Με 25 υπέρ, 18 κατά και δύο «λευκά», το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης υπερψήφισε στην τηλεδιάσκεψη του Σώματος την εγκατάσταση του νεοϊδρυθέντος ελληνογερμανικού ιδρύματος νεολαίας στη βίλα Πετρίδη που βρίσκεται απέναντι από το δικαστικό μέγαρο της πόλης, παρά την έκκληση που απηύθυναν νωρίτερα εκπρόσωποι φορέων και ακαδημαϊκοί στο Σώμα να πει «ΟΧΙ» στην εγκατάσταση του ιδρύματος όχι μόνο στο συγκεκριμένο κτίριο, αλλά και γενικότερα στην πόλη.
Να σημειωθεί ότι το κτίριο της οδού Αναγεννήσεως παραχωρείται δωρεάν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2027 με δυνατότητα παράτασης με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ δήλωσε πως «Για να είναι ειλικρινής αυτή η διαδικασία πρέπει να βασίζεται στην ισονομία», διαφορετικά δημιουργεί προβλήματα στη συμφιλίωση.
Όπως είπε, ο πρώτος όρος του καταστατικού του ιδρύματος «είναι να αλλάξουμε την ιστορία μεταξύ μας και το δεύτερο είναι να ξεχάσουμε το δίκαιο αίτημα για αποζημιώσεις σε όσες ζημιές γίναν στην διάρκεια της κατοχής και γιατί όχι την επιστροφή του δανείου που αναγκαστικά έδωσε η Ελλάδα στη ναζιστική Γερμανία για να κάνει τον πόλεμό της».
«Θα ήταν υπονόμευση των προσπαθειών για τη διεκδίκηση των ελληνικών αιτημάτων»
«Η Γερμανία εφαρμόζει μία πολυπλόκαμη πολιτική. Ιστορικά έργα εκδίδονται, όπως το «Η Γερμανία και ο Β Π.Π.», το οποίο έχει "παράξενες" θέσεις μέσα, διάφορα προγράμματα συνεργασίας και διάφορα ιδρύματα, όπως το ελληνογερμανικό ίδρυμα νεολαίας», συνέχισε ο κ. Μαργαρίτης και διαμήνυσε πως «θα ήταν αφύσικο για μία πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, η οποία είναι από τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της περιόδου. Θα ήταν προκλητικό το να συμβάλλει με οποιονδήποτε τρόπο η πόλη τούτη σε αυτά τα σχέδια λήθης και ακύρωσης των δίκαιων αιτημάτων».
Ειδικότερα, θα ερχόταν σε αντίθεση στις «λίγες αλλά υπαρκτές προσπάθειες να διεκδικήσουν» τα αιτήματα και «θα ήταν υπονόμευση των προσπαθειών που το Εθνικό Συμβούλιο, οι μαρτυρικοί δήμοι, οι οργανώσεις των αντιστασιακών, οι κυβερνήσεις, οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας, έχουν καταβάλλει για τη διεκδίκηση των δίκαιων ελληνικών αιτημάτων», παρατήρησε ο κ. Μαργαρίτης.
«Το ίδρυμα θα προσπαθήσει να ξαναγραφεί η Ιστορία»
Ο Νίκος Βάγιας πρόεδρος του παραρτήματος κεντρικής Μακεδονίας της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης υπογράμμισε πως «η παραχώρηση της βίλας Πετρίδη βρίσκεται σε αντίθεση με την προσπάθεια την επανόρθωση των γερμανικών αποζημιώσεων, που δεν διεκδικούν οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και που οι γερμανικές κυβερνήσεις αρνούνται να πληρώσουν».
Κατά την άποψή του, το ίδρυμα «Θα προσπαθήσει να ξαναγραφεί η Ιστορία με όρους που θα οριοθετήσει η γερμανική κυβέρνηση με τα δικά της συμφέροντα», μέσω του επιστημονικού υπεύθυνου που είναι το ελεύθερο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπως είπε ο ίδιος.
«Μέσα ακόμη στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, έχουμε χώρους βασανιστηρίων, ομαδικές εκτελέσεις, μεγάλες αποδράσεις, πείνα, μαχητικές διαδηλώσεις και τραγούδια της αντίστασης. Είναι στοιχεία της μαρτυρικής Θεσσαλονίκης και δεν πρέπει να αμβλυνθούν αυτές οι μνήμες», επέμεινε ο κ. Βάγιας.
«Υπάρχει μία με το ζόρι συμφιλίωση, χωρίς βάση ισότητας»
Ο Αριστομένης Συγγελάκης, συγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, το οποίο ίδρυσαν αντισταστιακοί, όπως ο Μανώλης Γλέζος και ο Γιάννης Σταμούλης, υπενθύμισε πως η Θεσσαλονίκη είναι η δεύτερη πιο μαρτυρική πόλη της Ευρώπης μετά τη Βαρσοβία. Η Θεσσαλονίκη «είδε την εβραϊκή της κοινότητα να εξολοθρεύεται, είδε τα κολαστήρια του Παύλου Μελά, του Επταπυργίου, να βασανίζονται χιλιάδες αγωνιστές. Ακόμη και ο 12χρονος Θόδωρος Βαλαχάς ήταν εκεί κρατούμενος. Έζησε αυτή η πόλη τον λιμό της κατοχής. Κάποια προγράμματα που επιχορηγούνται σήμερα από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, λένε ότι φταίει ο βρετανικός ναυτικός αποκλεισμός και όχι η λεηλατική πολιτική του Γ Ράιχ για τον λιμό. Είναι η πόλη που ιδρύθηκε η «Ελευθερία», η πρώτη ίσως αντιστασιακή οργάνωση στην Ευρώπη. Η τιμή για τη Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη και ταυτόχρονα υποχρέωσή της να υπερασπιστεί αυτή τη σπουδαία παρακαταθήκη», τόνισε ο κ. Συγγελάκης.
Το ελληνογερμανικό ίδρυμα νεολαίας «δεν έχει πραγματικό σκοπό τη συμφιλίωση της νεολαίας των δύο χωρών. Ποιος δεν το θέλει αυτό; Ίσα-ίσα, το Εθνικό Συμβούλιο μαζί με Ενώσεις Θυμάτων, το Δίκτυο Μαρτυρικών Δήμων, οργανώνουμε πολλές αποστολές κάθε χρόνο στη Γερμανία και υποδεχόμαστε εδώ πολλούς Γερμανούς πολίτες δημοκράτες, αντιφασίστες που έρχονται όμως με ανιδιοτέλεια, με ευλάβεια, με σεβασμό για να προσκυνήσουν στα μνήματα των εκτελεσθέντων των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Δεν έρχονται εδώ για να κάνουν προπαγάνδα, ή δημόσιες σχέσεις, ή για να εξυπηρετήσουν τη γερμανική κρατική πολιτική», συνέχισε.
Δήλωσε πως στο ίδρυμα «δεν υπάρχει η βάση της ισότητας. Υπάρχει μία με το ζόρι συμφιλίωση, χωρίς δικαιοσύνη και αποζημίωση. Αν στο καταστατικό αυτού του ιδρύματος ήταν να προωθηθεί η απόδοση δικαιοσύνης στην Ελλάδα, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Για αυτό γίνονται αυτές οι συνεργασίες: για να «ενταφιαστεί» το κίνημα διεκδίκησης. Έχουμε δείγμα γραφής. Ποιος δεν θυμάται τον ανεκδιήγητο κ. Φούχτελ με τις περιοδείες του, με το αλαζονικό ύφος του, με την άθλια συμπεριφορά του στους ελληνικούς δήμους».
Αντιθέτως, ο κ. Συγγελάκης αναρωτήθηκε «γιατί δεν ακούμε Γερμανούς δημοκράτες που τόσα χρόνια υποστηρίζουν τις ελληνικές αξιώσεις, όπως η ομάδα «Δίστομο» του Αμβούργου, οι οποίοι λένε από το 2007 ότι αυτές οι μεθοδεύσεις προσπαθούν να διασπάσουν το ελληνικό κίνημα διεκδίκησης και λειτουργούν σαν «Δούρειος Ίππος» θέλοντας να δημιουργήσουν πρεσβευτές των γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα».
«Είναι ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας να μην επιτρέψουμε τη λειτουργία τέτοιων ιδρυμάτων. Δεν πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα υποτέλειας», κατέληξε ο κ. Συγγελάκης.
«Η σημερινή σας απόφαση εύχομαι να είναι ένας ύμνος στην Ελευθερία»
Ο Λευτέρης Κωνσταντινίδης, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και καθηγητής του πανεπιστημίου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης στη Σουηδία, περιέγραψε τα δικά του βιώματα και σημείωσε πως «δεν είναι μόνο οι ζωντανοί που ζητούν δικαίωση, αλλά και οι αδικοχαμένοι νεκροί και τα γεγονότα κραυγάζουν για αλήθεια, αποκατάσταση», ενώ συμπλήρωσε χαρακτηριστικά: «η σημερινή σας απόφαση εύχομαι να είναι ένας ύμνος στην Ελευθερία».
«Για χρόνια ολόκληρα μας εμπαίζουν και μας κοροϊδεύουν. Τα θύματα στην Ελλάδα πλησιάζουν αναλογικά σε αριθμό τα θύματα της Σοβιετικής Ένωσης. Η μείωση του πληθυσμού ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο ψυχές» στα 3,5 χρόνια κατοχής που οφείλονταν κυρίως σε ασιτία, αρρώστιες και πείνα, συμπλήρωσε ο κ. Κωνσταντινίδης, παραπέμποντας στα πρακτικά της Βουλής. «Όταν έφυγαν οι Γερμανοί από την Ελλάδα δεν λειτουργούσε κανένα αεροδρόμιο», το σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν κατεστραμμένο, το οδικό δίκτυο κατά 75% κατεστραμμένο, η διώρυγα της Κορίνθου κλειστή και η γέφυρά της ανατιναγμένη, ενώ τεράστιες ήταν οι απομειώσεις στο ζωικό και αγροτικό κεφάλαιο, υπενθύμισε ο ίδιος.
«Στο χέρι μας να λειτουργήσει προς όφελος των δύο νεολαιών και μόνο»
Στον αντίποδα, η Μαρία Σαρηγιαννίδου, γ.γ. του ελληνογερμανικού ιδρύματος νεολαίας, ισχυρίστηκε ότι στόχος του ιδρύματος είναι η ενίσχυση και όχι η λήθη της ιστορικής μνήμης, ενώ σημείωσε ότι το ίδρυμα διοικείται από κοινού από τα υπουργεία που είναι αρμόδια για θέματα νεολαίας στην Ελλάδα και στη Γερμανία, ενώ στο Δ.Σ. του ιδρύματος συμμετέχουν επτά Έλληνες και επτά Γερμανοί. «Είναι στο χέρι μας να λειτουργήσει προς όφελος των δύο νεολαιών και μόνο», υποστήριξε η ίδια.
Η Μ. Σαρηγιαννίδου εξήγησε ότι στο πλαίσιο των δράσεων του ιδρύματος προβλέπονται επισκέψεις Γερμανών στους ελληνικούς μαρτυρικούς τόπους, καθώς επίσης και ανταλλαγές Ελλήνων και Γερμανών νέων στις δύο χώρες.
Οι τοποθετήσεις της αντιπολίτευσης
Η βίλα Πετρίδη θα μπορούσε να γίνει μουσείο Απελευθέρωσης της πόλης, τόνισε ο επικεφαλής της παράταξης «Θεσσαλονίκη Υπεύθυνα», Βασίλης Γάκης, ξεκαθαρίζοντας πάντως πως δεν έχει ένσταση ως προς την ύπαρξη του ιδρύματος, καθώς οι ανταλλαγές πολιτών διαφορετικών χωρών, αποτελούν «τις μεγαλύτερες γέφυρες γνωριμίας» και βοηθούν στην εδραίωση της αλληλεγγύης και της ειρήνης μεταξύ των λαών. Συμπλήρωσε, δε, πως η υπόθεση διατήρησης της μνήμης είναι υπόθεση πάνω από όλα του ελληνικού κράτους και κυρίως των Ελλήνων πολιτών, ανεξαρτήτως των προσπαθειών της Γερμανίας.
Η Κατερίνα Νοτοπούλου, επικεφαλής της παράταξης «Θεσσαλονίκη Μαζί», δήλωσε ότι «πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Οι ελληνικές απαιτήσεις είναι απολύτως ενεργές και απαράγραπτες» και διαμήνυσε ότι «ανησυχούμε ιδιαίτερα γιατί βλέπουμε τη ΝΔ να βάζει μέσα στο Δ.Σ. μόνο στελέχη της». Πρόσθεσε ότι στο προοίμιο του καταστατικού του ιδρύματος υπάρχει πρόβλεψη περί αποσύνδεσης του ιδρύματος από το θέμα των ελληνικών διεκδικήσεων.
Ο επικεφαλής της παράταξης «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη», Σπύρος Βούγιας, υπενθύμισε ότι το ίδρυμα έχει αποφασιστεί από τη Βουλή ότι υπάρχει και σήμερα αποφασίζεται απλώς η εγκατάστασή του, ή όχι στη βίλα Πετρίδη. «Με τους αγώνες και τις προσπάθειες που γίνονται από τους φορείς και τη δύναμη και το κύρος της χώρας μπορεί σύντομα να αποκατασταθεί το πρώτο μέρος του οικονομικού ζητήματος αποκατάστασης του κατοχικού δανείου, που σήμερα κυμαίνεται σε κάποιες δεκάδες δισεκατομμυρίων ευρώ που για τη Γερμανία δεν είναι ένα ποσό που δεν μπορεί να αποδώσει, αλλά το ανυπολόγιστο κόστος της τραγωδίας της κατοχής δεν μπορεί με τίποτα να αποκατασταθεί», συνέχισε ο κ. Βούγιας.
«Διατυπώνουμε σοβαρότατες επιφυλάξεις σχετικά με τους σκοπούς του ιδρύματος», ξεκαθάρισε ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης. Τάχθηκε υπέρ της φιλίας των λαών, ωστόσο παρατήρησε ότι «η βεβαίωση του Κέντρου Πολιτισμού ότι δεν μπορεί λόγω κορονοϊού να κάνει πολιτιστικές δράσεις (σ.σ. στη βίλα Πετρίδη), ήταν ψέμα. Η διοίκηση κορόιδεψε το Σώμα. Όλοι ξέραμε ότι πήγαινε για το ελληνογερμανικό ίδρυμα. Άρα γιατί να πιστέψουμε» τις αναφορές για τους σκοπούς του ιδρύματος, διερωτήθηκε ο κ. Ζαριανόπουλος. Παραπέμποντας στο καταστατικό του ιδρύματος, ο κ. Ζαριανόπουλος αναφέρθηκε στην «προώθηση της κινητικότητας, δηλαδή η μετάβαση ως μεταναστών φθηνού εργατικού δυναμικού Ελλήνων στη Γερμανία». Υπογράμμισε δε ότι θα επιχειρηθεί αναθεώρηση της Ιστορίας, λέγοντας πως «το πρόγραμμα "Μνήμες Κατοχής" το οποίο προωθείται ήδη από το πανεπιστήμιο του Βερολίνου, για να παρέμβουν στην εκπαίδευση, στα μυαλά των παιδιών των Ελλήνων, είναι να δώσουμε όχι μόνο την οπτική των αντιστασιακών, αλλά και την οπτική των ναζιστών, των σφαγέων. Το γράφουν κιόλας».
«Έχουμε ρητή αναγνώριση της συμψηφιστικής διάστασης που έχει το ελληνογερμανικό ίδρυμα νεολαίας από τα ανώτερα "χείλη", παρά τα αναγραφόμενα στο προοίμιο», υποστήριξε ο Γιώργος Ρακκάς, επικεφαλής της παράταξης «Μένουμε Θεσσαλονίκη». Υπενθύμισε ότι η επίσημη γερμανική θέση είναι δράσεις μέσω του ελληνογερμανικού ιδρύματος νεολαίας, παρά αποζημιώσεις προς την Ελλάδα. Ακόμη, ο κ. Ρακκάς διερωτήθηκε «γιατί εμείς να παραχωρήσουμε στη γερμανική πλευρά αυτή την υποχώρηση, ενώ συνεχίζει να μας φέρεται έτσι στο ζήτημα των αποζημιώσεων; γιατί στη Γαλλία το αντίστοιχο ίδρυμα, ιδρύθηκε κατόπιν της συμφωνίας για την καταβολή αποζημιώσεων;».
«Τελικά η δημοτική αρχή και ο δήμαρχος σέβονται το καθ' ύλην αρμόδιο Δημοτικό Συμβούλιο;» διερωτήθηκε ο επικεφαλής της παράταξης «Η Πόλη Ανάποδα-Δύναμη Ανατροπής», Κωνσταντίνος Ξενόπουλος αναφερόμενος στο γεγονός ότι το ζήτημα για την παραχώρηση της βίλας Πετρίδη πρώτα διέρρευσε στον Τύπο και μετά ήρθε για συζήτηση στο Σώμα. Άφησε μάλιστα αιχμές για τη διοίκηση Ζέρβα, λέγοντας πως «αν δεν ξεπληρώνονται πολιτικά γραμμάτια από την πλευρά του δήμου, με ποια λογική θα παραχωρηθεί σε μια ιδιωτική εταιρεία, σε μια ΜΚΟ, η οποία τι έργο έχει επιδείξει;». Υπογράμμισε, δε, ότι «αυτή η παραχώρηση αποτελεί ύβρι» για τη Θεσσαλονίκη και τους πολίτες της.
Ο πρώην πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού του δήμου Θεσσαλονίκης και νυν αντιδήμαρχος Αθλητισμού, Νεολαίας και Εθελοντισμού, Αλέξανδρος Μπαρμπουνάκης, διαβεβαίωσε ότι το αίτημα του Κέντρου να τερματιστεί νωρίτερα η παραχώρηση της βίλας Πετρίδη είχε να κάνει αποκλειστικά με την αδυναμία διοργάνωσης εκδηλώσεων, λόγω της πανδημίας. Εκδήλωσε μάλιστα τη δυσαρέσκειά του για δηλώσεις δημοτικών συμβούλων ότι είπε ψέματα για τη διακοπή της παραχώρησης.
«Σε τι διαφέρει αυτή η διακρατική συμφωνία από όλες τις υπόλοιπες;»
Η αντιδήμαρχος Παιδείας, Ιωάννα Κοσμοπούλου, δήλωσε πως «το αρμόδιο υπουργείο από πλευράς Γερμανίας είναι το Οικογένειας, Τρίτης Ηλικίας, Γυναικών και Νεολαίας και όχι το υπουργείο Εξωτερικών και από την Ελλάδα το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους στόχους του ιδρύματος, λέγοντας ότι δεν απεμπολείται η διεκδίκηση των αποζημιώσεων, καθώς αυτό ξεκαθαρίζεται στο προοίμιο του καταστατικού του. «Στο άρθρο 2, παράγραφος 2 της τελικής συμφωνίας που κυρώθηκε αναφέρεται, ότι το ελληνογερμανικό ίδρυμα «στηρίζει κοινές επισκέψεις σε τόπους μνήμης των μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδας και σε τόπους μνήμης του εθνικοσοσιαλιστικού Ολοκαυτώματος», γιατί το Ολοκαύτωμα και η θηριωδία στα χρόνια της Κατοχής είχαν ονοματεπώνυμο και ιδεολογικό πρόσημο: εθνικοσοσιαλισμός. Κανείς δεν θέλει να ξαναγραφεί η Ιστορία. Η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης δεν κινδυνεύουν από τη συνεργασία δύο ευρωπαϊκών λαών στον 21ο αιώνα», πρόσθεσε η κ. Κοσμοπούλου.
Μάλιστα εκτίμησε ότι αν η σημερινή Γερμανία θεωρείτο συνεχιστής του ναζιστικού παρελθόντος, «δεν θα έπρεπε να υπογράφονται διμερείς συμφωνίες, ούτε εμπορικές, ούτε να αδελφοποιούνται πόλεις. Σε τι διαφέρει αυτή η διακρατική συμφωνία από όλες τις υπόλοιπες;» και επανέλαβε ότι το ίδρυμα είναι ένας διεθνής οργανισμός στον οποίο Ελλάδα και Γερμανία συμμετέχουν και το χρηματοδοτούν ισότιμα.
«Τόνωση του ευρωπαϊκού χαρακτήρα της πόλης, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, εξωσχολικές και σχολικές ανταλλαγές νέων, ανταλλαγές νέων εθελοντών και εμπειρογνωμόνων εργασίας νέων (σ.σ. youthworkers), δράσεις για την εκμάθηση και την ενίσχυση της ελληνικής γλώσσας στη Γερμανία και της γερμανικής στην Ελλάδα, κοινές επισκέψεις σε τόπους της πολιτιστικής κληρονομιάς της εκάστοτε χώρας και επισκέψεις σε τόπους μνήμης των μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδας και τόπους μνήμης του εθνικοσοσιαλιστικού Ολοκαυτώματος στη Γερμανία», συνόψισε για τους σκοπούς του ιδρύματος η αντιδήμαρχος.
«Το σημαντικότερο είναι ότι το ίδρυμα θα δώσει ευκαιρία σε παιδιά της πόλης και της χώρας και κυρίως σε νέους που προέρχονται από κοινωνικά και οικονομικά αποκλεισμένες ομάδες, να συμμετέχουν σε συναντήσεις και workshops και επισκέψεις για να γνωρίσουν την κουλτούρα μιας άλλης χώρας, που διαφορετικά ούτε θα μπορούσαν να φανταστούν», συμπλήρωσε η ίδια.
«Η Γερμανία δεν είναι η Γερμανία του Γκέμπελς, αλλά του Γκέτε»
«Ο ελληνικός λαός, ο σέρβικος λαός, ο ρωσικός λαός είχαν το μεγαλύτερο τίμημα στην κτηνωδία του ναζισμού», τόνισε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας. Πρόσθεσε όμως ότι μετά την Κατοχή αυτός και οι αδερφές του διδάχθηκαν τη γερμανική γλώσσα, λέγοντας πως «για τους περισσότερους Ευρωπαίους, η Γερμανία δεν είναι η Γερμανία του Άιχμαν, του Γκέμπελς», αλλά ήταν «η Γερμανία του Γκέτε, του Μπετόβεν, του Μπαχ, του Γκλουκ».
Για τη βίλα Πετρίδη, την οποία χαρακτήρισε κομψοτέχνημα, ο κ. Ζέρβας είπε ότι δεν μπορεί να φιλοξενήσει πολλές χρήσεις. «Μέχρι πριν λίγο καιρό, ουδείς είχε φροντίσει να διακόψει την εργοταξιακή παροχή νερού και συνέχιζε ο δήμος να πληρώνει νερό σε πολλαπλάσια τιμολόγια από αυτά που όφειλε από τη λειτουργία του ως ένα κτίριο που λειτουργεί. Επί πολλά χρόνια το κτίριο είχε εγκαταλειφθεί. Έμπαιναν νερά. Χρειάστηκε να δαπανηθούν και άλλα χρήματα» για αποκαταστάσεις στοιχείων όπως τα δάπεδά του και τα κλιματιστικά του, συνέχισε ο δήμαρχος.
Δήλωσε μάλιστα ότι στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που οργανώθηκαν δεν συμμετείχε πολύς κόσμος, ενώ δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για μουσειακούς σκοπούς.
Σε άλλο σημείο της τοποθέτησής του, ο κ. Ζέρβας ανέφερε ότι η σύμβαση που φέρνει προς ψήφιση η διοίκηση του δήμου εξασφαλίζει την πληρωμή όλων των εξόδων της βίλας Πετρίδη από το ελληνογερμανικό ίδρυμα νεολαίας.
Για τη Β Κοινότητα όπου ανήκει η βίλα, ο δήμαρχος υπογράμμισε ότι «αξιοποιήσαμε τα Σφαγεία και είναι μία κυψέλη πολλών δράσεων και πολιτιστικών, ό,τι ακριβώς θα είναι και η Β Κοινότητα», ενώ υπενθύμισε ότι και το προς κατασκευή μουσείο Ολοκαυτώματος ανήκει στην ίδια κοινότητα.