Το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών κάνει ποδαρικό στο καινούριο και πιο ελπιδοφόρο, όπως θέλουμε να ελπίζουμε όλοι, 2022 με νέο καλλιτεχνικό διευθυντή, αφού ο γνωστός συνθέτης Γιώργος Ανδρέου αναδείχθηκε επικρατέστερος στην ανοιχτή διαδικασία που προκήρυξε το δ.σ. του οργανισμού εδώ και οκτώ μήνες με αποτέλεσμα που προέκυψε μετά από φανερή ψηφοφορία μεταξύ των μελών.
Άνθρωπος του πολιτισμού, δημιουργός γνωστών τραγουδιών που όλοι λίγο πολύ σιγοτραγουδήσαμε, με συνθέσεις για δεκάδες θεατρικές παραγωγές, διανοούμενος της μουσικής και ευρύτερα των τεχνών, εμπνευσμένος και ευφυής, γέννημα θρέμμα της πόλης των Σερρών με την οποία διατήρησε συχνή επαφή και ως γιος του μακροβιότερου δημάρχου της Ανδρέα Ανδρέου, ο δημιουργός ήταν ο καταλληλότερος να αναλάβει μια τέτοια θέση, αφού ο δημόσιος χώρος της πόλης ήταν από τα παιδικά του χρόνια «μέσα στην ψυχή και στα βιώματά» του, όπως τονίζει.
Εξάλλου, εδώ και χρόνια υπήρχε το αίτημα ανθρώπων της πόλης ο Γιώργος Ανδρέου με την πανελλαδική εμβέλειά του να αναλάβει κάποια επιτελική θέση ώστε να μπορέσει να βοηθήσει στον πολιτισμό του τόπου του.
Φαίνεται πως, τελικά, τώρα ήρθε η ώρα… «Πολύ χαρακτηριστική στιγμή γι’ αυτό ήταν αφενός η εκλογή του Αλέξανδρου Χρυσάφη στη θέση του δημάρχου της πόλης, ο οποίος επιδεικνύει σημαντική κινητικότητα και δραστηριότητα και αφετέρου το γεγονός πως ήταν ο πρώτος που πολύ ξεκάθαρα και απερίφραστα ζήτησε τη συνδρομή μου», λέει στο makthes.gr ο δημιουργός.
Θεωρεί πως ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσει να συμβάλλει στα θέματα του πολιτισμού από έναν θεσμικό ρόλο στις Σέρρες ήταν η συγκεκριμένη θέση. «Έχω φίλους που είναι καλλιτεχνικοί διευθυντές ΔΗΠΕΘΕ επί χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Κεντρική περίπτωση είναι ο Θοδωρής Γκόνης που έχει μακρά ιστορία σ’ αυτό, είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής με την πιο μεγάλη και γόνιμη διαδρομή και τώρα είναι διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και του Φεστιβάλ Φιλίππων. Ως εκ τούτου είχα την πληροφορία ότι αυτή θα μπορούσε να είναι μια θέση κομβικής σημασίας και γι’ αυτό κατέθεσα υποψηφιότητα».
«Με απασχολεί η αξιοκρατία»
Έτσι, σαν έτοιμος από καιρό ο Γιώργος Ανδρέου, αρχίζει τη θητεία του από τον ερχόμενο Φεβρουάριο, έχοντας ήδη στο μυαλό του κάποιες βασικές συντεταγμένες που τον ενδιαφέρει να τηρήσει: «Το σίγουρο που μπορώ να πω είναι ότι θέλω να κινήσω όλες τις δυνάμεις και τις δυναμικές πρώτα της τοπικής κοινωνίας, ώστε να πλησιάσει ξανά το ΔΗΠΕΘΕ με αγάπη και θετική διάθεση και από την άλλη μεριά να το τοποθετήσω όσο γίνεται στον πανελλήνιο χάρτη πολιτισμού γιατί θεωρώ ότι αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Αν πρώτα δεν έχεις την αγάπη και το ενδιαφέρον των συμπολιτών σου στον τόπο που είσαι, δεν θα πετύχεις… Αν από την άλλη κλειστείς μόνο στον τόπο και προσπαθείς να λειτουργήσεις μέσα σε μια λογική ενός μικρού νοικοκυρεμένου τοπικού πολιτιστικού οργανισμού, πάλι δεν πρόκειται να πετύχεις, γιατί η εποχή μας, κακά τα ψέματα, είναι τόσο γρήγορη και οι πληροφορίες έχουν τόσο έντονη ανάδραση που πρέπει να συμβαίνουν και τα δύο συγχρόνως.
Επίσης, με απασχολεί αυτό που ονομάζουμε με την ευρύτερη έννοια αξιοκρατία, δηλαδή το να καταφέρω να καλέσω στην πόλη τους πιο αξιόλογους ανθρώπους στον τομέα του θεάτρου και γενικότερα του πολιτισμού με μια πολύ σημαντική υποσημείωση, την εμπιστοσύνη προς τη νεότερη γενιά. Νομίζω ότι της το χρωστάμε με την τρομερή δυσκολία που περνάει τώρα και με τον κορονοϊό και με την οικονομική κρίση. Θεωρώ ότι χρειάζεται να υπάρξει ένα βήμα για τους νεότερους δημιουργούς, τόσο του θεάτρου, όσο και κάποιων άλλων τεχνών. Ας μην ξεχνάμε ότι τα ΔΗΠΕΘΕ ως χώροι πολιτισμού μπορούν να φιλοξενήσουν όλες τις τέχνες, όπως συναυλίες, χορό, ακόμη και εικαστικές δραστηριότητες στα φουαγιέ τους, να είναι δηλαδή ένας κεντρικός πόλος πολιτιστικών δραστηριοτήτων για μια πόλη», επισημαίνει.
Το ΔΗΠΕΘΕ ως «μπροστάρης»
Τα πρώτα του σχέδια αφορούν σε μετακλήσεις, συμπαραγωγές, αλλά και πρωτογενή παραγωγή: «Δεν είμαι εναντίον των μετακλήσεων γιατί θεωρώ ότι είναι σημαντικό να μην εγκλωβίζονται τα πολιτιστικά δρώμενα σε δυο μεγάλες πόλεις. Αυτό αποτελεί αδικία για την υπόλοιπη περιφερειακή χώρα και σίγουρα ένα ΔΗΠΕΘΕ μπορεί να φιλοξενήσει σε μια ετήσια βάση δυο – τρεις πολύ καλές παραστάσεις, από αυτές που παρουσιάζονται σε άλλες πόλεις και όχι μόνο στην Αθήνα. Επίσης, ο νόμος επιτρέπει συμπαραγωγές μεταξύ ΔΗΠΕΘΕ, μεταξύ ΔΗΠΕΘΕ και μεγαλύτερων θεατρικών οργανισμών, αλλά και ιδιωτών, αυστηρά στο πλαίσιο της νομοθεσίας. Από την άλλη η πρωτογενής παραγωγή έχει το βασικό πρόβλημα της οικονομικής δυναμικής που είναι σημαντικό γιατί τα ΔΗΠΕΘΕ δεν έχουν και τόσους πολλούς πόρους, αφού ένα κομμάτι του προϋπολογισμού τους αναγκαστικά χρησιμοποιείται για τα λειτουργικά τους έξοδα – άρα η χρηματοδότηση πρέπει να αναζητηθεί ενδεχομένως και υπό χορηγική μορφή και όχι μόνο από το ΥΠΠΟΑ ή τους δήμους», υπογραμμίζει.
Άμισθος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αστυπάλαιας από το 2000 ο Γιώργος Ανδρέου έχει πολλές εμπειρίες στη διοίκηση ενός μικρού χώρου τον οποίο απογείωσε, αφού από εκεί που δεν το ήξερε κανείς, τώρα έχει επιλεγεί ακόμη και για πράσινες ενέργειες από τη Volkswagen και για μια πλήρη ενεργειακή κυβερνητική δράση. «Αυτό συνέβη γιατί στο νησί συνδυάστηκε μια καλή και αξιόλογη αυτοδιοίκηση με το φεστιβάλ, πράγμα που δημιούργησε μια δυναμική».
Έτσι και τώρα πιστεύει ότι το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών πρέπει να είναι ο «μπροστάρης» σε μια συνολική πολιτιστική δραστηριοποίηση του δήμου. «Δεν φτάνει δηλαδή μόνο η δράση του οργανισμού, πρέπει και ο μεγάλος αυτός δήμος της χώρας να αποκτήσει επιπλέον συνδέσεις μεταξύ πολιτισμού, αθλητισμού και άλλων δραστηριοτήτων και όλα αυτά να δημιουργήσουν τελικά ένα θετικό κύμα το οποίο, για μένα, έχει και το νόημα ότι αποτελεί συμβολισμό της ανάγκης της περιφέρειας να στηριχθεί και να υπάρξει, δηλαδή να μην παρακμάσει και απορροφηθεί από το υδροκέφαλο κομμάτι των μεγάλων πόλεων, κυρίως της Αθήνας και δευτερευόντως της Θεσσαλονίκης», υποστηρίζει.
Η παγίδα στο τοπικό πολιτιστικό σχήμα
Τέλος, στο σχόλιό μας ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αρκετά ΔΗΠΕΘΕ παρέμεναν ή παραμένουν σχεδόν ανενεργά, παρότι ξεκίνησαν από τη Μελίνα Μερκούρη ως ένας πολύ δυναμικός θεσμός, ο Γιώργος Ανδρέου απαντά: «Σε ένα μεγάλο ποσοστό κάποια ΔΗΠΕΘΕ είχαν εσωστρέφεια. Υπάρχει μια παγίδα σε ένα τοπικό πολιτιστικό σχήμα: εάν καταλήξει να εξυπηρετεί περισσότερο τις ανάγκες αυτών που το διοικούν ή το συντηρούν, παρά τον κεντρικό του στόχο που είναι η παραγωγή πολιτισμού, τότε δυστυχώς δημιουργείται μια τροφοδότηση, δηλαδή υπάρχει για να μπορεί να λειτουργεί και να συντηρεί μισθολογικά, χωρίς να ασκεί την κεντρική δραστηριότητα. Από εκεί και πέρα είναι σίγουρο ότι θα πρέπει οι διευθυντές των ΔΗΠΕΘΕ να συμφωνήσουμε σε ορισμένες πολιτικές και κοινωνικές πιέσεις, ώστε η αναβάθμιση των οργανισμών αυτών να σημαίνει μια σειρά από πράγματα, όπως οικονομική ενίσχυση ή ενίσχυση της δυνατότητας να φιλοξενούνται πράγματα στον τόπο όπου γίνονται οι δράσεις και όχι να πραγματοποιούνται δοκιμές για μια παραγωγή στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη και μετά να παρουσιάζονται απλά στην έδρα του ΔΗΠΕΘΕ. Δεν είναι εύκολο το γήπεδο, αλλά υπάρχουν πράγματα που μπορεί να συμβούν. Έχω μια συγκρατημένη αισιοδοξία, επειδή ακριβώς είμαι άνθρωπος της πράξης. Δεν είμαι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο, έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου για τα θέματα πολιτισμού, πολλά από αυτά εθελοντικά, πολλά από αυτά άμισθος. Δεν τρομάζω εύκολα», καταλήγει.