Η 14χρονη Ηλιάνα Χατζηπαναγιώτη ήταν η μεγάλη νικήτρια του δρόμου των 5 χιλιομέτρων στον Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο της Θεσσαλονίκης. Μπορεί να είναι μικρή σε ηλικία, όμως, η Αθηναία αθλήτρια που φοιτά με αθλητική υποτροφία στη Σχολή Μωραΐτη, ξεχειλίζει από ταλέντο.
Η ίδια είναι διατεθειμένη να δουλέψει σκληρά για να πετύχει, έχοντας όλα τα φόντα για να το κάνει. Σε αυτό την βοηθάει πολύ και η σωματοδομή της, αλλά κυρίως το πάθος της για το τρέξιμο, το οποίο βλέπει σαν παιχνίδι. Η ενασχόλησή της με τον αθλητισμό της στερεί πολλές φορές πράγματα που κάνουν οι συνομήλικοί της, ωστόσο, αυτό δείχνει να μην την απασχολεί καθόλου. Η ικανοποίηση που νιώθει κάθε φορά που πατάει στο γήπεδο, είναι αρκετή.
Η «ΜτΚ» έκανε μαζί με την Ηλιάνα Χατζηπαναγιώτη μία αναδρομή στο παρελθόν, από την εποχή που ξεκίνησε να ασχολείται με την κολύμβηση και το μπαλέτο, μέχρι το πέρασμά της στον στίβο και την αγάπη της για τις μεγάλες αποστάσεις και μίλησε μαζί της για το πώς συνδυάζει τα μαθήματά της με τις απαιτητικές προπονήσεις, αλλά και τι περιλαμβάνουν τα σχέδιά της για το μέλλον.
Πότε και πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το τρέξιμο;
Πριν από τέσσερα χρόνια, οι γονείς μου μού πρότειναν, βλέποντας ότι είμαι ψηλή και αδύνατη, να δοκιμάσω στίβο. Ήδη είχα ασχοληθεί με την κολύμβηση, τη ρυθμική γυμναστική και το μπαλέτο, όμως, στην ηλικία των 10 ετών ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τον στίβο και κόλλησα. Μου άρεσε πάρα πολύ και έτσι ξεκίνησα προπονήσεις στον Αθλητικό Όμιλο Παλαιού Φαλήρου με τον προπονητή μου Παναγιώτη Χαραμή. Στην αρχή οι προπονήσεις ήταν πιο χαλαρές, όσο περνούσε όμως ο καιρός γίνονταν πιο εντατικές.
Τι σε τράβηξε περισσότερο στον στίβο;
Μου άρεσε η αίσθηση του να τρέχω και καθώς περνούσε ο καιρός, ήθελα να πηγαίνω όλο και πιο γρήγορα. Παράλληλα, έβλεπα το σώμα μου να αλλάζει. Στην αρχή δοκίμασα τις δυνάμεις μου στο ύψος, το μήκος και τις ρίψεις, όμως, επειδή έβλεπα ότι δεν ήμουν πολύ καλή σε αυτά, είπα να δοκιμάσω στο τρέξιμο στις μεγάλες αποστάσεις, αρχής γενομένης από τα 1.000 μέτρα. Η αγάπη μου για τις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις φάνηκε γρήγορα.
Θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος αγώνας μεγάλων αποστάσεων που έλαβες μέρος;
Ήταν μία σειρά αγώνων 1.000 μέτρων που διοργάνωσε σε διάφορες περιοχές της Αθήνας μία τράπεζα και κέρδισα τους περισσότερους. Ακολούθησαν τα διασυλλογικά πρωταθλήματα και το πρώτο μου ήταν στον Άγιο Δημήτριο, όπου έκανα 3.20 στα 1.000μ. και κατέκτησα την 1η θέση. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Είχα εκπλαγεί με την επίδοσή μου. Περίμενα ότι θα τα πάω καλά, αλλά όχι ότι θα κερδίσω. Εκεί αποφάσισα ότι είμαι διατεθειμένη να δουλέψω πολύ και να κάνω αυτό που αγαπώ.
Είσαι μαθήτρια της Β’ Γυμνασίου στη Σχολή Μωραΐτη, όπου φοιτάς με αθλητική υποτροφία. Τι περιλαμβάνει ένα καθημερινό σου πρόγραμμα;
Ξυπνάω καθημερινά στις 6:30 και πηγαίνω στη Σχολή Μωραΐτη στις 8:00, που ξεκινούν τα μαθήματα. Επιστρέφω στο σπίτι μου γύρω στις 16:00 και μέχρι τις 19:00 διαβάζω τα μαθήματά μου για την επόμενη ημέρα. Στη συνέχεια πηγαίνω για δύο ώρες προπόνηση και επιστρέφω το βράδυ πλέον σπίτι μου για ξεκούραση. Τους χειμερινούς μήνες, που δεν έχει τόσο ήλιο, το πρόγραμμα διαφοροποιείται ελαφρώς και συνήθως πηγαίνω προπόνηση αμέσως μετά το σχολείο. Γενικώς, κάνω έξι φορές την εβδομάδα προπόνηση στην Άγιο Κοσμά και ορισμένες -κυρίως τις Κυριακές- στον Εθνικό Κήπο, όπου μου αρέσει πολύ να τρέχω στη φύση. Τα Σαββατοκύριακα συνήθως κάνω προπόνηση το πρωί και μετά ετοιμάζω τα μαθήματά μου, για να μην έχω πολλά μέσα στην εβδομάδα. Επίσης, βγαίνουμε βόλτες με την οικογένειά μου και τους φίλους μου.
Μπορείς και συνδυάζεις το σχολείο με το απαιτητικό πρόγραμμα των προπονήσεων;
Ναι, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Γενικά, τα πηγαίνω καλά στο σχολείο, είμαι καλή μαθήτρια. Συνδυάζω το διάβασμα με τις προπονήσεις και θέλω, όταν τελειώσω το σχολείο, να σπουδάσω κάτι σε σχέση με το τρέξιμο και τον αθλητισμό, για να μπορώ να βοηθάω άλλους αθλητές. Σκέφτομαι το μέλλον μου ως φυσικοθεραπεύτρια ή αθλητίατρος.
Ένιωσες ποτέ ότι χρειάστηκε να θυσιάσεις κάτι από την καθημερινότητά σου ως παιδί για τον αθλητισμό;
Υπήρχαν φορές που δεν μπορούσα να πάω βόλτα με τις φίλες μου, είτε γιατί είχα αγώνα, είτε γιατί είχα προπόνηση ή κάποιες στιγμές που δεν μπορούσα να βγω βράδυ, αλλά δεν το βλέπω ως θυσία. Αγαπάω πάρα πολύ αυτό που κάνω.
Οι γονείς σου σε στηρίζουν στην απόφασή σου να ασχοληθείς πιο ενεργά με τον στίβο;
Οι γονείς μου με στήριζαν και με στηρίζουν πάντα. Με βοηθούν πολύ με τις μετακινήσεις για τις προπονήσεις και είναι δίπλα μου σε κάθε εύκολη ή δύσκολη στιγμή.
Πώς αποφάσισες να συμμετάσχεις στο Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο της Θεσσαλονίκης;
Μετά από προτροπή του προπονητή μου, ο οποίος μού είπε ότι είναι μία πολύ καλή διοργάνωση και ότι η διαδρομή προσφέρεται για να σημειώσουμε ρεκόρ, αποφάσισα να δηλώσω συμμετοχή. Ήταν πολύ όμορφο το συναίσθημα να τρέχεις βράδυ σε μία τόσο όμορφη πόλη, όπως είναι η Θεσσαλονίκη, και με τις καιρικές συνθήκες να είναι ιδανικές.
Περίμενες την πρωτιά; Πόσο εύκολα ή δύσκολα κέρδισες τον αγώνα;
Δεν περίμενα ούτε την 1η θέση, αλλά ούτε ότι θα κατέβαζα και τον χρόνο μου στο 17.16. Ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος, ήταν από τους πιο δύσκολους αγώνες που έχω λάβει μέρος. Στα πρώτα τρία χιλιόμετρα ήμουν 2η μαζί με την Κατερίνα Κουτλή, που εντέλει κατετάγη 3η, όμως, στη συνέχεια πέρασα μπροστά. Στα τέσσερα χιλιόμετρα ήρθε η Φωτεινή Μυστακίδου, που τερμάτισε 2η, με προσπέρασε, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Στα τελευταία 500 μέτρα πέρασα πρώτη και αγωνιζόμουν να κρατήσω την πρωτιά μέχρι τέλους.
Τι σκεφτόσουν καθ’ όλη τη διάρκεια της κούρσας;
Δεν σκεφτόμουν κάτι ιδιαίτερο. Προσπαθούσα να μείνω συγκεντρωμένη στον αγώνα, να διατηρώ ρυθμό. Έλεγα συνεχώς στον εαυτό μου ότι ‘δεν είσαι κουρασμένη, μπορείς’. Επίσης, σημαντική ήταν και η βοήθεια του κόσμου που μας εμψύχωνε κατά τη διάρκεια της διαδρομής.
Το 2018 έτρεξες για πρώτη φορά στα 3.000 μέτρα στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας και κέρδισες την 2η θέση, ακολούθησε η πρωτιά σου στην ίδια διοργάνωση τον περασμένο Μάρτιο στα 5.000μ. και η 1η θέση στο Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο της Θεσσαλονίκης πριν από μερικές ημέρες. Τι άλλο να περιμένουμε από εσένα;
Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτές μου τις νίκες. Είναι υπέροχο το συναίσθημα, όταν οι κόποι σου ανταμείβονται στον αγώνα. Στα μέσα Νοεμβρίου θα λάβω μέρος στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, όπου συμμετείχα και πέρυσι, αλλά δεν τα είχα πάει καλά, με στόχο να βελτιώσω τον χρόνο μου και τον προσεχή Μάρτιο θα είμαι πάλι παρούσα στον Ημιμαραθώνιο της Αθήνας. Ακολουθεί το πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου στα Τρίκαλα και το καλοκαίρι το πανελλήνιο πρωτάθλημα, ενώ κάποια στιγμή θα ήθελα να λάβω μέρος και σε αγώνες στο εξωτερικό, ώστε να ζήσω την εμπειρία.
Έχεις κάποια αθλήτρια πρότυπο; Θα ήθελες να μοιάσεις σε κάποια;
Θαυμάζω κυρίως αθλήτριες του εξωτερικού. Πρότυπό μου είναι η Έμα Κόμπερν, που τρέχει στα 3.000 μέτρα με εμπόδια και η Γκενζέμπε Ντιμπάμπα, η οποία τρέχει μεγάλες αποστάσεις.
* Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία της Κυριακής" (26/10)