ΑΠΟΨΕΙΣ

Ωραία η ανανεωμένη Σβώλου. Ωστόσο, διασχίζοντάς την αμέσως μετά την ασφαλτόστρωση της, μου γεννήθηκε μία απλή απορία: πόσες λωρίδες έχει; Ανέκαθεν ο συγκεκριμένος δρόμος είχε δύο, αν και μάλλον στενές. Πλέον η διαγράμμιση σχηματίζει μία, όμως υπερβολικά πλατιά, αλλαγή που έμμεσα «νομιμοποιεί» το χαρακτηριστικό για εκεί διπλοπαρκάρισμα. Το τόσο οικείο μα και τόσο τριτοκοσμικο διπλοπαρκάρισμα.

Θεωρώ απολύτως αναγκαία ορισμένα μεγάλα έργα υποδομής για τη Θεσσαλονίκη. Πολεοδομικό συγκρότημα τέτοιου μεγέθους επιβάλλεται να διαθέτει εκτεταμένο δίκτυο μέσων σταθερής τροχιάς, ποδηλατόδρομους, άνετη Περιφερειακή και μεγάλα πάρκινγκ σε κομβικά σημεία. Το FlyOver, όταν τελειώσει, θα ανακουφίσει όσους θα το χρησιμοποιούν. Από την άλλη το -ακόμη αναμενόμενο- Μετρό προβλέπεται να ενισχυθεί σχετικά σύντομα μόνο από τον Δυτικό Προαστιακό, ένα έργο ενδιαφέρον για το οποίο όμως αγνοούμε πώς θα συνδυάζεται με τα υπόλοιπα ΜΜΜ. Για πολλά χρόνια λοιπόν δεν μπορούμε να προσδοκούμε θεαματική βελτίωση της ποιότητας ζωής μας χάρη σε νέες σημαντικές παρεμβάσεις, μία μάλλον μελαγχολική συνειδητοποίηση. Συνεπώς, εάν θέλουμε να μη θυμίζουμε Καλκούτα ή Κάιρο, καλό θα είναι ν’ αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις υφιστάμενες υποδομές, με μικρές και σχετικά άμεσα υλοποιήσιμες κινήσεις.

Πινακίδες και φανάρια θα πρέπει ν’ ανανεωθούν. Ίσως κάποιοι αναγκαστούν να ξεβολευτούν, πάντως απαιτείται πολύ εμφανέστερη παρουσία της ΕΛΑΣ στους δρόμους. Εφόσον το νομικό πλαίσιο απαγορεύει βεβαίωση παραβάσεων μέσω καμερών, αυτό χρειάζεται ν’ αλλάξει. Τα σκουπιδιάρικα δεν επιτρέπεται να ξεκινούν συλλογή ακριβώς πριν ανοίξει και αμέσως μόλις κλείσει η λιανική. ΟΑΣΘ και ΟΣΕ οφείλουν άμεσα να προσαρμοστούν καλύτερα στις ανάγκες των εργαζομένων σε Καλοχώρι και Σίνδο. Η στάθμευση σε Τσιμισκή, Εγνατία και Νίκης είναι σήμερα ανεκτή εκτός ωραρίου καταστημάτων, φαινόμενο αδιανόητο. Αντίθετα, θα πρέπει να οργανωθεί θεσμικά με τρόπο που θα προσφέρει και έσοδα στο ΔΘ. Κάτι αντίστοιχο ισχύει για τις Μεγάλου Αλεξάνδρου, 26ης Οκτωβρίου, Μοναστηρίου, Λαμπράκη, Αδριανουπόλεως και άλλες. Είναι κωμικοτραγικό το θέαμα αυτοκινήτων -ντόπιων και ξένων- παρκαρισμένων… χαλαρά κάτω από ολοφάνερα απαγορευτικά σήματα.

Και επιστρέφω στη Σβώλου, προσθέτοντας και τη Δραγούμη, την Εθνικής Αμύνης, την Παπάφη, την Κ. Καραμανλή, την Παπαναστασίου, τη Μαρτίου, τη Σοφούλη και κάθε πολυσύχναστη οδό με αδιευκρίνιστο πλάτος. Ας αποφασίσουμε επιτέλους πού πρέπει και μπορούμε να έχουμε φαρδύτερους δρόμους, και πού φαρδύτερα πεζοδρόμια. Το τωρινό μεσοβέζικο καθεστώς, σε συνδυασμό με τις μονίμως σβησμένες γραμμές (γιατί άραγε;), αναστατώνει την κυκλοφορία, τσακίζει τα νεύρα, προκαλεί αέρια ρύπανση και ασχημίζει την πόλη.

Ίσως αναρωτιέστε γιατί ξόδεψα τετρακόσιες λέξεις για ν’ αναφερθώ σε κάτι φαινομενικά πεζό. Δυστυχώς, η ταλαιπωρημένη Θεσσαλονίκη έχει πιεστική ανάγκη από δράσεις νοικοκυρέματος, όπως οι παραπάνω. Καλά τα μεγάλα έργα, αλλά αργούν.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23.10.2022