Η Βεατρική Σαρρή έγινε η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίζεται σε ομάδα της αγγλικής Super League όπως ονομάζεται η κατηγορία, αφού υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την Μπέρμιγχαμ μέχρι το καλοκαίρι του 2022.
Και μπορεί στην Ελλάδα το επίπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου να είναι χαμηλό, όμως, το ίδιο δεν ισχύει στην Αγγλία. Δεν είναι τυχαίο ότι η εμπορική συμφωνία για τη φετινή χορηγία της Super League από την Barclays Bank αγγίζει τα 10 εκατομμύρια λίρες, ένα αστρονομικό ποσό για τα ελληνικά δεδομένα, ενώ κολοσσοί, όπως το BBC, πρόκειται να αγοράσουν τα δικαιώματα των παιχνιδιών. Επίσης, οι χώρες που θα ενδιαφερθούν να αποκτήσουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων θα χρειαστεί να καταβάλλουν εξαψήφιο νούμερο για να τα κάνουν δικά τους.
Η Βεατρίκη, πάντως, που συμπληρώνει πέντε χρόνια παρουσίας της στο αγγλικό πρωτάθλημα, έχοντας ξεκινήσει από την τέταρτη κατηγορία, δεν σταματάει να βάζει στόχους και να ονειρεύεται. Για την ώρα, η επιστροφή στην πατρίδα μπορεί να περιμένει, αν και πάντα θα τής λείπουν ο λαμπερός ήλιος και η οικογένειά της.
Η διαδρομή Χανιά - Αγγλία
Ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε ηλικία επτά ετών στην ακαδημία των Νέων Χανίων, όπου έπαιζε με συνομήλικά της αγόρια. Παρέμεινε στην ομάδα μέχρι τα 13 της, όταν και πήρε μεταγραφή για τη γυναικεία ομάδα του ΟΑ Χανίων, τη φανέλα της οποίας φόρεσε μέχρι την ενηλικίωσή της.
Για έξι χρόνια, από 7 έως 13 χρονών, έκανε παράλληλα και στίβο, όμως, μεγαλώνοντας, όταν κλήθηκε να επιλέξει ποιο από τα δύο θα συνέχιζε, ψήφισε με κλειστά μάτια το ποδόσφαιρο.
«Πάντα μού άρεσαν τα αθλήματα και πάντα έπαιζα με τα αγόρια, είτε στο σχολείο είτε στο χωριό. Σε ηλικία 5 ετών ξεκίνησα να κάνω ενόργανη, στα 7 μου πήγα στο ποδόσφαιρο και στον στίβο και στα 13 αποφάσισα ότι το ποδόσφαιρο ήταν αυτό με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ. Δεν μπορώ να συγκρίνω τα δύο αθλήματα, γιατί δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Ίσως, όμως, ένας παράγοντας που με οδήγησε στην τελική μου απόφαση, μετά από κάποιους Παγκρήτιους αγώνες στον στίβο, ήταν η ανυπόφορη μοναξιά που ένιωθα σε αυτόν».
Στα 18 της πήρε την απόφαση να φύγει για την Αγγλία, με σκοπό να συνδυάσει σπουδές και μπάλα. «Με το που τελείωσα το σχολείο έφυγα για την Αγγλία για σπουδές στην ψυχολογία. Πρώτη μου ομάδα ήταν η Λιντς Γιουνάιτεντ, που αγωνιζόταν στην τέταρτη κατηγορία της χώρας. Την επόμενη χρονιά φόρεσα τη φανέλα της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ στην 2η κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος, όπου παρέμεινα τρία χρόνια. Ώσπου, τον περασμένο Ιανουάριο ήρθε η πρόταση από την Μπέρμιγχαμ».
Αυτή, ωστόσο, δεν ήταν η πρώτη φορά που οι «μπλε» προσέγγισαν την Χανιώτισσα ακραία επιθετικό. «Η Μπέρμιγχαμ είχε ενδιαφερθεί για μένα το καλοκαίρι, αλλά ήταν μόλις είχα υπογράψει την ανανέωση της συνεργασίας μου με τη Σέφιλντ. Τελικά, επανήλθε τον Γενάρη, όταν και ήταν πιο εύκολο να αποδεσμευτώ, και υπέγραψε συμβόλαιο με την Μπέρμιγχαμ μέχρι το καλοκαίρι του 2022».
"Οι διαφορές επιπέδου είναι τεράστιες"
Μπορεί στην Ελλάδα το πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας γυναικών να μην έχει ξεκινήσει ακόμα, ωστόσο, στην Αγγλία παίζεται κανονικά ποδόσφαιρο. «Το πρωτάθλημα διεξάγεται κανονικά, τόσο αυτό της πρώτης όσο και αυτό της δεύτερης κατηγορίας. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, είμαστε υποχρεωμένες να κάνουμε τεστ κορονοϊού δύο φορές την εβδομάδα - οι ομάδες είναι πολύ αυστηρές σε αυτό το κομμάτι και ακολουθούν κατά γράμμα τις οδηγίες. Η ομάδα βρίσκεται αυτήν την στιγμή στην ένατη θέση (στο πρωτάθλημα συμμετέχουν 12 ομάδες) και στόχος μας είναι αρχικά η εξασφάλιση της παραμονής στην κατηγορία».
Όσον αφορά στο επίπεδο του πρωταθλήματος, οι διαφορές με το ελληνικό είναι τεράστιες. «Το επίπεδο είναι πάρα πολύ υψηλό: η Super League είναι μεταξύ των τριών καλύτερων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Όλος ο κόσμος βλέπει γυναικείο ποδόσφαιρο και δεν είναι τυχαίο που μεγάλοι σύλλογοι, όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, επενδύουν σε αυτό».
Ευχή της είναι μία ημέρα να καταφέρει να αγωνιστεί στο Γουέμπλεϊ. «Οι γυναικείες ομάδες δεν αγωνίζονται στα ίδια γήπεδα με αυτά των ανδρικών. Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως είναι ένας τελικός ή ένα μεγάλο παιχνίδι, γίνεται αυτό. Αγαπημένο μου γήπεδο είναι το Γουέμπλεϊ και εύχομαι μια μέρα να καταφέρω να αγωνιστώ εδώ. Η ομάδα μου, η Μπέρμιγχαμ, είχε παίξει πριν από τέσσερα χρόνια στον τελικό του κυπέλλου εκεί».
Η επιλογή της Αγγλίας και η Αμερική
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα ότι θέλω να πάω στην Αγγλία», παραδέχεται η 23χρονη ποδοσφαιρίστρια, για να εξηγήσει: «Η μητέρα μου είναι Αγγλίδα, οπότε είχα επισκεφθεί πολλές φορές στο παρελθόν τη χώρα. Μού αρέσει η νοοτροπία, η γλώσσα, ο τρόπος ζωής και φυσικά το γεγονός ότι το γυναικείου ποδοσφαίρου είναι υψηλό. Στην Αγγλία μία ποδοσφαιρίστρια μπορεί να ζήσει από αυτό».
Κατά το διάστημα παραμονής της στο εξωτερικό δέχτηκε προτάσεις από αμερικάνικα κολέγια, αλλά δεν υπέκυψε στον πειρασμό. «Τα προηγούμενα χρόνια είχα προτάσεις από κολέγια στην Αμερική, αλλά δεν με ενδιέφερε ποτέ να πάω εκεί. Ήμουν αποφασισμένη να παραμείνω στην Αγγλία και να δουλέψω όσο χρειάζεται για να πετύχω τους στόχους μου».