Για παλινωδίες, ανεπάρκειες και προχειρότητες της κυβέρνησης της ΝΔ, κάνει λόγο ο Γιάννης Αμανατίδης αναφερόμενος στα κρούσματα του κορονοϊού που συνεχώς αυξάνονται και την πανδημία. Ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία τονίζει στη «ΜτΚ» μεταξύ άλλων ότι «ο χρόνος, που δόθηκε από όλους τους πολίτες στην περίοδο του lockdown, δεν χρησιμοποιήθηκε για μία ολοκληρωμένη παρέμβαση ενίσχυσης του ΕΣΥ σε βάθος χρόνου».
Τα αυξημένα κρούσματα κορονοϊού προκαλούν ανησυχία στην επιστημονική κοινότητα αλλά και τους πολίτες. Είστε αισιόδοξος για την έκβαση της πανδημίας;
Είμαι, θα έλεγα, μακροπρόθεσμα, αισιόδοξος για την επίδραση μιας ζοφερής πραγματικότητας στην ανθρωπότητα, με την έννοια ότι γίνεται, πλέον, συνείδηση πως η συνεχιζόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και η υπερεκμετάλλευση των φυσικών αποθεμάτων, χωρίς τη δυνατότητα αναπλήρωσης τους, σημαίνει πως βαδίζουμε στο τέλος του σύγχρονου πολιτισμού μας και πρέπει να πάρουμε δραστικά μέτρα.
Να αλλάξουμε συγκεκριμένες δομές του κρατούντος συστήματος, το οποίο, ιδίως, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, διευρύνει την κοινωνική ανισότητα και υποθηκεύει το μέλλον μας και όλα τα μέχρι σήμερα τεχνολογικά, επιστημονικά και πολιτισμικά μας επιτεύγματα. Αυτή η επίγνωση του κινδύνου, που πρέπει να αντιμετωπιστεί συλλογικά και με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, είναι η αιτία που με κάνει να λέω πως είμαι μακροπρόθεσμα αισιόδοξος.
Όσον αφορά τη χώρα μας, οι παλινωδίες, οι ανεπάρκειες, οι προχειρότητες της κυβέρνησης της ΝΔ, έπληξαν την αξιοπιστία της συνολικής διαχείρισης, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ο επιτυχής συνδυασμός της υγειονομικής ασφάλειας και του ανοίγματος της οικονομίας απαιτούσε σοβαρό σχέδιο, προετοιμασία και όχι πειραματισμούς και αντιφάσεις.
Ο χρόνος, που δόθηκε από όλους τους πολίτες στην περίοδο του lockdown, δεν χρησιμοποιήθηκε για μία ολοκληρωμένη παρέμβαση ενίσχυσης του ΕΣΥ σε βάθος χρόνου.
Οι οικονομικές επιπτώσεις της καραντίνας είναι ήδη μεγάλες. Είστε ικανοποιημένος για τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση;
Οι επιπτώσεις από την καραντίνα είναι πρωτίστως κοινωνικές και δευτερευόντως οικονομικές ή για να ακριβολογούμε «αγοραίες», καθώς έχουμε μειωμένη αγοραστική κίνηση, δύναμη και ζήτηση, σε συνδυασμό με τη λεγόμενη κακή «ψυχολογία» των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, εμπόρων, βιοτεχνών και επενδυτών. Αυτό το υφεσιακό κλίμα, που είναι γνωστό πως επαναλαμβάνεται στις κοινώς λεγόμενες καπιταλιστικές κρίσεις, γίνεται εργαλείο ή ευκαιρία -αν προτιμάτε- στους υπέρμαχους του νεοφιλελευθερισμού, για να αυξηθεί η ανεργία ώστε να περικοπούν ευκολότερα τα εργασιακά δικαιώματα και οι μισθοί των εργαζομένων. Ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων και στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού πόσο μάλλον πανηγυρισμών για την οικονομική βοήθεια, που δίνεται με τη μορφή δανείων και απαιτήσεων, στην ουσία, από τις πλούσιες χώρες του Βορρά προς τις χώρες του Νότου.
Όσο για το διαφορετικό, που ρωτάτε δεν είναι ένα, αλλά πολλά και τα επισημάναμε από την έναρξη της υγειονομικής κρίσης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, τηρώντας υπεύθυνη και εποικοδομητική στάση ως αξιωματική αντιπολίτευση, που ενδιαφέρεται για τους πολλούς και όχι για ορισμένους κύκλους ή συμφέροντα. Μη ξεχνάτε πως είμαστε η μόνη κυβέρνηση στη χώρα, που άφησε γεμάτα τα δημόσια ταμεία και δείξαμε αμέσως το δρόμο με το πρόγραμμα «Μένουμε Όρθιοι» του ΣΥΡΙΖΑ, που θα έπρεπε να ακολουθήσει η χώρα, για να μείνει η κοινωνία μας όρθια για όσο χρόνο χρειαστεί και μετά το πέρασμα της πανδημίας. Προτείναμε την ενίσχυση του εθνικού συστήματος υγείας και του δημόσιου χαρακτήρα των παροχών φροντίδας, περίθαλψης σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, την εμπροσθοβαρή στήριξη του κόσμου της εργασίας με μέτρα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τις βιοτεχνίες που θα απέτρεπαν τα λουκέτα κι έγκαιρο σχεδιασμό και προγραμματισμό για το άνοιγμα στον Τουρισμό.
Με λίγα λόγια αυτή η κυβέρνηση έχει μόνο επικοινωνιακά ποδάρια. Περιμένει άπραγη να έρθει η καταστροφή για να πει μετά : δεν φταίμε εμείς, φταίει η πανδημία.
Η γεωγραφική θέση της χώρας μας επιβάλει μία δραστήρια εξωτερική πολιτική στην περιοχή. Έχει επιτευχθεί αυτή η πολυπόθητη διακομματική συνεννόηση για τα εθνικά θέματα;
Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει με ευθύνη της κυβέρνησης, κυρίως, εξαιτίας των διαφορετικών θέσεων, σκέψεων και απόψεων, που εκφράζονται εντός των τειχών της ΝΔ ακόμα και για τα εθνικά μας θέματα, γεγονός που αντανακλάται στα αντιφατικά μηνύματα που στέλνονται και την αμφισημία, που διακρίνεται εύκολα στις προσπάθειες άσκησης εξωτερικής πολιτικής, χωρίς πυξίδα.
Ακόμη και τώρα, που έχουμε παραβίαση της υφαλοκρηπίδας και παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων , ο κ. Μητσοτάκης δεν αντιλαμβάνεται το κενό, που υπάρχει στην εξωτερική πολιτική και την ανάγκη για « εθνική στρατηγική με αρχή, μέση και τέλος για την απάντηση στην τουρκική επιθετικότητα με στόχο την επιστροφή της Τουρκίας στο διάλογο, για την επίλυση της μίας και μόνης διαφοράς μας, για την υφαλοκρηπίδα, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου», όπως του επισήμανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και του ζήτησε εκ νέου να συγκαλέσει το Συμβούλιο Πολιτικών αρχηγών.
Δεν ξέρω αν αυτή η στάση του κ. Μητσοτάκη εκπορεύεται από την υπερβολική εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, στο αλάθητο της πολιτικής του, ή από την αλαζονεία των δημοσκοπήσεων ή και από όλα αυτά μαζί. Αυτό, τελικά, που έχει σημασία είναι ότι η κατάσταση της παραβίασης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων απαιτεί εθνικές συνεννοήσεις, για την αποφασιστική αντιμετώπισή τους. «Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει».
Η πρόσφατη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί προκάλεσε έντονες πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Είναι εφικτό να υπάρξει αναδίπλωση της Τουρκίας στο θέμα και να προστατευθεί η οικουμενικότητα της Αγ. Σοφίας;
Γνωρίζετε, βέβαια, ότι έχουμε περιστολή των ελευθεριών στη γειτονική μας χώρα και έλλειψη σεβασμού στους κανόνες ενός κράτους δικαίου, αλλά και τους διεθνείς, και ένα σύστημα με συγκέντρωση όλων των εξουσιών στο πρόσωπο του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ρετζέπ Ερντογάν.
Η κίνηση αυτή του κ. Ερντογάν είναι η συνέχεια μιας σειράς κινήσεων ενίσχυσης του αφηγήματος του, στο εσωτερικό της χώρας του αλλά και στον ισλαμικό κόσμο, ως ο νέος «πατερούλης» και ηγέτης ενός νεοοθωμανικού κόσμου με τα «σύνορα της καρδιάς του» και της «γαλάζιας πατρίδας».
Εάν η διεθνής αντίδραση είναι τέτοια που θα του επιφέρει και το ανάλογο πολιτικό και οικονομικό κόστος, τότε αυτό είναι εφικτό. Προς το παρόν δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Μακροπρόθεσμα, όμως, εκτιμώ ότι αυτή η κίνησή του θα γυρίσει μπούμερανγκ στον ίδιο.
*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 15-16.08.2020