«Ο κόσμος μου κατέρρευσε»: ήρεμη και αποφασισμένη, απέναντι στον σύζυγό της και τους άλλους 50 άνδρες που κατηγορούνται ότι την βίαζαν επί μια δεκαετία, η Ζιζέλ Πελικό, το θύμα μιας πρωτοφανούς υπόθεσης στα αστυνομικά και δικαστικά χρονικά της Γαλλίας, αφηγήθηκε τη στιγμή που οι αστυνομικοί της αποκάλυψαν το εύρος της κακοποίησης που υπέστη εν αγνοία της.
Καθώς από το 2011 ο σύζυγός της τη νάρκωνε με υπνωτικά και στρατολογούσε αγνώστους στο διαδίκτυο για να τη βιάσουν, η 71χρονη γυναίκα δεν είχε καταλάβει τίποτα μέχρι εκείνη την Πέμπτη, 2 Νοεμβρίου 2020. «Οι αστυνομικοί μού έσωσαν τη ζωή, ερευνώντας τον υπολογιστή» του συζύγου, είπε στην κατάθεσή της η Ζιζέλ, η οποία είναι σε διαδικασία διαζυγίου και αποκαλεί τον βασικό κατηγορούμενο μόνο με το πατρώνυμό του.
Επί μιάμιση ώρα, η γυναίκα πήρε τον λόγο, για πρώτη φορά από την έναρξη της δίκης στο ποινικό δικαστήριο του Βοκλίζ, στην Αβινιόν.
Εκείνο το φθινόπωρο του 2020 η αστυνομία του Καρπεντράς την κάλεσε να πάει στο τμήμα. Ναι, φυσικά είναι παντρεμένη με τον Ντομινίκ Πελικό, έναν «υπέροχο τύπο», απάντησε στον αστυνομικό που την υποδέχτηκε. Και τότε εκείνος τις έδειξε τις φωτογραφίες.
Στη φωτογραφία «είμαι ακίνητη στο κρεβάτι μου και με βιάζουν. Είναι εικόνες βαρβαρότητας. Ο κόσμος μου κατέρρευσε, όλα γκρεμίστηκαν, όσα έχτιζα επί 50 χρόνια. Ειλικρινά, ήταν σκηνές τρόμου για μένα», εξήγησε στο πενταμελές δικαστήριο.
Από την έναρξη της δίκης, το Γαλλικό Πρακτορείο και άλλα γαλλικά μέσα ενημέρωσης επέλεξαν να μην αναφέρουν το επώνυμο Πελικό, για να προστατεύσουν την ιδιωτική ζωή των τριών παιδιών και των έξι εγγονιών του ζεύγους. Τα παιδιά ωστόσο γνωστοποίησαν σήμερα μέσω των δικηγόρων τους ότι θέλουν να γίνει γνωστό το επώνυμό τους επειδή έχει γίνει «συνώνυμο του κουράγιου που ενσαρκώνει η μητέρα τους».
«Με θεωρούσαν πάνινη κούκλα», σχολίασε η Ζιζέλ, κοιτάζοντας την κόρη και τους γιους της που στέκουν στο πλευρό της.
Εκείνη την ημέρα του 2020 η γυναίκα αρνήθηκε να δει τα βίντεο. Δέχτηκε μόλις φέτος τον Μάιο, καθώς πλησίαζε η δίκη, κατόπιν συμβουλής του δικηγόρου της. «Είναι το ένα πιο φριχτό από το άλλο. Σκηνές βαρβαρότητας, βιασμοί, αναρωτιέμαι πώς άντεξα», είπε, προσθέτοντας ότι «την θυσίασαν στον βωμό της διαστροφής».
«Το σώμα είναι ζεστό, δεν είναι παγωμένο, όμως εγώ είμαι νεκρή στο κρεβάτι μου», υπογράμμισε.
Συνολικά, 4.000 φωτογραφίες και βίντεο βρέθηκαν σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, σκληρούς δίσκους ή στικάκια USB του συζύγου της.
«Και να μη μου μιλούν για σκηνές σεξ, αυτές είναι σκηνές βιασμού. Ποτέ δεν είχα πολλαπλούς συντρόφους, ποτέ δεν έκανα ανταλλαγή συντρόφων, πρέπει να το πω», επέμεινε η Ζιζέλ, απαντώντας εμμέσως στις ερωτήσεις που έθεσαν χθες οι συνήγοροι ορισμένων εκ των κατηγορουμένων οι οποίοι ισχυρίζονται ότι συμμετείχαν σε μια «φαντασίωση» του ζεύγους.
«Δεν ήμουν συνεργός» και «δεν παρίστανα ότι κοιμάμαι», απάντησε η γυναίκα όταν τη ρώτησε ο πρόεδρος του δικαστηρίου Ροζέ Αρατά.
Από όλους τους άνδρες που την κακοποίησαν, η Ζιζέλ αναγνώρισε μόνο έναν, ο οποίος είχε πάει στο σπίτι της οικογένειάς της στο Μαζάν και συζήτησε με τον σύζυγό της για ποδηλασία: «Τον συναντούσα καμιά φορά στο παντοπωλείο, τον καλημέριζα, δεν φανταζόμουν ότι είχε έρθει να με βιάσει».
«Αισθάνομαι αηδία», συνέχισε, απευθυνόμενη στους κατηγορουμένους. «Για μια φορά στη ζωή σας, αναλάβετε την ευθύνη των πράξεών σας».
«Μιλώ εξ' ονόματος όλων των γυναικών που τις ναρκώνουν και δεν το ξέρουν, το κάνω για όλες εκείνες τις γυναίκες που ίσως δεν θα το μάθουν ποτέ (…) ώστε καμία άλλη γυναίκα να μην υποστεί τη χημική υποταγή», πρόσθεσε, αναφερόμενη στο γεγονός ότι ο σύζυγός της τη νάρκωνε με υπνωτικά. Για τον ίδιο λόγο αρνήθηκε την Δευτέρα να διεξαχθεί η δίκη κεκλεισμένων των θυρών.
Ο Ντομινίκ Πελικό, στο εδώλιο του κατηγορουμένου, άκουγε με σκυμμένο το κεφάλι.
Ο Πελικό συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2020, επειδή προσπαθούσε να βιντεοσκοπήσει κάτω από τις φούστες γυναικών σε ένα εμπορικό κέντρο του Καρπεντράς. Είχε συλληφθεί άλλη μια φορά, για παρόμοιο αδίκημα, στο Παρίσι, το 2010. Όταν τότε καταδικάστηκε σε απλό πρόστιμο ύψους 100 ευρώ και η σύζυγός του δεν το έμαθε ποτέ.
«Υπήρξε αμέλεια παροχής βοήθειας σε άνθρωπο που διέτρεχε κίνδυνο. Έχασα δέκα χρόνια από τη ζωή μου, δεν θα τα ξαναπάρω πίσω ποτέ», είπε η Ζιζέλ.