«Η Αμερική ουρλιάζει από πόνο μετά το Τέξας. Και πάλι όμως ρωτάμε: «Πότε θα κάνουμε κάτι;»
Τα παραπάνω γράφει η Έμμα Μπροκς στον Guardian προσθέτοντας :
«Είναι παράλογο ο Τζο Μπάιντεν, ο πιο ισχυρός άνδρας στον κόσμο, να μην μπορεί να ανατρέψει την περίεργη σχέση μεταξύ των Αμερικανών και των όπλων τους».
Είναι παράλογο, είναι όμως και παραπάνω από ανησυχητικό και είναι και κάτι που ξεπερνά κάθε όριο ανοχής του κάθε δημοκρατικού ανθρώπου που πιστεύει στην αξία της ανθρώπινης ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ουσιαστικά στο Τέξας έγινε άλλη μια αναμενόμενη σφαγή που προαναγγέλθηκε και το αναπόφευκτό της βαθαίνει τη φρίκη.
Τα κανάλια δείχνουν τους γονείς να κλαίνε, να βρίζουν στα κινητά τους μιλώντας -παραμιλώντας με δικούς τους: «This fucking country.”
Το βράδυ της Τρίτης, που ο Πρόεδρος Μπάιντεν μίλησε στο έθνος ο κόσμος είδε ένα συνδυασμό εκνευρισμού και απόγνωσης – ο πρόεδρος φαίνεται όλο και πιο αδύναμος και πάντα στο κατώφλι του να χάσει την επόμενη λέξη. Αλλά ήταν επίσης μια από εκείνες τις στιγμές που θυμίζει κανείς το χάρισμα του Μπάιντεν για την ανθρώπινη χωρίς «σενάρια». Ο πρόεδρος μίλησε από την εμπειρία της απώλειας ενός παιδιού, την αίσθηση ότι «έχει αφαιρεθεί ένα κομμάτι της ψυχής σου». Η φωνή του, φορτωμένη με πόνο, ήταν συγκλονιστική στην αυθεντικότητά της.
Στο διάγγελμα Μπάιντεν για το μακελειό σε σχολείο στο Τέξας το αδυσώπητο ερώτημα είναι επείγον όσο ποτέ : «Πότε θα ορθώσουμε το ανάστημά μας μπροστά στο λόμπι των όπλων;»
Διεμήνυσε ο ίδιος πως οι Αμερικανοί δεν θα ξεχάσουν αυτούς που παρεμποδίζουν ή καθυστερούν την προώθηση νομοθεσίας για την οπλοκατοχή που είναι βασισμένη στην κοινή λογική.
Αλλά να που ένα ακόμα γεγονός δείχνει πως μια τρέλα στις ΗΠΑ απαντάται με μια ακόμα πιο μεγάλη. «Να οπλοφορούν οι εκπαιδευτικοί» προτείνουν συντηρητικοί πολιτικοί.
Δώστε δηλαδή περισσότερα όπλα για να αντιμετωπίσουμε το μακελειό που έφτιαξαν τα όπλα. Η τρέλα στην αποθέωσή της.
Ώρα να αποδομηθεί η αλλόκοτη σχέση εκατομμυρίων Αμερικανών με τα όπλα τους, μαζί με τις συνέπειες αυτής της παράλογης δύναμης. Υπάρχει η δύναμη; Υπάρχει εντέλει η βούληση του μέσου Αμερικάνου; Υπάρχει η αποφασιστική πολιτική απάντηση;