Ο δημοσιογράφος, συγγραφέας, βιογράφος και μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ, Πιερ Ασουλίν, ένας από τους κορυφαίους κριτικούς λογοτεχνίας στη Γαλλία, επέστρεψε στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη για μια λογοτεχνική συνάντηση με το κοινό του με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου με τίτλο «Ο τελευταίος των Καμοντό».
Σε μια ομιλία που πραγματοποιήθηκε στο περίπτερο 12 της ΔΕΘ στο πλαίσιο της 18ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, ο Πιερ Ασουλίν συνομίλησε με τον καθηγητή και συγγραφέα Νίκο Μπακουνάκη για το έργο του και την ιστορική διαδρομή του.
«Ο τελευταίος των Καμοντό» επανεκδόθηκε αναθεωρημένο και εμπλουτισμένο με φωτογραφικό υλικό και ο συγγραφέας αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην αναζήτηση της ταυτότητας ως ένα από τα μηνύματα που διατρέχουν το έργο του.
Μάλιστα ο ίδιος εξήγησε πως η έννοια της ταυτότητας δεν πρέπει να περιορίζεται στην καταγωγή και την εθνικότητα καθώς πρόκειται για κάτι πολύ πιο βαθύ και πολύπλοκο.
«Ένα από τα δυο μηνύματα που το διατρέχουν είναι η αναζήτηση του σεφάραδικου πολιτισμού, η αναζήτηση της ταυτότητας.
Στη Γαλλία σήμερα όταν μιλάμε για αυτή την αναζήτηση οι άνθρωποι την κοιτούν μέσα από ένα εθνικό πρίσμα. Εγώ πιστεύω ότι η ταυτότητα δεν κλείνεται στο πλαίσιο του εθνικισμού και είναι ένα πολύμορφο πράγμα. Εγώ δεν είμαι μόνο Σεφαραδίτης αλλά και Εβραίος και Ευρωπαίος. Ένα σύνολο πραγμάτων τα οποία έχω περάσει και έχουν διαμορφώσει την ταυτότητα μου. Δεν πρέπει να νιώθει κανείς άβολα όταν αναζητά την ταυτότητά του.
Προσωπικά έχω ένα είδος πάθους αναφορικά με την επιστήμη που μελετά την σημασία των ονομάτων. Το όνομα είναι πρεσβευτής ενός προσώπου. Ρωτάμε μια παντρεμένη γυναίκα ποιο ήταν το όνομα της πριν παντρευτεί γιατί μπορεί να υποδεικνύει έναν άλλο κόσμο μια άλλη ταυτότητα. Η ταυτότητα μεταφέρεται μέσω του ονόματος και η οικειοθελής αλλαγή του ονόματός μας είναι σοβαρή πράξη», αναφέρει ο Ασουλίν θέλοντας να δείξει πόσο ευρεία μπορεί να είναι η έννοια της ταυτότητας.
Με αφορμή τα δυο βιβλία του «Ο τελευταίος των Καμοντό» και «Επιστροφή στο Σεφαράντ» αλλά και τις βιογραφίες που έχει γράψει ανά τα χρόνια όπως αυτή του Ζωρζ Σιμενόν, ο Ασουλίν αναδεικνύει τη σημασία της περιέργειας που οδηγεί στην γνώση και την γνωριμία με τον πολιτισμό.
Αναφερόμενος στη βιογραφία του Ζωρζ Σιμενόν, ο Ασουλίν θυμήθηκε την ημέρα που πέρασαν μαζί στην Ελβετία και τον διαχρονικό χαρακτήρα των έργων του.
«Η λέξη υπερβολή τον χαρακτηρίζει και ήταν η πρώτη λέξη που χρησιμοποίησα γράφοντας τη βιογραφία του. Έζησε σπουδαία ζωή.
Το αριστούργημα του Σιμενόν είναι ότι τα έργα του μιλούν με διαφορετικό τρόπο σε εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Ο Σιμενόν μιλά για έρωτα, μισός και πάθη των ανθρώπων. Η ατμόσφαιρα που περνάει είναι σκοτεινή. Στα 200 μυθιστορήματά του μόνο ένα είναι αισιόδοξο».