Τέταρτος μήνας για το –σατανικό, όπως εξελίσσεται-’22 και ο Εμανουέλ Μακρόν που πίστευε πως αυτή θα είναι η χρονιά του, εκείνη που θα μνημονεύεται στα ρεπορτάζ και τις διηγήσεις των ιστορικών του μέλλοντος ως η καθοριστική για την κληρονομιά του ίδιου και της χώρας του όσον αφορά την ηγεσία της Ευρώπης, τα έχει βρει πιο σκούρα από ποτέ.
Εκατομμύρια Γάλλοι σπεύδουν σήμερα Κυριακή στις κάλπες απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας για να δείξουν ποιον θέλουν για Πρόεδρο το βράδυ της 24ης Απριλίου, όταν θα διεξαχθεί ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών και όλα δείχνουν πως ο 46χρονος Μακρόν θα καταφέρει να σπάσει την 20χρονη «κατάρα» που θέλει τον νυν ένοικο του Ελιζέ να παραδίδει τα σκήπτρα και την περίβλεπτη κατοικία στον αντίπαλό του.
Όμως, ο δρόμος προς την επανεκλογή για τον ισχυρό άντρα της Γαλλίας δεν είναι χωρίς παγίδες και όλα καταλήγουν πως δύο είναι τα κυρίαρχα σημεία που θα κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα: η θεαματική άνοδος και η σταθερότητα της ακροδεξιάς όπως την εκφράζει η Μαρίν Λεπέν αλλά και η απάθεια των Γάλλων πολιτών και ψηφοφόρων. Το πρώτο, είναι εκείνο στο οποίο κυρίως ποντάρει ο Μακρόν, δηλαδή πως ο φόβος μιας ακροδεξιάς Προέδρου και τα όσα έχουν αποκαλυφθεί για τις σχέσεις της με το Κρεμλίνο και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, θα τον φέρει με άνεση στην πρώτη θέση και θα συσπειρώσει τους ψηφοφόρους απέναντι στο κακό.
Το δεύτερο, που είναι σε άμεση συνάρτηση με αυτήν ακριβώς την ζητούμενη συσπείρωση, αποτελεί και τον μεγαλύτερο φόβο του Γάλλου Προέδρου, καθώς μια ενδεχόμενη μεγάλη αποχή, μπορεί να τινάξει στον αέρα τις δημοσκοπήσεις, το κλίμα και δυστυχώς την ίδια τη χώρα που στη μετά-Μέρκελ εποχή διεκδικεί με αξιώσεις την «ηγεμονία» της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Με μια ανάλυσή του με τον έξυπνο και ιντριγκαδόρικο τίτλο «Και εάν διοργάνωνες γαλλικές εκλογές και δεν εμφανιζόταν κανείς;» το «Politico» επιχείρησε την Πέμπτη, τρεις ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, να βάλει στο τραπέζι τον κρίσιμο και αστάθμητο παράγοντα της αποχής λόγω απάθειας. Και όταν μιλάμε για τη Γαλλική Δημοκρατία, τη γαλλική κοινωνία, έχει ιδιαίτερη σημασία ο προσδιορισμός της αιτίας, καθώς οι Γάλλοι ήταν ανέκαθεν πολιτικά όντα, η πλέον πολιτικοποιημένη δυτική κοινωνία.
Το «Politico» παρουσιάζει την ιστορία του Μαέλ Μπλαντάν, ενός 21χρονου φοιτητή που δουλεύει εθελοντικά σε μια κοινωνική κουζίνα παραδίδοντας δέματα σε χιλιάδες συμφοιτητές του που δυσκολεύονται ακόμη και να εξασφαλίσουν τροφή. Όπως πολλά παιδιά της γενιάς του έχουν έντονη κοινωνική δράση για τη σωτηρία του πλανήτη και την καταπολέμηση της φτώχειας. Όμως, όπως επίσης πολλοί της γενιάς του δεν πιστεύουν ότι το τωρινό εκλογικό σύστημα και η κεντρική πολιτική σκηνή παίζουν μεγάλο ρόλο στην επίτευξη αυτών των στόχων. «Έχω σιχαθεί τους πολιτικούς, είναι όλοι υποκριτές. Δεν υπάρχει κάτι που να ξεχωρίζει για μένα, είτε είναι δεξιά, αριστερά, δεξιά ή άκρα αριστερά», είπε. «Ο εθελοντισμός είναι ένας πολύ, πολύ απτός τρόπος να βοηθάς τους ανθρώπους. Οι εκλογές όμως; Εάν οι πολιτικοί δεν ακολουθήσουν, η ψήφος είναι άσκοπη».
Αν η Γαλλία ήταν όπως την ξέραμε, αυτό το τελευταίο δεκαήμερο πριν την κάλπη, θα έβρισκε τα πολιτικά πάθη και την αντιπαράθεση στο κόκκινο. Όμως, δυστυχώς κυρίως για τον Μακρόν και όλους όσοι εκφράζουν το αποκαλούμενο «δημοκρατικό τόξο», απόψεις και αισθήματα όπως του νεαρού Μπλαντάν κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση. Η συμμετοχή στην πολιτική βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία εδώ και δεκαετίες (και) στη Γαλλία. Όμως, αυτό πάντοτε άλλαζε στις προεδρικές εκλογές με τους ψηφοφόρους να συρρέουν στην κάλπη. Φέτος, όπως, λένε οι αναλυτές χαρακτηριστικά ο κύριος «δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα» θα μπορούσε να είναι ο νέος ένοικος του Ελιζέ. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ποσοστό-ρεκόρ του 31% των πολιτών δεν θα πάει στην κάλπη, αριθμός που κερδίζει άνετα το 27% που δηλώνει πως θα ψηφίσει στον αυριανό α’ γύρο τον Μακρόν, ενώ υπάρχουν και γκάλοπ που δείχνουν πως η αποχή μπορεί να ξεπεράσει και το 50%.
Ποντάρει στον κίνδυνο της Λεπέν
Η εκστρατεία του Εμανουέλ Μακρόν για την επανεκλογή του ήταν αν όχι ανύπαρκτη –λόγω των «πολεμικών» του υποχρεώσεων- σίγουρα διαφορετική και... μισή. Στις λίγες ημέρες που αφιέρωσε στην καμπάνια του μίλησε για οικονομικά, κυρίως, θέματα, όμως το τελευταίο διάστημα, βλέποντας και τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν μια ιστορική άνοδο της ακροδεξιάς και τη Λεπέν σταθερή και ξεκάθαρη αντίπαλό του στον β’ γύρο, άρχισε να επισείει τον «μπαμπούλα της ακροδεξιάς» για να πείσει τους ψηφοφόρους να ξεχάσουν ό,τι έχουν μαζί του (Κίτρινα γιλέκα, χειρισμός πανδημίας, οικονομική κρίση κλπ) και να κοιτάξουν το... δάσος. Όλοι οι αναλυτές ελπίζουν πως παρά την απροθυμία τους και τα έντονα παράπονα και την απογοήτευση που νιώθουν από την πενταετία Μακρόν, οι Γάλλοι θα υπερασπιστούν τις αξίες τους, την ίδια τη δημοκρατία και δε θα αφήσουν τον θυμό τους να υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας τους αλλά και της Ευρώπης με μια –από σπόντα- εκλογή της Λεπέν.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 10.04.2022