Αυτή η βεγγέρα δεν είναι όπως την ξέρουμε. Αντί για φοντάν έχει μουσικές που όλοι αγαπήσαμε, κι αντί για λικέρ προσφέρει δημιουργίες των σπουδαιότερων ελλήνων συνθετών. Ο λόγος για το ζωντανό πρόγραμμα της Ελένης Βιτάλη με τίτλο «Η βεγγέρα της Ελένης», για το οποίο η γνωστή ερμηνεύτρια επιλέγει ως τίτλο μια λέξη με νοσταλγικό χαρακτήρα, που μας γυρίζει πίσω σε παλιές καλές εποχές.
«Δημιουργούνται μέσα μου κραδασμοί όταν ακούω τη λέξη ‘βεγγέρα’, που με παραπέμπει σε ζεστές οικογενειακές στιγμές, σε αληθινή επικοινωνία και σε αληθινό γλέντι. Δεν με ενδιέφερε να αναδείξω κάτι μέσα από αυτές τις ζωντανές εμφανίσεις. Ήταν ανάγκη μου να συμβεί και έγινε. Και είμαι ευτυχισμένη που ο κόσμος το αγκάλιασε και μας αγκάλιασε με τέτοια μεγάλη αγάπη και συμμετοχή», λέει η ερμηνεύτρια, που τώρα φέρνει το πρόγραμμα αυτό και στη Θεσσαλονίκη.
Μαζί της το συγκρότημα «Τζουμ» και η Βιολέτα Ίκαρη δίνουν το δικό τους ξεχωριστό στίγμα επί σκηνής. «Θα χαρακτήριζα τους ‘Τζουμ’ μεγάλους καλλιτέχνες. Μεμονωμένα ο καθένας είναι ένας σπουδαίος μουσικός. Το όνομά τους δηλώνει αυτό το ‘από βάθους επιπόλαιοι’, που αν δεν το έχει ένας καλλιτέχνης, δεν μπορεί να μιλήσει στις ψυχές των ανθρώπων. Όταν για πρώτη φορά στις πρόβες άκουσα αυτό που είχαν ετοιμάσει, ένιωσα πως με φόρεσαν και τους φόρεσα. Από την άλλη, η Βιολέτα Ίκαρη είναι μια τραγουδίστρια της νέας γενιάς, που με εντυπωσίασε βαθιά και έδεσε τόσο αβίαστα σε αυτήν την καινούργια παρέα μας. Κατ’ εμέ είναι η τραγουδίστρια αυτής της γενιάς, που με το ήθος της και την εμπειρία που φέρνει από τη θητεία της στα ικαριώτικα πανηγύρια -πού να βάλουμε και το θεϊκό ταλέντο της φωνής της- θα αφήσει και εκείνη το δικό της λιθαράκι στο ελληνικό τραγούδι».
Θεμέλιος λίθος των «Τζουμ» και ο γιος της, Νίκος Ξύδης, που βαδίζει στα χνάρια της, διαγράφοντας μία αξιοπρεπή κι επιτυχή πορεία. «Όπως ακριβώς μου είπατε!», καμαρώνει όταν της το επισημαίνω κι επαναλαμβάνει τους χαρακτηρισμούς. «Ξέρετε, όταν αξίζει κάποιος κάτι, είναι εξασφαλισμένη η επιτυχία της ζωής του με την έννοια της ευτυχίας. Ποτέ δεν είχα την έννοια ο γιος μου να γίνει επιτυχημένος, για να γίνει επιτυχημένος. Ποτέ δεν κοίταγα τους ελέγχους φανερά, ένα μικρό ψεματάκι για να μην τον βάλω ποτέ στη διαδικασία να σκεφτεί αριστείες, πρωτιές και βλακείες του κάθε κεφαλιού, που τις θεωρεί επιτυχία. Είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, όπως κάθε γονιός από την αγάπη που μου έστελνε τα SOS. Οπότε, ο Νίκος όπως και άλλοι καλλιτέχνες της ηλικίας του είναι τόσο ουσιαστικοί, τόσο αληθινοί, χωρίς αυτή η αλήθεια να αλλάζει τη μαγεία της τέχνης τους αλλά να τη μετουσιώνει σε μία ευλογημένη πραγματικότητα, που όλοι μπορούμε να πετύχουμε. Εξάλλου, δεν ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο, για να θαφτούμε στο πρώτο νεκροταφείο, αλλά για να αγιάσουμε», τονίζει.
«Δεν μπορώ να συμμετέχω σ’ αυτήν την ορολογία συνθημάτων»
Μετρώντας πάνω από τέσσερις δεκαετίες στο χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής, η Ελένη Βιτάλη δεν έχει απωθημένα -«δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος» τονίζει- αλλά επιθυμίες. Ανθρώπινες, ξεχωριστές, γοητευτικές… «Θα επιθυμούσα να μην είχε σταματήσει ποτέ η προπέρσινη συνεργασία με τον Σαββόπουλο, γιατί είχε να δώσει πολλά πράγματα ακόμα. Θα επιθυμούσα επίσης, ουτοπικά σκεπτόμενη, να πιω ελληνικό καφεδάκι με τη συγγραφέα της Λωξάνδρας, Μαρία Ιορδανίδου, στην Καστέλα, να είμαι μία γάτα στο σπίτι του Μ. Καραγάτση και να εισπράττω τους κραδασμούς του, να ξαναβρεθώ με τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Άκη Πάνου στα σπίτια τους με τα κρασάκια μας και τον Στέλιο να προσέχει την κυρία Γεσθημανή να μην πιει παραπάνω. Και να έχω καταφέρει να βρω εισιτήριο σε μια συναυλία που θα έκανε σήμερα η Ουμ Καλσούμ».
Συνηθισμένη στα δύσκολα, ψημένη, με άποψη και θέση γι’ αυτά, παρακολουθεί την επικαιρότητα όσο της επιτρέπει η αντοχή της, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει. «Βιώνουμε μια πολύ δύσκολη εποχή, πρωτόγνωρη σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και οι αντοχές του Έλληνα έχουν εξαντληθεί. Νομίζω πως η πολιτική, με την τρέχουσα σημασία, δεν είναι τίποτε άλλο από μια αναγκαστική συνθήκη, που εξυπηρετεί συμφέροντα τα οποία δεν μπορεί να συλλάβει ο μέσος άνθρωπος που λειτουργεί με το αγνό και απλό αίσθημα. Και επειδή θεωρώ τον εαυτό μου αυθόρμητο άνθρωπο και απλό στη σκέψη, δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτήν την ορολογία συνθημάτων. Ξέρω, όμως, πολύ καλά τι είναι εκείνο που με τρομάζει. Με τρομάζει ο θυμός που ξεχειλίζει γύρω μας και η ανάγκη μας να χωριστούμε σε ‘καλούς’ και ‘κακούς’. Με τρομάζει που πίσω από τα πράγματα πια κρύβεται μια δεύτερη σκέψη. Και επειδή το μένος είναι μια σύντομη τρέλα κατά τον Μέγα Βασίλειο, καλό είναι να κρατάμε την ψυχραιμία μας, γιατί πάντα, όταν περνάει η φουρτούνα, γινόμαστε όλοι μια αγκαλιά. Ας μην το ξεχνάμε αυτό», καταλήγει.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
«Η βεγγέρα της Ελένης»
Block 33
Παραστάσεις: 16 και 23 Φεβρουαρίου
Στο πρόγραμμα και ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Φεβρουαρίου 2019