«Η στάση της κυβέρνησης έναντι του αρχιεπισκόπου Αμερικής, Ελπιδοφόρου, είναι τουλάχιστον ακατανόητη και απρεπής. Δείχνει πλήρη έλλειψη κατανόησης της θέσης και του ρόλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καθώς και των βασικών αρχών της θρησκευτικής διπλωματίας», τονίζει σε δήλωσή του ο πρώην πρωθυπουργός και βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Παπανδρέου.
Όπως αναφέρει ο κ. Παπανδρέου, «ο ρόλος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, όπως και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ως προκεχωρημένα φυλάκια του Χριστιανισμού στον κόσμο, είναι να οικοδομούν πνεύμα εμπιστοσύνης, φιλίας και συνεργασίας μεταξύ ανθρώπων κάθε θρησκείας, εθνικότητας, χρώματος ή όποιων άλλων επιλογών, λαών και χωρών».
Αφήνει αιχμές για ακραίες, για δήθεν πατριωτικές και προφανώς πατριδοκάπηλες αντιλήψεις ενός μέρους του πολιτικού συστήματος, με σκοπό, όπως σημειώνει ο πρώην πρωθυπουργός, «την αντιμετώπιση της προφανούς αδυναμίας του να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στα πραγματικά προβλήματα και τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός». «Είναι μια πρακτική που δεν υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα» σημειώνει ο κ. Παπανδρέου, ενώ διερωτάται: «Πόσο άραγε εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ελληνισμού μια εικόνα διαίρεσης και ανασφάλειας;».
Ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρεί ότι δεν είναι απλώς ο ορθολογισμός που τίθεται σε αμφισβήτηση, είναι και ο ρόλος θεσμών με υπερχιλιετή ιστορία, την ώρα μάλιστα που κάποιοι τους επιβουλεύονται.
Ταυτόχρονα, σχολιάζει τις απαντήσεις της κυβέρνησης για την πιθανή συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο, στη Νέα Υόρκη, όπου υποστηρίζει πως «εξέπεμπαν φοβικότητα, αντί να δηλώνουν ευθέως την πρόθεση του Έλληνα πρωθυπουργού, να δεχτεί με αυτοπεποίθηση πιθανή πρόταση του Τούρκου Πρόεδρου για συνάντηση».
Ο κ. Παπανδρέου υπογραμμίζει ότι άσκηση εξωτερικής πολιτικής με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό μέτωπο, ουδέποτε υπήρξε καρποφόρα για τον Ελληνισμό και τα συμφέροντά του. Και καταλήγει: «Η ηγεσία της κυβέρνησης, αντί να οδηγεί τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής σε θέση απολογούμενου για ένα "έγκλημα" που δεν διέπραξε, οφείλει να ζητήσει συγνώμη.
Ο Ελληνισμός, όπως και ο Χριστιανισμός, δεν νοούνται χωρίς αντίληψη της μεγάλης εικόνας και των οικουμενικών αξιών, ακόμη και αν είναι δύσκολος ο δρόμος προς τη φιλία και τη συνεργασία.
Η αντιμετώπιση των δυσκολιών, είναι ο ρόλος και η αποστολή της πολιτικής».