ΑΠΟΨΕΙΣ

Ελπίζω όλοι και όλες να είστε καλά και να ξεκουράζεστε σε κάποια παραλία -με το κίνημα της δικής σας πετσέτας, ή σε κάποιο βουνό ή όπου θέλει ο καθένας τέλος πάντων! Είμαστε στη μέση της περιόδου υποψηφιοτήτων για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και όπως κάθε φορά ζούμε μία κατάσταση όπου πρόσωπα και κόμματα προσπαθούν να βρεθούν στην επικαιρότητα και να χαράξουν την δική τους στρατηγική.

Στις εκλογές του 2019 για τους δήμους ψήφισαν σχεδόν 6 εκατομμύρια -όπως συνήθως, από τα 8 εκατομμύρια εκλογείς. Σχεδόν 5,6 εκατομμύρια ήταν τα έγκυρα ψηφοδέλτια. Έτσι για τις 10 χιλιάδες θέσεις συμβούλων στα 332 Δημοτικά Συμβούλια ένας στους περίπου 600 ψηφοφόρους κατά μέσο όρο εξελέγη μέλος του Συμβούλιου!

Την ψήφο μας διεκδίκησαν 1.634 παρατάξεις στους 332 δήμους. Στο 90% των δήμων είχαμε το πολύ 7 παρατάξεις ενώ στον «πρωταθλητή» δήμο Θεσσαλονίκης είχαμε 19 παρατάξεις που διεκδικούσαν την ψήφο μας. Αν στο σύνολο των 10 χιλιάδων θέσεων προσθέσουμε και τις θέσεις των Δημοτικών Κοινοτήτων (υπάρχουν σχεδόν 1.200 κοινότητες που θεωρητικά αποτελούν πρωτοβάθμια όργανα της ενδοδημοτικής αποκέντρωσης) έχουμε άλλες 10 χιλιάδες θέσεις και άρα 1 στους 300 (όχι του Λεωνίδα αλλά ψηφοφόρος) έχει εκλεγεί σε κάποια θέση στην διοίκηση του δήμου. Σχεδόν 300 χιλιάδες ήταν υποψήφιοι!

Και; Οι υπόλοιποι 299 για τον καθένα -και πολλοί από τους 20.000 εκλεγμένους ξέρουν κάτι για το τι έγινε την τετραετία που πέρασε; Θεωρητικά -και σε αρκετές περιπτώσεις και πρακτικά, υπάρχει ο απολογισμός πεπραγμένων και οι εκτιμήσεις. Τα παίρνουμε υπόψη για την νέα εκλογή;

Στις εκλογές αυτές -που θεωρητικά ολοκληρώνουν της επιλογή για το αποκεντρωτικό σύστημα διοίκησης της χώρας μας κατά το άρθρο 101 του Συντάγματος- εκλέγουμε όργανα που χειρίζονται -κατά το 102 Άρθρο- τις τοπικές υποθέσεις! Και εδώ αρχίζει το όλο πρόβλημα! Ποιες άραγε είναι οι τοπικές υποθέσεις; Και αφού κατά το 101 το σύστημα διοίκησης της χώρας είναι αποκεντρωτικό δεν πρέπει να λειτουργούν έτσι και τα κόμματα;

Είναι δυνατόν ένα πρόσωπο ή άντε μία ομάδα ατόμων με «χρίσμα» ή χωρίς χρίσμα να σχεδιάζει μέσα σε ένα-δύο (άντε τρεις μήνες) ένα πρόγραμμα για την διαχείριση των τοπικών υποθέσεων και να μας το προτείνει; Επειδή φυσικά δεν είναι -με φωτεινές εξαιρέσεις όπως την Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη του Γιάννη Μπουτάρη και άλλων, ψηφίζουμε δίνοντας 50% σημασία στα πρόσωπα, 25% στα κόμματα (δηλαδή την δηλωμένη η άδηλη σχέση με κάποιο ή κάποια κόμματα) και κατά 25% στο πρόγραμμα. Μετά γκρινιάζουμε για τις «τοπικές υποθέσεις» που οι μεν διοίκηση των δήμων λέει ότι το κράτος δεν της εξασφαλίζει τα απαραίτητα (αρμοδιότητες, λεφτά και προσωπικό) για να τις διαχειριστεί και το Κράτος λέει ότι οι Διοικήσεις δεν ασχολούνται. Έτσι -χωρίς τον συνεκτικό ιστό- τα κόμματα, ο καθένας μεταθέτει στον άλλο και όλοι σε μας!

Φυσικά υπάρχουν πολλές φωτεινές εξαιρέσεις! Όμως δυστυχώς οι Δημοτικοί -και ακόμη χειρότερα οι Κοινοτικοί Σύμβουλοι, ελάχιστα συμμετέχουν και κατά συνέπεια και εμείς οι υπόλοιποι. Έτσι η Αυτοδιοίκηση που είναι το σχολείο της Δημοκρατίας καταλήγει γράμμα κενό!

Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα. Αναζητήστε προγράμματα και σχέδια. Δείτε την διαδρομή των υποψηφίων. Και μέρες που είναι η Παναγιά να βάλει το χέρι της!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13.08.2023