της Κατερίνας Νοτοπούλου, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ Α' Θεσσαλονίκης
Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των δημοτικών εκλογών για τον Δήμο Θεσσαλονίκης δικαίωσε όσα λέγαμε για τη θητεία του κυρίου Ζέρβα και την κριτική που ασκήσαμε επί τέσσερα χρόνια στην απερχόμενη Διοίκηση.
Όσοι έχουν μνήμη θυμούνται ότι η αντιπολίτευση που ασκήσαμε δεν ήταν ούτε τυφλή, ούτε άδικη, ούτε είχε άλλα κίνητρα πέρα από το καλό της Θεσσαλονίκης και των Θεσσαλονικέων.
Έχουμε αναδείξει πολλές φορές όλα όσα συμπληρώνουν το παζλ της αποτυχίας του κυρίου Ζέρβα: την κακή κατάσταση της καθαριότητας, τον εφιάλτη του κυκλοφοριακού, την εγκατάλειψη των δημόσιων χώρων, τον εκφυλισμό των υπηρεσιών του Δήμου και των κοινωνικών δομών, τον αυταρχικό και αδιαφανή τρόπο Διοίκησης, την αδιαφορία για τους εργαζόμενους και τις συνθήκες που εργάζονται, τον μεροληπτικό τρόπο αντιμετώπισης και τις διώξεις τους, την άρνηση διεκδίκησης όσων η πόλη δικαιούται, την αδυναμία να υλοποιήσει έστω και ένα από τα εμβληματικά, όπως ο ίδιος ονομάζει, έργα που υποσχέθηκε, τη σύμπλευση με τον κύριο Μητσοτάκη στις καταστροφικές επιλογές του για το ΜΕΤΡΟ και για τα υπόλοιπα έργα που είτε ακύρωσε, είτε καθυστέρησε χαρακτηριστικά.
Οι πολίτες μας άκουσαν, πείστηκαν από τα επιχειρήματα μας και αποδοκίμασαν τον απερχόμενο Δήμαρχο με ηχηρό τρόπο.
Ο κύριος Ζέρβας απέτυχε επειδή έβαλε πάνω από τη Θεσσαλονίκη και τους Θεσσαλονικείς το Εγώ του και τα προσωπικά του αδιέξοδα.
Αντί να προσπαθήσει να λύσει τα προβλήματα των πολιτών και της πόλης, επέλεξε να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τον προηγούμενο Δήμαρχο και επικεφαλής της παράταξης που και ο ίδιος ανήκε, τον Γιάννη Μπουτάρη.
Αυτό τον οδήγησε αντί να συνεχίσει, να βελτιώσει και να αναβαθμίσει το έργο του προκατόχου του, να το μηδενίσει, να το ακυρώσει και να το σταματήσει.
Έτσι μιλούσε συνεχώς για τη χαμένη δεκαετία Μπουτάρη, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη των Θεσσαλονικέων που διαπίστωναν το έργο που είχε παραχθεί στην καθημερινότητα τους.
Ακύρωσε μια σειρά έργων που είχαν δρομολογηθεί από την προηγούμενη Διοίκηση και είχαν εξασφαλισμένους πόρους, όπως το πάρκο Μνήμης στην Πλατεία Ελευθερίας, η ολοκλήρωση της πεζοδρόμησης της Αγίας Σοφίας, το ξύλινο Ντεκ στην παλιά παραλία, ενώ την ίδια στιγμή καθυστερούσε με χαρακτηριστικό τρόπο άλλα, όπως το Πάρκο για Όλους και οι Στάβλοι Παπάφη.
Συγχρόνως έβαλε πλάτη στην ακύρωση και καθυστέρηση άλλων έργων από την κυβέρνηση, όπως το Μουσείο Ολοκαυτώματος και η ακύρωση του διαγωνισμού των 350 νέων λεωφορείων για τον ΟΑΣΘ που είχε δρομολογηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα άλλο τεράστιο λάθος που συνέβαλλε καθοριστικά στην αδυναμία παραγωγής έργου, ήταν η επιλογή του, αντί να εμπιστευτεί και να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό του Δήμου, εξαιτίας της ανασφάλειας του, προσπάθησε να ελέγξει τους εργαζόμενους με χιλιάδες άστοχες και βλαβερές μετακινήσεις, με αποτέλεσμα την αποδιάρθρωση όλων των υπηρεσιών με καταστροφικές συνέπειες σε όλους τους τομείς.
Κατά την περίοδο της πανδημίας, τότε που η πόλη χρειαζόταν μια στιβαρή και αποφασιστική ηγεσία, να μπει μπροστά, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, και να υπερασπιστεί τη ζωή, την υγεία των Θεσσαλονικέων, αλλά και τους εργαζόμενους και την τοπική οικονομία, φάνηκαν ξεκάθαρα οι βασικές ελλείψεις, οι αδυναμίες και οι ανεπάρκειες του.
Αντί να στηριχθεί και να καλέσει σε μια διαρκή διαβούλευση και συνεργασία τις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις, την κοινωνία των πολιτών και τους πολίτες, πίστεψε ότι το κομματικό χρίσμα θα ήταν αρκετό για την επανεκλογή του και για αυτό απέφυγε να διεκδικήσει όσα δικαιούται και αξίζει η πόλη.
Οδηγήθηκε σε μια σειρά αμφιλεγόμενων επιλογών με τεράστιο οικονομικό αντίκτυπο, όπως οι γωνιές ανακύκλωσης, χωρίς καμιά διαβούλευση και χωρίς ποτέ να τις εξηγήσει, από τις οποίες ωφελήθηκαν μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα μακριά από την πόλη.
Άφησε να χαθεί πολύτιμος χρόνος και πολύτιμοι πόροι που δεν αναπληρώνονται.
Όταν συνειδητοποίησε ότι θα ολοκληρωθεί η θητεία του, χωρίς να έχει να παρουσιάσει σε κανέναν τομέα σοβαρό και αξιόλογο έργο, προσπάθησε να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα, μια πλασματική εικόνα για τη Θεσσαλονίκη.
Παραθέτει συνεχώς δεκάδες εκατομμύρια που δήθεν έχει εξασφαλίσει για μεγαλεπήβολα έργα που ΘΑ γίνουν στο απώτερο μέλλον.
Όμως δε μπορεί να πείσει κανέναν, επειδή η πραγματικότητα είναι σκληρή και οι πολίτες τη βιώνουν κάθε μέρα.
Ο κύριος Ζέρβας και η δημαρχιακή του θητεία θα μείνουν στη μνήμη των Θεσσαλονικέων ως ένα παράδειγμα προς αποφυγή.