Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος πώς είναι ο πόλεμος αν δεν τον έχει ζήσει. Είναι δύσκολο κάποιος να καταφέρει να νιώσει τον φόβο, την αβεβαιότητα και την οδύνη που φέρνει μία τέτοια κατάσταση αν δε τα δει με τα μάτια του, αν δε τα έχει βιώσει στο πετσί του.
Όλος ο πλανήτης έχει τα μάτια του στραμμένα στο Ισραήλ και τη Γάζα αυτή τη στιγμή και κοιτά ανήμπορος μία τραγωδία σε εξέλιξη. Οι πληροφορίες όμως που έρχονται είναι συγκεχυμένες και οι ανθρώπινες ιστορίες χάνονται σε λίστες και αριθμούς ή περιορίζονται σε φρικτά βίντεο και θολωμένες εικόνες που κυκλοφορούν στα μίντια.
Αυτό το κενό θέλησε να καλύψει ο Σάκης Μεΐρ, αρχιτέκτονας με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ζει και εργάζεται σ’ έναν μικρό ερευνητικό σταθμό στην έρημο του Νέγκεβ, στο νότιο Ισραήλ.
Συγκεκριμένα, ο κ. Μεΐρ δημιούργησε ένα «μπλογκ πολέμου», το οποίο ενημερώνει καθημερινά με όλα τα στοιχεία και τις πληροφορίες που έχει συλλέξει ο ίδιος. Όπως εξηγεί στη «ΜτΚ, το έκανε γιατί ένιωσε την ανάγκη να προσφέρει με όποιο τρόπο μπορεί. «Στην ηλικία μου λίγα πράγματα μπορώ να προσφέρω και γι’ αυτό επέλεξα να κάνω αυτό που ξέρω, δηλαδή να γράφω» σημειώνει.
«Προσπαθώ να εξηγήσω ότι αυτός ο πόλεμος δεν είναι σαν τους άλλους. Οι φίλοι με ρωτάνε συνεχώς τι γίνεται. Είναι ασύγκριτος σε βιαιότητα, κτηνωδία και φόρο αίματος. Εύχομαι να κάνω λάθος, μα φαίνεται να έχει μεγάλες διαστάσεις. Βρίσκομαι πάνω από πενήντα χρόνια στο Ισραήλ, και δεν έχω ξαναδεί τίποτα παρόμοιο. Υπήρχαν εξάψεις παλιότερα αλλά καμία σχέση. Αυτή τη φορά μάλλον προετοιμαζόμαστε για κάτι μακροχρόνιο. Γι’ αυτό καταγράφω την δική μου προσωπική εμπειρία την οποία προσπαθώ να τεκμηριώνω. Γράφω αυτό που με ‘τρώει’ καθημερινά» τονίζει ο κ. Μεΐρ. «Ξέρω ότι δεν πρόκειται να αλλάξω τον κόσμο, αλλά ίσως καταφέρω να του μεταφέρω τις εικόνες και τις καταστάσεις που ζούμε εδώ» προσθέτει.
Γραμμένο σε δύο γλώσσες
Το μπλογκ, το οποίο θα βρείτε εύκολα αν το αναζητήσετε στην πλατφόρμα του weebly στο διαδίκτυο, είναι γραμμένο σε δύο γλώσσες, αγγλικά και ελληνικά καθώς, όπως αναφέρει, «οι εβραιόφωνοι έχουν δει και διαβάσει ήδη αρκετά».
Το άτυπο αυτό ημερολόγιο ξεκινά από τις 14 Οκτωβρίου, μία εβδομάδα δηλαδή μετά την έναρξη του πολέμου. Μέχρι τότε, ο κ. Μεΐρ και η σύζυγός του είχαν αποκλειστεί στα Χανιά, όπου βρίσκονταν για επαγγελματικό ταξίδι. Οι ίδιοι, με το που ενημερώθηκαν για τα κακά μαντάτα, έσπευσαν να επιστρέψουν καθώς ο μικρότερος γιος τους στρατολογήθηκε. «Ήταν πολύ σημαντικό να μπορούμε να έχουμε επαφή μαζί του» σημείωσε. Η επιστροφή τους όμως δεν ήταν εύκολη. Οι πτήσεις για Τελ Αβίβ άρχισαν να ακυρώνονται, μαζί και η δική τους. Τελικά, κατάφεραν να φθάσουν μία εβδομάδα αργότερα, με ειδική πτήση. Ο ίδιος, στο μπλογκ του περιγράφει εκτενώς αυτή την εβδομάδα στην Κρήτη μαζί και την αγωνία για συγγενείς και φίλους που βρίσκονταν στο Ισραήλ.
Από τότε, σε καθημερινή βάση, ο κ. Μεΐρ επικοινωνεί μέσω του μπλογκ του, παραθέτει ειδήσεις και στοιχεία ενώ δεν παραλείπει να σχολιάζει και να εκφράζει τα συναισθήματά του σχετικά με όσα ζει. Μετρά τις κηδείες, τους νεκρούς και τους συναγερμούς, παραθέτοντας παράλληλα αναλύσεις και απόψεις. Μνημονεύει αυτούς που χάθηκαν και διερωτάται, άραγε, «πόσοι πρυτάνεις και πρόεδροι πανεπιστημίων υπάρχουν που παρακολουθούν καθημερινά τις ταφές των θυμάτων του πανεπιστημίου τους;».
«Πουθενά δεν είσαι ασφαλής»
Ο ίδιος με την οικογένειά του ζουν σε μία μικρή πόλη, που αριθμεί περίπου 2.000 κατοίκους. Εκεί, οι σειρήνες χτύπησαν μονάχα όσο εκείνοι βρίσκονταν ακόμα στην Ελλάδα και άρα δεν είδαν από κοντά τις φρικαλεότητες. «Εμείς δεν κινδυνεύουμε άμεσα προς το παρόν. Σε πολλές πόλεις κοντά μας όμως οι σειρήνες ηχούν συνεχώς. Ο κόσμος ανησυχεί, υπάρχει φόβος. Άλλοι περνάνε μέρες στα καταφύγια. Τα μαγαζιά κλείνουν νωρίς, δεν διασκεδάζει κανείς. Πολλοί εκ των χιλιάδων εσωτερικά εκτοπισμένων έχουν έρθει εδώ για μεγαλύτερη ασφάλεια» προσθέτει και υπογραμμίζει πως «αν σκεφτούμε βέβαια ότι το Ισραήλ δεν ξεπερνά ούτε την Πελοπόννησο σε μέγεθος, καταλαβαίνουμε ότι όλα είναι κοντά και πουθενά δεν είσαι ασφαλής».
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 28-29.10.2023