Τις τελευταίες ημέρες βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αφήνουν να εννοηθεί ότι ενδέχεται να χρειαστεί και τέταρτο μνημόνιο, μετά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πώς σχολιάζετε τις δηλώσεις αυτές;
Η Νέα Δημοκρατία έχει ανακοινώσει ένα μείγμα πολιτικής, το οποίο στηρίζεται σε εκτεταμένες φοροαπαλλαγές, αντίστοιχη μείωση του κοινωνικού κράτους και προσέλκυση επενδύσεων μέσω της εξασφάλισης χαμηλών μισθών και μηδενικών εργατικών δικαιωμάτων. Από την περιγραφή καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μία ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα, την οποία θα προσπαθήσει να επιβάλει -εάν εκλεγεί- υπό το μανδύα και την κάλυψη ενός μνημονίου, αφού άλλωστε ως περιεχόμενο τέτοιο αποτελεί.
Αν κοιτάξουμε λίγο έξω από τα σύνορά μας, θα δούμε να ξανάρχεται μπροστά μας το παράδειγμα της Αργεντινής, όπου η σημερινή κυβέρνηση, την οποία η Νέα Δημοκρατία εκθείαζε όταν ανέλαβε την εξουσία και «έδιωξε την αριστερά», κατόρθωσε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα όχι μόνο να κατεδαφίσει τις κοινωνικές κατακτήσεις της προηγούμενης περιόδου, αλλά να οδηγήσει την Αργεντινή και πάλι στην τοξική αγκαλιά του ΔΝΤ και το λαό της σε νέα, μεγαλύτερη φτώχεια. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας εξ υπαρχής περιλαμβάνονται μνημονιακού τύπου μεταρρυθμίσεις -αντιμεταρρυθμίσεις κατά τη γνώμη μου- τις οποίες η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε ή ήρε.
Ο πρόσφατος ανασχηματισμός προκάλεσε αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματός σας λόγω της υπουργοποίησης δύο πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ. Πώς σχολιάζετε τη συγκεκριμένη διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος;
Ο κόσμος που ιστορικά ψήφιζε ΠΑΣΟΚ ή «δημοκρατικές δυνάμεις», όπως παραδοσιακά τις αποκαλούσαμε, έχουν μεταφερθεί στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από το 2012 και τον Ιανουάριο του 2015. Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα ότι αυτόν το δρόμο ακολουθούν και οι παλαιότερες πολιτικές εκπροσωπήσεις του κόσμου αυτού, δηλαδή στελέχη του ΠΑΣΟΚ, προσωπικότητες από το συγκεκριμένο χώρο κτλ.
Κατά την άποψή μου, εκείνο που είναι κρίσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το άνοιγμα και η αποκατάσταση σχέσεων με δυνάμεις, πρόσωπα, συλλογικότητες από το χώρο της αριστεράς. Εκ των πραγμάτων, η μετακίνηση της Νέας Δημοκρατίας προς τα ακροδεξιά έχει συμπαρασύρει προς αυτήν την κατεύθυνση και το σημερινό ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας πολιτικά ορφανό ολόκληρο το χώρο της κεντροαριστεράς. Άρα το ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ είναι δικαιολογημένο.
Σε κάθε περίπτωση όμως είναι ο κόσμος της αριστεράς που αποτελεί τη βάση και συγκροτεί τη φυσιογνωμία ενός κόμματος της αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι οι πολιτικές συναντήσεις αποκτούν δυναμική και περιεχόμενο περισσότερο όταν γίνονται από τα κάτω και λιγότερο όταν επιχειρούν από τα πάνω να διαμορφώσουν χώρους υποδοχής -χωρίς να υποτιμώ και αυτήν τους τη λειτουργία.
Το διαζύγιο ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών έχουν οδηγήσει σε επιθετικές δηλώσεις του πρώην κυβερνητικού εταίρου Πάνου Καμμένου αλλά και σε σύγκρουσή του με τον πρώην ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά. Παιχνίδι εντυπώσεων ή διαφωνία ουσίας;
Όσα συνέβησαν από τη στιγμή που έπαψε η συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αλλά και το γεγονός αυτό καθαυτό της λήξης της συνεργασίας, επιβεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται για παιχνίδι εντυπώσεων, αλλά για διαφωνία ουσίας σε ένα σοβαρό θέμα. Ανεξαρτήτως των διαφωνιών και της αβυσσαλέας διαφοράς απόψεων με τον Π. Καμμένο, πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι δεν προσαρμόστηκε για να κρατήσει την καρέκλα του, όπως προέβλεπε και τον κατηγορούσε η Νέα Δημοκρατία, αλλά βρέθηκε απέναντι στην κυβέρνηση, της οποίας ήταν υπουργός. Περιττό να σημειώσω ότι στο μακεδονικό ζήτημα ο Πάνος Καμμένος έχει 250% άδικο.
Η δημοσιοποίηση του δανείου που έλαβε ο Π. Πολάκης επανέφερε τη συζήτηση για τα δάνεια των κομμάτων, των πολιτικών προσώπων και των συγγενών τους. Συνεχίζεται η τραπεζική «ασυλία» του πολιτικού κόσμου ή έχει αλλάξει κάτι; Συμφωνείτε με τον τρόπο δημόσιας παρέμβασης του κ. Πολάκη;
Η δημοσιοποίηση του καθ’ όλα νόμιμου -και με την έννοια του νόμιμου και ηθικού- δανείου του Π. Πολάκη ακολούθησε μια δυο μέρες μετά την παραδοχή Τσουκάτου στο δικαστήριο ότι ο ίδιος είχε παραλάβει επί Σημίτη 45 εκατομμύρια ευρώ μίζα από τη Siemens.
Η είδηση αυτή, που θα συνιστούσε πολιτικό σεισμό σε οποιαδήποτε χώρα, θάφτηκε -και ως αντιπερισπασμός προβλήθηκε το δάνειο του Π. Πολάκη. Ο Παύλος Πολάκης έχει έναν ιδιαίτερο, απερίφραστο και πολύ προσωπικό τρόπο πολιτικής απεύθυνσης, που ξενίζει πολύ κόσμο. Από την άλλη, κάποιος που υφίσταται αυτής της έντασης και αυτού του ύφους τον πόλεμο, ειδικά από κάποια ΜΜΕ, με κάποιον τρόπο θα πρέπει να αντιδράσει. Ο τρόπος του Πολάκη αυτός είναι.
Στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση προτείνατε να ενταχθεί και το άρθρο που αφορά την προστασία των ζώων, ωστόσο απερρίφθη από την πλειοψηφία των συναδέλφων σας. Πώς κρίνετε αυτήν την εξέλιξη;
Η απόρριψη της πρότασης για τη συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας των ζώων στα μάτια μου είναι ήττα των ιδεών της αριστεράς και του ανθρωπισμού. Την αποδίδω σε κακή εκτίμηση των δυνητικών συνεπειών της.
Οι φόβοι που εκφράστηκαν από συναδέλφους ότι η πρόταση θα λειτουργούσε ως κερκόπορτα για την άρση της προστασίας των δασών, την οποία διακαώς επιθυμεί η ΝΔ, απαντήθηκε στην πράξη από το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν την υπερψήφισε, αλλά και την πολέμησε με σκληρούς ιδεολογικούς όρους στην επιτροπή αναθεώρησης του συντάγματος.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση θα πρέπει το αμέσως επόμενο διάστημα να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία να απαντά αν όχι σε όλα, τουλάχιστον στα βασικά ζητήματα που αφορούν την προστασία των ζώων, ώστε να μην πάει χαμένη η προσπάθεια που έγινε και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης στο θέμα αυτό.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 24 Φεβρουαρίου 2019