Το να είναι δεδομένη η ελληνική εξωτερική πολιτική φαίνεται πως έχει καταγραφεί στο πολιτικό της DNA. Ο πρωθυπουργός το δήλωσε με σαφήνεια
για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Θεωρούσαμε, όμως, πως δεδομένη είναι σε σχέση με δύο κέντρα: της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών. Το ότι είναι δεδομένη και προς την
Αλβανία, ανεξαρτήτως των προκλήσεων της γειτονικής χώρας κατά της Ελλάδας και της Ελληνικής Μειονότητας, δεν το πιστεύαμε.
Να διευκρινήσω εξ αρχής ότι δεν θεωρώ πρόκληση την αγορά απο την Αλβανία τριών τουρκικών drones για την άμυνά της. Η Αλβανία είναι ανεξάρτητη
χώρα (όσο ανεξάρτητη είναι και η Ελλάδα, για να μην έχουμε αυταπάτες) και δικαιούται να ενισχύει την άμυνά της όπως θεωρεί καλύτερα.
Δεν καταλαβαίνω που βρίσκεται η πρόκληση;
Πρόκληση, όμως, είναι ο Πρόεδρος της γειτονικής χώρας να απαιτεί να κατέβει η ελληνική σημαία απο περιοχές που και το ίδιο το Αλβανικό κράτος θεωρεί μειονοτικές και η ανάρτηση της σε δημόσια κτίρια και χώρους επιβάλλεται. Χώρια που τις περιοχές αυτές θα τις επισκεφθεί και ο Έλληνας πρωθυπουργός και είθισται ένας τέτοιος σημαιοστολισμός.
Ειρήσθω εν παρόδω πως στη Βόρεια Μακεδονία οι Αλβανοί έχουν πετύχει το ίδιο καθεστώς και οι αλβανικές σημαίες αναρτώνται σε όλα τα δημόσια
κτίρια, στις περιοχές που έχουν χαρακτηρισθεί μειονοτικές. Με πολύ ικανότερη πολιτική απο της Αθήνας, οι Αλβανοί πέτυχαν να θεωρηθούν
συνιστών μέρος στο σύνταγμα της Βόρειας Μακεδονίας.
Που βρίσκεται το αλλοπρόσαλλο;
Το αλλοπρόσαλλο βρίσκεται στη δήλωση Δένδια: "Η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με την Τουρκία"- είπε ο Υπουργός Εξωτερικών- "ούτε με όσους
συνεργάζονται μαζί της. Θα ήθελα να επαναβεβαιώσω την απόλυτη ετοιμότητα της χώρας μου να παράσχει κάθε ενταξιακή αρωγή στην Αλβανία».
Αδιανόητο! Την ίδια ημέρα που ο Δένδιας έκανε τη δήλωση αυτή, ο Ακάρ έκανε τις συνήθεις προκλητικές δηλώσεις του και ο Μπερίσα δήλωνε για
πολλοστή φορά πως πίσω απο την ακύρωση, από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, της Συμφωνίας με την Ελλάδα για τον καθορισμό θαλασσίων
συνόρων βρίσκεται η Τουρκία.
Και ο κ. Δένδιας δεν έχει πρόβλημα με μια τέτοια συμπεριφορά της Τουρκίας. Ούτε της Αλβανίας.
Για την συνεργασία χωρών με την Τουρκία, πράγματι, δεν πέφτει λόγος στην Αθήνα. Είναι τόσο λιλιπούτια απο πλευράς γεωπολιτικού εκτοπίσματος που
όχι, μόνο, δεν την ρωτούν αλλά ενίοτε την ειρωνεύονται κιόλας. Εκείνο, όμως, που έχει μεγάλη σημασία και πρέπει να μας προβληματίσει σε
σχέση με τις δηλώσεις Δένδια είναι η ετοιμότητά του να παράσχει οποιαδήποτε βοήθεια για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας ανεξαρτήτως
της συμπεριφοράς της γειτονικής χώρας απέναντι στη μειονότητα. Και η συμπεριφορά αυτή όχι, μόνο, δεν τηρεί τις διεθνείς δεσμεύσεις της αλλά
είναι και καταπιεστική.
Με την ένταξη της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε. συμφωνώ και εγώ. Αλλά με την προϋπόθεση ότι οι δύο χώρες θα σεβασθούν το
κοινοτικό κεκτημένο και κατά τη συζήτηση των κεφαλαίων η Ελλάδα θα σκεφθεί και θα υποστηρίξει δεσμεύσεις υπέρ των ξεχασμένων απο την Αθήνα
Ελλήνων στις περιοχές αυτές. Και, βεβαίως, εχθρικές συμπεριφορές μεταξύ εταίρων στην Ένωση δεν διανοούνται.