Η γυναίκα που δεν μετάνιωσε και που συμβολίζει διαχρονικά το Παρισινό κουράγιο. Σε κάθε περίπτωση, σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι βοήθησε στη διαμόρφωση της γαλλικής εθνικής ταυτότητας τον 20ό αιώνα.
Μιλάμε για την Εντίθ Πιάφ που πέθανε σαν σήμερα, στις 10 Οκτωβρίου του 1963,σε ηλικία 48 ετών.
Υπήρξε η πιο σημαντική παρουσία στο γαλλικό τραγούδι και στη γαλλική σκηνή των βαριετέ. Το πραγματικό της όνομα ήταν Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν. H αξέχαστη τραγουδίστρια έφυγε αφήνοντας μια τεράστια ιστορία και επιτυχίες όπως:"La vie en rose", "Hymne a l'amour"," Padam..Padam..", "Non,je ne regrette rien", "Les amants d'un jour", "La foule" και πολλές ακόμη. Έζησε πολυτάραχη ζωή με δημιουργία, επιτυχία, πάθη, φήμη, εντάσεις αρρώστια...
Είχε παρατσούκλι La Môme Piaf (που σημαίνει «το μικρό σπουργίτι») που της δόθηκε από τον πρώτο της μάνατζερ, Louis Leplee.
Εάν η Piaf φαίνεται λίγο εκτός μόδας με τη σημερινή jeunesse dorée (νέοι, υγιείς κοσμικού και «μοδάτοι» τύποι ) τότε υποψιάζεστε ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, ας πούμε, με ένα εξώφυλλο υψηλού προφίλ ή μια νέα ταινία. Για να παραφράσουμε ένα παλιό κλισέ, η μόδα είναι προσωρινή, το class είναι μόνιμο.
Τα τραγούδια της μπορεί να φαίνονται πρωτόγονα πια σε κάποιους, αλλά μια φωνή με τέτοια δύναμη να μεταδίδει συναισθήματα δεν αποχωρεί ποτέ προς την στην αφάνεια .
Επιπλέον, έζησε μια ζωή τόσο μποέμ και άγρια που κάνει τον Jim Morrison –θαμμένο, όπως εκείνη, στο νεκροταφείο του Παρισιού Père Lachaise– να μοιάζει με έναν υπολογίσιμο κομφορμιστή που παρασύρθηκε από την ποίηση και τα καλέσματα της εποχής του.
Η ζωή της Πιάφ ήταν μια πανκ όπερα δεκαετίες πριν το είδος εκραγεί.
Είναι παρούσα. Μπορείς ανά πάσα στιγμή να ζήσεις τις στιγμές που συνάρπασαν τα πλήθη μέσα από τα τραγούδια της που ειδικά όταν πιάνουν τα πρώτα κρύα του Οκτώβρη σε «αγγίζουν» καθοριστικά …