαλί. Από ένα σημείο και μετά αρχίζεις να ξεχνάς πόσα χιλιόμετρα έχεις διανύσει και που βρίσκεσαι.
Η πρώτη εικόνα που θυμάμαι είναι ότι πηγαίνοντας για το Καχραμανμάρας, κάποιες πόλεις έξω από εκεί που επιχειρήσαμε είχαν πεσμένα κτίρια και πολλές σκηνές για τους αστέγους. Εκεί συνειδητοποιείς που βρίσκεσαι και τι συμβαίνει».
Ο νεαρός Ασλανίδης και η υπόλοιπη ομάδα κλήθηκαν να επιχειρήσουν «στα μπάζα που δεν μπορούσε να μπει κανένας πέρα από τους εκσκαφείς και όταν εντοπίζαμε το θύμα προσπαθούσαμε με πιο λεπτές κινήσεις να το βγάλουμε έξω και να γίνει σωστά η ταφή. Ήταν μηδαμινές οι πιθανότητες σε εκείνα τα σημεία να βρεθεί ζωντανός κάποιος αλλά οι συγγενείς των θυμάτων ήταν ευγνώμονες αν το θύμα έβγαινε άθικτο και σε καλή κατάσταση για να ταφεί. Παρά τη στεναχώρια τους είχαν μία χαρά που θα μπορούσαν να κάνουν ταφή».
Τέλος, ο ίδιος σημειώνει πως η εικόνα που αντίκρυσαν στην περιοχή που επιχείρησαν δεν θύμιζε σε τίποτα τις φωτογραφίες που βρήκαν στο ίντερνετ όταν αναζήτησαν το όνομα της πόλης:
«Η εικόνα που είδαμε στο ίντερνετ το πως ήταν το μέρος πριν δεν είχε καμία σχέση με το μετά. Ήταν ένα μπλοκ πολυκατοικιών με περίπου 1000 ανθρώπους που όταν πήγαμε εμείς ήταν μόνο μπάζα.
Το μόνο που σκέφτεσαι είναι όταν είσαι εκεί “να μπω, να κάνω τη δουλειά μου και να φύγω ασφαλής”».
Δείτε βίντεο και φωτογραφίες που μοιράστηκαν οι «Έλληνες Διασώστες»:
