«Για όλους τους ανθρώπους που χάνουν τις πατρίδες τους, αυτές που είναι από χώμα κι εκείνες της καρδιάς»
Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις πολλά για να καταλάβεις διαβάζοντας την παραπάνω γραπτή αφιέρωση των Nto Diesi πού μπορεί να απευθύνεται. Στη διάρκεια της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης που έχει ζήσει η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες, το τραγούδι «Προσφυγικό» τα λέει όλα: χωρίς μελοδραματισμούς προσεγγίζει την Οδύσσεια κάποιων ανθρώπων, που κινούνται στις παρυφές της ιστορίας και του «πολιτισμένου κόσμου», χωρίς πατρίδα και χωρίς ελπίδα.
Στο κομμάτι αυτό η σιωπηρή απόγνωση των κατατρεγμένων είναι σε πρώτο πλάνο. «Το τραγούδι είναι μια συναισθηματική κατάθεση, μια ανάγκη να εκφράσουμε τον ανθρώπινο πόνο, που είναι ίδιος για όλους μας, τη λύπη και τα βάσανα των ανθρώπων που αναγκάζονται να χάσουν ό,τι θεωρούσαν γνώριμο, δεδομένο και δικό τους», λέει στο makthes.gr η ερμηνεύτρια Πένυ Ραμαντάνη.
Για εκείνη η καλλιτεχνική δημιουργία δεν μπορεί να λειτουργήσει ξέχωρα από το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι. «Σαφώς και ο ρόλος της τέχνης είναι να υπενθυμίζει, να επισημαίνει, να παρηγορεί, να εκφράζει την εποχή της, οπότε αν μια τέτοια δημιουργία είναι αναγκαία, τη γεννά η ίδια η εποχή με τον δικό της τρόπο. Σίγουρα τις τελευταίες δεκαετίες η θεματολογία των τραγουδιών έχει κάνει μια στροφή στο μέσα μας, σε μια πιο υπαρξιακή αναζήτηση, όμως σε ακραίες καταστάσεις, σε στιγμές κρίσης σε τόσα επίπεδα, σαν αυτές που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια αναπόφευκτα η τέχνη παίρνει το έναυσμα», επισημαίνει.
Καλλιτέχνες – «χιλιάδες ανύπαρκτοι για την Πολιτεία» άνθρωποι
Γνωστή από τους «Όναρ», το σχήμα που είχαν ιδρύσει με τον Λευτέρη Πλιάτσικα πριν περίπου δύο δεκαετίες, ακολουθεί τα τελευταία χρόνια κοινή πορεία με τον σολίστα της κιθάρας και συνθέτη Δημήτρη Νίτη συγκροτώντας το δίδυμο Nto Diesi, που τώρα δημιούργησε αυτό το νέο digital single το οποίο κυκλοφορεί από την Ogdoo Music Group.
Ο τρόπος που επελέγη η ονομασία του σχήματος είναι ίσως προφανής. «Φτιάχνοντας τα πρώτα μας τραγούδια και ψάχνοντας – πράγμα πάντα δύσκολο- όνομα για το γκρουπ, συνειδητοποιήσαμε ότι το ντο δίεση είναι ένας τόνος που χρησιμοποιούμε πολύ, ειπώθηκε πολλές φορές οπότε μ’ έναν τρόπο μας «έμεινε» και το διαλέξαμε ως όνομα», τονίζει η ερμηνεύτρια.
Πέρα από το single «Προσφυγικό» όμως το σχήμα κυκλοφόρησε τον Μάιο του ’19, ψηφιακά αλλά και σε φυσικό προϊόν, το άλμπουμ του με τίτλο «Δε φοβάμαι το αύριο» επίσης από το Ogdoo Music Group, ενώ τώρα έχει στα σκαριά ένα ακόμη δισκογραφικό βήμα. «Αυτό το διάστημα ετοιμάζουμε έναν κύκλο τραγουδιών που είτε θα κυκλοφορήσουν όλα μαζί ή ένα- ένα, ανά διαστήματα», υπογραμμίζει η Πένυ Ραμαντάνη.
Αυτό αποτελεί ίσως για εκείνους μια διέξοδο εν μέσω του κορονοϊού, που ως γνωστόν, είχε τις κακές συνέπειές του ευρύτερα στον καλλιτεχνικό χώρο. «Η πανδημία έχει εξαφανίσει τις μουσικές μας εμφανίσεις, μας στέρησε τη ζωντανή επαφή με τον κόσμο, πράγμα βεβαίως αναγκαίο και που το βιώσαμε όλοι. Η πολιτεία φαίνεται να μην απασχολείται από αυτό το ζήτημα, η τέχνη αντιμετωπίζεται σαν μια μη απαραίτητη πολυτέλεια ίσως, εντούτοις η πραγματικότητα είναι πως η τέχνη είναι η ανάσα μιας κοινωνίας και η ανάσα είναι κάτι το απαραίτητο . Οι άνθρωποι που απασχολούνται σε αυτόν το κλάδο, χιλιάδες. Χιλιάδες ανύπαρκτοι για την πολιτεία άνθρωποι, αφού έως τώρα δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό μέτρο στήριξης, αντιμετώπισης ή πλάνου σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες», καταλήγει η ερμηνεύτρια.
Το τραγούδι έχει οπτικοποιηθεί με αφορμή το συγκλονιστικό σκίτσο του Παλαιστίνιου πολιτικού σκιτσογράφου, πρόσφυγα από τη Συρία, Mahmoud Salameh, που είναι αφιερωμένο στα παιδιά τα οποία χάθηκαν στις θάλασσες του κόσμου χωρίς να προλάβουν να ζήσουν, χωρίς να βγουν ποτέ στην ακτή.
Βρίσκεται σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Δείτε εδώ το clip του: