Είναι η ωραία Ελένη. Όχι όπως την περιγράφει ο Όμηρος ή ο Ηρόδοτος αλλά όπως τη σκιαγραφεί ο Ευριπίδης στην ομώνυμη τραγωδία του. Σ’ αυτήν η ηρωίδα δεν αποτελεί ένα πρόσωπο για το οποίο ξεκίνησε ένας ολόκληρος πόλεμος που έφερε δεινά και απώλειες, αλλά μια γυναίκα που ήταν κρυμμένη στην Αίγυπτο. Εκεί τη συναντά ο Μενέλαος και μαθαίνει με κατάπληξη ότι η Ελένη της Τροίας είναι ένα φάσμα ψευδές…
Αυτό τον χαρακτήρα υποδύεται η Έμιλυ Κολιανδρή στην επιδαύρεια παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. «Για την Ελένη έγραψαν παγκόσμια ποιητές και συγγραφείς και είναι ένας χαρακτήρας με μεγάλο βάρος. Της έχουν φορτώσει πολέμους, σκοτωμούς, αντιζηλίες, είναι πάντα ένα εξιλαστήριο θύμα, αλλά και η αφορμή που πρέπει να έχουμε για να εξωραΐζουμε τα πράγματα. Στο συγκεκριμένο έργο όμως είναι μια γυναίκα που όλα έγιναν ερήμην της. Την πήρε ο Ερμής, τη σήκωσε ψηλά, τη μετέφερε στην Αίγυπτο και στη θέση της έβαλαν ένα είδωλο. Όλοι οι άλλοι πάλευαν τόσα χρόνια γι’ αυτό αλλά αυτή με τη σειρά της εκεί που πήγε δεν πέρασε άσχημα», τονίζει στη «ΜτΚ» η πρωταγωνίστρια.
«Νιώθω τυχερή που συνάντησα τον Βασίλη Παπαβασιλείου»
Υπερπηδώντας πολλά εμπόδια, έχοντας αφήσει στην Αθήνα την οικογένειά της, η γνωστή ηθοποιός ήρθε στη Θεσσαλονίκη και στο ΚΘΒΕ για να συνεργαστεί με τον γνωστό σκηνοθέτη Βασίλη Παπαβασιλείου, τον οποίο συναντά θεατρικά για πρώτη φορά. «Όλα αυτά τα χρόνια η θεατρική μου οικογένεια και οι συγγενείς μου στην τέχνη, που είχαν δουλέψει μαζί του, μου έλεγαν πως πρέπει να τον γνωρίσω. Ένας λόγος που έκανα ένα τέτοιο άλμα να καταφέρω να βρω τρόπο να μείνω στη Θεσσαλονίκη, πράγμα που στην αρχή φάνταζε ακατόρθωτο στην οργάνωσή του, ήταν επειδή έπρεπε και ήθελα να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο. Τελικά άξιζε τον κόπο», παραδέχεται.
Εκείνος ήταν που της διαμόρφωσε ένα διαφορετικό βλέμμα για να δει μια άλλη Ελένη από αυτή που γνωρίζουν οι περισσότεροι. «Στην αρχή είχα αναστολές. Αναρωτιόμουν: πώς παίζεις ένα σύμβολο; Είναι δύσκολο. Ο Βασίλης με μετακίνησε από αυτό το τέλμα των φόβων μου λέγοντάς μου ότι ‘ωραία είσαι εσύ, η Ελένη είναι και μπορεί να υπάρχει στην κάθε γυναίκα’. Μέσα από την ανάγνωσή του η Ελένη έχει πάρα πολύ χιούμορ, είναι πολύ ‘ελαφριά’ και γι’ αυτό ελπίζω και εύχομαι να είναι και γοητευτική», επισημαίνει η ηθοποιός.
Για εκείνην ο Βασίλης Παπαβασιλείου είναι ένα φαινόμενο. «Ο τρόπος σκέψης του, η αντίληψή του για το θέατρο είναι κάτι που, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να διδάσκεται. Όλη αυτή η σοφία του συνδυάζεται με μια απενοχοποίηση των πάντων. Έχω γνωρίσει στη ζωή μου πολλούς μεγάλους σκηνοθέτες. Συνήθως πρόκειται περί σπουδαίων μυαλών που όμως η συνεργασία μαζί τους απαιτεί πολύ μεγάλη καταπόνηση στη διαδικασία της δημιουργίας και της πρόβας. Με τον Βασίλη δεν συμβαίνει αυτό. Όλα ξεκινούν από έναν δρόμο χαράς, μέσα από σοβαρή αναζήτηση που γίνεται με το κέφι ενός παιδιού το οποίο έχει πρώτα από όλους ο ίδιος και το μεταφέρει και σε όλους τους υπόλοιπους. Αυτό είναι πολύ απελευθερωτικό γιατί νιώθεις ότι είσαι σε ένα πεδίο όπου μπορείς να δοκιμάσεις τα πάντα χωρίς κάποιος να σε κρίνει. Πρώτα από όλα δηλαδή ο ίδιος είναι εκεί διαθέσιμος δηλώνοντας ότι δεν γνωρίζει τίποτε καλώντας μας να το ανακαλύψουμε μαζί. Δεν είναι καθόλου σοβαροφανής κι έχει τεράστια γενναιοδωρία. Νιώθω πολύ τυχερή που τον συνάντησα».
«Νοσήσαμε από κορονοϊό εγώ και ο γιος μου»
Η «Ελένη» σημαίνει για την Έμιλυ Κολιανδρή και την επανένταξή της στη σκηνική δράσης, αφού επί πολλούς μήνες λόγω της πανδημίας παρέμενε ανενεργή θεατρικά, όπως και όλοι οι ομότεχνοί της. «Έχουμε βγει στο ανοιχτό θέατρο για πρόβες και είναι λίγο δύσκολα γιατί έχει πολλή ζέστη, υγρασία και από το πρώτο πεντάλεπτο είσαι ήδη καταβεβλημένος. Είναι όμως ταυτόχρονα τόσο μεγάλη η χαρά αυτής της συνάντησης που άργησε τόσο πολύ να έρθει, είναι τέτοια η αδημονία να παρουσιαστεί όλο αυτό σε κόσμο ζωντανό που θα γελάει, θα λυπάται ή θα χειροκροτεί αληθινά, που σου παίρνει όλη την κούραση. Νομίζω είναι κάτι που το περιμένουμε και οι ηθοποιοί και οι θεατές πάρα πολύ και πιστεύω ότι θέλουμε και οι δύο πλευρές να βάλουμε τα καλά μας γι’ αυτό το ραντεβού», υπογραμμίζει.
Θεωρεί πως το διάστημα της καραντίνας και ο εγκλεισμός είχαν τις συνέπειές τους και στην απόδοση των ηθοποιών. «Σαν να μίκρυναν τα εκφραστικά μας μέσα. Η δουλειά του ηθοποιού χρειάζεται συνεχή άσκηση, εξάσκηση και τριβή. Τώρα απαιτείται ξανά χρόνος για να βρεις τους ρυθμούς σου, την ανάσα σου, να μην λαχανιάζεις. Μετά από αυτό που μας συνέβη συνειδητοποίησα ότι τόσο μεγάλα διαστήματα απουσίας δεν είναι φυσιολογικά», υποστηρίζει.
Πέρασε την καραντίνα μαζί με τον σύντροφό της Χρήστο Λούλη και τα δυο τους παιδιά, ενώ η ίδια και ο γιος τους νόσησαν ήπια από κορονοϊό. Τώρα, θυμάται τις μέρες εκείνες του εγκλεισμού. «Η πρώτη περίοδος ήταν σαν μια παύση που την είχαμε ανάγκη μετά από πολύ καιρό. Ήμασταν οι τέσσερίς μας για δύο μήνες αυστηρά και δεν είδαμε άνθρωπο. Αυτό όμως μας έφερε πολύ κοντά. Αφουγκραστήκαμε ο ένας τον άλλον και καταλάβαμε ότι πού και πού χρειάζονται ανάπαυλες», παραδέχεται.
Το δεύτερο lockdown όμως ήταν πιο δύσκολο. «Εκεί που μόλις είχαν ξεκινήσει οι παραστάσεις μείναμε πάλι σπίτι και δεν είχε την ίδια πλάκα. Τώρα κι εγώ και ο σύζυγός μου έχουμε κάνει το εμβόλιο, που το θεωρώ το μόνο μας όπλο σε αυτή την ιστορία. Δυστυχώς όμως βλέπω ότι έχουμε ακόμη μέλλον με τον κορονοϊό κι αυτό με στεναχωρεί πολύ. Είναι όλα τόσο πρωτόγνωρα που κι αυτό που λέμε σήμερα δεν ξέρουμε αν θα ισχύει αύριο. Είναι λογικό γιατί όλο αυτό είναι κάτι πολύ πρόσφατο και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να προσπαθήσουμε να το αντιμετωπίσουμε».
Να σημειωθεί ότι η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Δάσους στις 7,8,9 Ιουλίου.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 4 Ιουλίου 2021