«Κι αν όλοι μας δεν μοιάζουμε/ Είναι για να ταιριάζουμε/Ο καθένας διαφορετικός!».
Αυτό είναι το μότο της παράστασης «Έλμερ, ο παρδαλός ελέφαντας» που θα παρουσιαστεί απόψε στις 7.30μμ στον θερινό κινηματογράφο «Ελληνίς» στο πλαίσιο της περιοδείας που κάνει η παραγωγή στην Ελλάδα.
Πρόκειται για μια θεατρική διασκευή που είναι εμπνευσμένη από τα γνωστά παιδικά βιβλία του Ντέιβιντ Μακ Κι, σε έκδοση της Andersen Press (από το 1989), η οποία περιέχει όλα τα εκπαιδευτικά νοήματα σύμφωνα με τις αξίες που εκπροσωπεί ο κεντρικός ήρωας της σειράς, ο ελέφαντας Έλμερ.
Η παράσταση είναι η ελληνική προσέγγιση των χαρακτήρων των βιβλίων με δικά της σενάριο, στίχους, μουσική, σκηνικά, τρισδιάστατες κούκλες και κοστούμια. Το νόημα του έργου μπορεί λίγο πολύ να το κατανοήσει κάποιος διαβάζοντας τον τίτλο της παράστασης: Σε μια αγέλη ελεφάντων όλοι είναι διαφορετικοί. Άλλος είναι ψηλός κι άλλος πιο κοντός. Άλλος είναι μεγαλόσωμος και άλλος μικροκαμωμένος. Όλοι είναι διαφορετικοί μα έχουν το ίδιο χρώμα, γκρι. Εκτός από έναν...τον Έλμερ! Ο Έλμερ δεν είναι γκρι, είναι πολύχρωμος! Είναι ένας πολύχρωμος ελέφαντας που με τα αστεία του και τα παιχνίδια του καταφέρνει και κάνει όλους τους φίλους του χαρούμενους. «Η παράσταση που βασίζεται στην ιστορία, είναι μία διασκεδαστική περιπέτεια όπου εμπεριέχονται έννοιες συνοδευόμενες από το ανάλογο τραγούδι όπως: να αγαπάμε τη μοναδικότητά μας (Έλμερ ομώνυμο), να γνωρίζουμε τον άλλον και να μην κρίνουμε από την εμφάνιση (το Τέρας το Μπλε Μπλε), όλοι φοβόμαστε, ακόμα κι οι πιο ατρόμητοι (Λιοντάρι και Κυνηγοί), η φιλία κι η συντροφικότητα κάνει τη ζωή μας καλύτερη (Ρόζα), να είμαστε ανοικτοί, μακριά από στερεότυπα (Μαϊμούδες), να είμαστε συμπονετικοί και να ακούμε την ανάγκη του συνανθρώπου μας (Ιπποπόταμοι), όλα τα εμπόδια ξεπερνιούνται με την ομαδικότητα (Μαζί τα καταφέραμε), να θυμόμαστε ότι η κακιά στιγμή, έχει και μία ανάλογη καλή στιγμή (Ουράνιο Τόξο). Προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε τα μοναδικά νοήματα των βιβλίων με τον καλύτερο τρόπο, ώστε τα παιδιά να διασκεδάζουν (γελώντας, τραγουδώντας, χορεύοντας) και να «λάβουν» τις παραπάνω έννοιες με γλυκύτητα», λέει στο makthes.gr o υπεύθυνος της παραγωγής Παύλος Μητσόπουλος που έγραψε τα κείμενα και τους στίχους.
Τηρώντας πιστά τους κανόνες του ΕΟΔΥ
Έχοντας εμπειρία στο παιδικό θέατρο ο ίδιος θεωρεί ότι τα παιδιά είναι ένα κοινό που δε «συγχωρεί» λόγω της αγνότητας και της ειλικρίνειας που τα διακατέχει. «Αν δεν τους αρέσει κάτι θα το δείξουν, δεν θα κάτσουν ενδεχομένως γιατί ‘δεν είναι σωστό να φύγουν’, καταπιέζοντας τους εαυτούς τους. Άρα, θεωρητικά αυτό που θα λάβουν πρέπει να είναι ξεκάθαρο, ειλικρινές και απλό στο κείμενο και στην εικόνα. Οτιδήποτε ‘περίεργο’ στις αισθήσεις των ενηλίκων, θα παραμείνει ίδια ’περίεργο’ και στα παιδιά. Τα παιδιά όμως δε θα το ανεχτούν. Επιπλέον, η μουσική που ασκεί σε όλους μας αυτή τη ‘μαγεία’ και μας αλλάζει τη διάθεση τόσο εύκολα, είναι καθοριστική στην γενικότερη επικοινωνία μίας παράστασης προς το παιδικό κοινό», υπογραμμίζει ο κ. Μουτσόπουλος.
Παρόλα αυτά δεν ήταν αποτρεπτικό ούτε δυσάρεστο για εκείνα το γεγονός ότι η παράσταση, που παρουσιάζεται από τον Αύγουστο σε ανοιχτά θέατρα και θερινά σινεμά, ακολουθεί αυστηρά τις οδηγίες του ΕΟΔΥ. «Τηρούμε πιστά όλες τις εγκυκλίους που αναφέροντας στη διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων σε θερινούς χώρους εκδηλώσεων (είσοδος έξοδος κόσμου με μάσκα, τοποθέτηση αντισηπτικών, το προσωπικό φοράει μάσκες, ακούγονται ηχογραφημένα μηνύματα για την υπενθύμιση των κανόνων, γίνεται ταξιθεσία κ.ο.κ). Οι χώροι που παρουσιάζεται η παράσταση είναι συνήθως δύο ειδών: α) πολύ μεγάλοι (δημοτικά θέατρα) όπου η προσέλευση του κοινού δεν είναι πολυπληθής (σαν μία εκδήλωση για ενήλικες) κι οι αποστάσεις τηρούνται άνετα και β) θερινά σινεμά όπου οι χώροι είναι ήδη οργανωμένοι με καρέκλες κι αποστάσεις. Γενικά, βλέπουμε ότι ο κόσμος και τα παιδιά ειδικότερα είναι συνειδητοποιημένοι (κρατούν αποστάσεις, φορούν μάσκα κατά την είσοδο έξοδο, κάνουν χρήση αντισηπτικού) και είναι καλοδιάθετοι να δεχτούν τις ευγενικές οδηγίες όλου του προσωπικού που τους υποδέχεται», καταλήγει ο κ. Μητσόπουλος.