Φόβος των μηχανοδηγών
Είναι ένας ένας γέρο πλάτανος
μαγκούφης και παράφορος»
Οι στίχοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου για το τοπόσημο της πατρίδας του, της πρωτεύουσας του θεσσαλικού κάμπου δε θα μπορούσαν να είναι κάτι λιγότερο από βαθιά συμβολικοί.
Από το βράδυ όμως της 28ης Φεβρουαρίου, ο γεροπλάτανος στην κοιλάδα των Τεμπών, δε χρειάζεται κανείς να έχει εντρυφήσει στην ανάλυση ποίησης για να βρει ποιος είναι και πώς κατέληξε μαγκούφης...
Είναι οι χαροκαμένοι γονείς, οι σύντροφοι, οι φίλοι και όλη η χώρα που έμειναν μαγκούφηδες, θρηνώντας παιδιά, μανάδες και πατεράδες που απλώς πήραν το τρένο. Και βρήκαν τραγικό θάνατο εξαιτίας μιας σειράς λαθών και παραλείψεων.
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπτη θα στοιχειώνει για πάντα τους ανθρώπους που έχασαν τόσο άδικα τους αγαπημένους τους. Και θα ρίχνει τη βαριά του σκιά στην κοιλάδα των Τεμπών. Εκείνη που όπως λέει και ο ποιητής ήταν πάντα ο φόβος των μηχανοδηγών. Κι ας δεν τη βαραίνει κάποια κατάρα στ' αλήθεια, μόνο οι πράξεις των ανθρώπων που οδήγησαν άλλους και κυρίως τα νιάτα σε βάναυσους και πρόωρους θανάτους.
Με την τραγωδία στις ράγες της 28ης του Φλεβάρη, συμπληρώνεται το φονικό τρίπτυχο των Τεμπών. Είχαν προηγηθεί δύο πολύνεκρες τραγωδίες στο οδόστρωμα...
Η τραγωδία με τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ
23 χρόνια συμπληρώθηκαν στις 4 του περασμένου Οκτώβρη από τη μέρα που η Θεσσαλονίκη και η οικογένεια του ΠΑΟΚ βυθίστηκαν στο πένθος.
Το διώροφο τουριστικό λεωφορείο που μετέφερε τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ από την Αθήνα, όπου είχαν παρακολουθήσει τον ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στην αγαπημένη τους ομάδα και τον Παναθηναϊκό, στη Θεσσαλονίκη, συγκρούστηκε με διερχόμενο φορτηγάκι που κατευθυνόταν στη Λάρισα, ενώ στη συνέχεια το λεωφορείο έπεσε σε χαράδρα 8 μέτρων.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, δύο χιλιόμετρα πριν τα διόδια των Τεμπών το διώροφο τουριστικό λεωφορείο επιχείρησε να προσπεράσει προπορευόμενο όχημα, με αποτέλεσμα να βρεθεί στο αντίθετο ρεύμα και να συγκρουστεί με το φορτηγό.
Ανάμεσα στους νεκρούς του δυστυχήματος ήταν και ο οδηγός του φορτηγού που συγκρούστηκε με το λεωφορείο, στο οποίο επέβαιναν 77 φίλαθλοι του ΠΑΟΚ.
Στις 4.15 τα ξημερώματα της 4ης Οκτωβρίου του 1999 ο Δικέφαλος έχασε για πάντα τον 20χρονο Χαράλαμπο Ζαπουνίδη, τον 25χρονο Δημήτρη Ανδρεαδάκη, τη 18χρονη Χριστίνα Τζιόβα, τον 22χρονο Αναστάσιο Θέμελη, τον 18χρονο Γιώργο Γκανάτσιο και τον 17χρονο Κυριάκο Λαζαρίδη.
Και ένα μνημείο στην είσοδο των οχημάτων στην κοιλάδα θυμίζει στους χιλιάδες που περνούν καθημερινά, πως τα Τέμπη έριξαν βαριά σκιά...
Μια Κυριακή σαν Μεγάλη Παρασκευή
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο χρόνος σταμάτησε και πάλι στα Τέμπη.
Οι μαθητές της Α' Λυκείου από το Μακροχώρι της Ημαθίας επέστρεφαν στο χωριό τους μετά από εκδρομή στην Αθήνα.
Το λεωφορείο, στο οποίο επέβαιναν οι μαθητές, βρισκόταν στην κοιλάδα των Τεμπών με κατεύθυνση την Θεσσαλονίκη. Στο αντίθετο ρεύμα κινούνταν ένα φορτηγό που μετέφερε νοβοπάν από τον Προβατώνα του Έβρου. Ο οδηγός έχασε ξαφνικά τον έλεγχό του και συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με το λεωφορείο.
Από τη μοιραία σύγκρουση σκοτώνονται επιτόπου 21 μαθητές και τραυματίζονται άλλοι 9. Τα σωστικά συνεργεία που έφτασαν στο σημείο έκαναν πάνω από δύο ώρες να απεγκλωβίσουν νεκρούς και τραυματίες, ενώ οι φωτογραφίες από τον τόπο του δυστυχήματος αποτυπώνουν το μέγεθος της τραγωδίας καθώς τα νοβοπάν έκοψαν στα δύο το πούλμαν.
Ο κρότος της σύγκρουσης "πάγωσε τον χρόνο" όπως έγραφαν εκείνη την εποχή τα ΜΜΕ. Οι διασωθέντες μαθητές αλλά και οι συγγενείς, έπρεπε να μάθουν να ζουν με αυτές τις εικόνες.
Όλη η Ελλάδα θρηνούσε μαζί τους, όμως επρόκειτο για μια τραγωδία που δεν μπορούσε εύκολα να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.
Στη δίκη που έγινε πέντε χρόνια μετά το δυστύχημα, τον Οκτώβριο του 2008, έξι άτομα καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης από τέσσερα έως δεκαπέντε χρόνια. Ανάμεσά τους, ο οδηγός της νταλίκας που καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξη, οι ιδιοκτήτες της νταλίκας αλλά και του εργοστασίου νοβοπάν με ποινές από 4 έως 14 χρόνια, ενώ ο οδηγός του λεωφορείου που μετέφερε τους μαθητές αθωώθηκε. Παράλληλα, επιδικάστηκε αποζημίωση 8,5 εκατ. ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων.
Το Μακροχώρι ωστόσο, δεν ξεχνά ποτέ και δεν σταμάτησε να θρηνεί για όλα αυτά τα παιδιά που δεν γύρισαν ποτέ σπίτι. Τραγική απόδειξη; Ένα από τα παιδιά που έζησαν και δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει από το μυαλό του εκείνες τις εικόνες, αυτοκτόνησε πριν 7 μήνες στα 35 του και πήγε να συναντήσει τους συμμαθητές του...