Πριν από 25 χρόνια, στη 1 Οκτωβρίου 1996, η Άρσεναλ ανέθετε τις τύχες της ομάδας στον 47χρονο τότε Αλσατό Αρσέν Βενγκέρ, που όχι μόνο οδήγησε την Άρσεναλ σε σωρεία τίτλων δημιουργώντας τη γενιά των «invincibles», των αήττητων, αλλά άλλαξε άπαξ δια παντός τον τρόπο με τον οποίο οι Άγγλοι έβλεπαν το ποδόσφαιρο. Τύχη; Ένστικτο; Κανείς δεν ξέρει. Το θέμα είναι πως μέχρι ο Βενγκέρ να βιώσει την αμφισβήτηση, απόρροια ουσιαστικά της μετακόμισης της ομάδας από το θρυλικό «Χάιμπουρι», που έφερε και την αγωνιστική απαξίωσή της, υπήρξαν μαζί μαζί με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον οι άνθρωποι που έβαλαν το άθλημα στις ράγες της σύγχρονης εποχής.
Τσιγάρο, ποτό και καυγάδες
Το τρίτο παιδί του Αλφόνς και της Λουίζ Βενγκέρ, ο Αρσέν μεγάλωσε περιβάλλον εξαρτημένο από τη θρησκεία. Όπως χρόνια μετά αποκάλυψε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, ο μόνος λόγος για να προσευχηθεί, ήταν για να νικήσει η ομάδα του. Σύντομα, η μπάλα έγινε γι’ αυτόν συνώνυμο μιας θεότητας. Άλλωστε, ο τρόπος ζωής του -τσιγάρο, ποτό, καυγάδες- τον μετέτρεψε σε μία έκδοση ανθρώπου, που στην πραγματικότητα ελάχιστες μεταφυσικές ανησυχίες είχε.
Η πρώτη του αγάπη
Ο Αρσέν Βενγκέρ συνδέθηκε όσο κανείς με την Άρσεναλ, όμως έχει εκμυστηρευτεί ότι η πρώτη του αγάπη ήταν η Μπορούσια Γκλάντμπαχ, χάρη στην οποία έμαθε τα βασικά της προπονητικής, πριν τον κερδίσει για πάντα το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο.
Η πρώτη πραγματική προπονητική του δουλειά ήταν στη Νανσί τις σεζόν 1984-87 και ακολούθησαν η Μονακό (1987-94) και η ιαπωνική Ναγκόγια Κράμπους Έιτ (1995-96), πριν πάρει το αεροπλάνο για το Λονδίνο.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1996 συμφώνησε με τους «κανονιέρηδες» και παρουσιάστηκε έξι ημέρες αργότερα εν μέσω έντονης αμφισβήτησης. Τον Βενγκέρ ελάχιστοι τον γνώριζαν, ενώ ήταν ακόμη ζωντανή η φλόγα της παράδοσης, που ήθελε τις βρετανικές ομάδες να δίνουν τη δουλειά σε Βρετανούς προπονητές.
Τίτλοι με το «καλημέρα»
Πριν καν συμπληρώσει δύο χρόνια στον πάγκο της Άρσεναλ, ο Βενγκέρ οδήγησε τους Λονδρέζους στο νταμπλ τη σεζόν 19978-98. Οι αμφισβητίες σιώπησαν και απολάμβαναν την ομάδα του Αλσατού να παίζει με την μπάλα κάτω και να παραδίδει μαθήματα τριγωνομετρίας μέσα στο γήπεδο. Το 2002 και το 2004 προστέθηκαν ακόμη δύο πρωταθλήματα, ενώ ο Βενγκέρ πανηγύρισε ακόμη επτά κύπελλα και έξι Σούπερ Καπ, ενώ έφτασε μέχρι τους τελικούς του Champions League (2006) και του Κυπέλλου UEFA (2000), χωρίς όμως επιτυχία. Μέχρι που έφτασε η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 2005...
Ούτε ένας Άγγλος
Στις 14 Φεβρουαρίου 2005, στον αγώνα με την Κρίσταλ Πάλας, η Άρσεναλ παρατάχθηκε με 11 ξένους ποδοσφαιριστές στη σύνθεσή της και η αγγλική κοινωνία σκανδαλίστηκε. Από εκείνη τη μέρα, ακόμη κι αν το τέλος της σεζόν βρήκε την ομάδα του βόρειου Λονδίνου κυπελλούχο, οι αμφισβητίες επανέκαμψαν. Και όταν η διοίκηση αποφάσισε να επενδύσει στην κατασκευή νέου γηπέδου, κάτι το οποίο πληρώνει μέχρι και σήμερα, ξεκίνησε και ο «κατήφορος» μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Στους τελευταίους του μήνες στον πάγκο της Άρσεναλ, ο Βενγκέρ αντιμετωπιζόταν σαν μία καρικατούρα.
Το ειπε, άλλωστε, ο ίδιος, στη δύση της καριέρας του: «Η καριέρα μου ξεπέρασε τα όνειρά μου, αλλά στο τέλος θυμάμαι μόνο όσα δεν έκανα και τις αποτυχίες μου».