Την δεύτερη παράστασή του «Τα λευκά άτια χορεύουν στο φεγγαρόφωτο» παρουσιάζει σήμερα και για τρεις ημέρες στη Θεσσαλονίκη ο ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας Ιωάννης Χατζηιωάννου.
Η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Σοφούλη από την θεατρική ομάδα «Η Θεατροφρένεια» σε σκηνοθεσία Άννας Δήμου και αφορά στις ιστορίες εννέα γυναικών που έχουν υποστεί διαφόρων ειδών κακοποίηση και ενώνονται μεταξύ τους μέσα από το φως του φεγγαριού. Κύριος χαρακτήρας, μια κωφάλαλη γυναίκα ως σύμβολο όλων των κακοποιημένων γυναικών. Οι ρόλοι βασίζονται σε αληθινές ιστορίες γυναικών που έχει γνωρίσει ο ίδιος στη ζωή του.
Όπως εξηγεί ο κ. Χατζηιωάννου στο makthes.gr: «Το φεγγάρι είναι ίδιο παντού και το φως του κάνει τα πάντα να φαίνονται πιο όμορφα. Τα άλογα χρησιμοποιήθηκαν γιατί εφόσον πρωταγωνίστρια είναι η κωφάλαλη, και όπως είπαμε πολλοί την θεωρούσαν ζώο, επέλεξα να την συμβολίσω ως άλογο: ένα ζώο περήφανο και εμπνέει σεβασμό παρά τις κακοποιήσεις που έχει δεχθεί ανά τους αιώνες. Έγινε μια πολύ ωραία επιλογή γυναικών για να ενσαρκώσουν αυτούς τους ρόλους, συμπληρώθηκε με την υπέροχη μουσική του Ιορδάνη Ροβανίδη σε συνδυασμό με την μαγική φωνή της Γεωργίας Ασημοπούλου έχουν ένα φανταστικό αποτέλεσμα το οποίο ευελπιστώ πως θα συγκλονίσει, θα συγκινήσει και θα ξύσει πληγές».
Η ευαισθησία του με το θέμα προέκυψε κάπως… φυσικά όπως λέει και ο ίδιος καθώς από μικρή ηλικία είχε γυναίκες πρότυπα στη ζωή του, τη γιαγιά και τη μητέρα του ενώ τότε ήταν που γνώρισε και την κωφάλαλη γυναίκα η οποία, όπως εξηγεί, υπέστη πάρα πολλές μορφές κακοποίησης.
«Θεωρώ χρέος μου να γράφω για τον ανθρώπινο πόνο, θέλω να ευαισθητοποιήσω. Πιστεύω έτσι αλλάζει ο πόνος. Όταν κάποιος μπορέσει να νιώσει τον πόνο του άλλου και ας μην τον έχει ζήσει τότε μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Προσωπικά ήμουν πολύ τυχερός που μεγάλωσα μέσα σε μια υπέροχη οικογένεια, είναι ένα προνόμιο που δεν έχουν πολλοί. Ταξίδεψα πολύ, γνώρισα πολλούς ανθρώπους, πολλές γυναίκες που κακοποιήθηκαν και πέρασαν δύσκολα και ένιωσα την ανάγκη να κάνω κάτι γι’ αυτές. Ίσως αυτό που νιώθω ως χρέος μου να ήταν απέναντι στην κωφάλαλη γυναίκα, την οποία γνώρισα ως φίλη της γιαγιάς μου».
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στο πρώτο του θεατρικό έργο, το «Φόρεσε τα Κόκκινα Παπούτσια» που γράφτηκε και παρουσιάστηκε το 2020 σε σκηνοθεσία της Μόνικας Αϊβάζογλου. Η ιδέα τότε του είχε έρθει μετά από την παράσταση «Η Κυρά της Πόλης» στην οποία πρωταγωνιστούσε το 2018. Το έργο αποτελούσε μια διασκευή της Λωξάντρας και ο Ιωάννης Χατζηιωάννου βραβεύτηκε από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας με το βραβείο Α' Ρόλου. «Τότε ήταν που σκέφτηκε ότι έχω και εγώ τη δική μου Λωξάντρα, τη γιαγιά μου». Η υπόθεση εξελισσόταν την παραμονή των Χριστουγέννων, την τελευταία νύχτα της ζωής της γιαγιάς, η οποία μάλιστα είχε προβλέψει και τον θάνατό της. «Τελευταία της επιθυμία ήταν να μαζευτούμε για τα Χριστούγεννα οικογενειακώς και να είναι όλα τα παιδιά της μαζί της. Τα παιδιά της δεν μιλιόντουσαν για πολλά χρόνια και αυτός ήταν ο πόνος της. Στο έργο περνάνε μπροστά από τα μάτια της όλοι οι νεκροί που πέρασαν από τη ζωή της και είχε τεράστια επιτυχία και απήχηση» λέει χαρακτηριστικά.
«Αυτό το έργο ήταν το προσωπικό μου ευχαριστώ αλλά και άτυπο μνημόσυνο προς την αγαπημένη μου γιαγιά ενώ ήθελα να περάσω μέσα από αυτό και συγκεκριμένα μηνύματα εναντίον της διαφορετικότητας, για τις ανθρώπινες σχέσεις κλπ. Βάλτε τα κόκκινα παπούτσια λοιπόν. Δεν πρέπει να αναβάλλουμε, όλα είναι τώρα».
Το «Φόρεσε τα Κόκκινα Παπούτσια» θα ξανανέβει την επόμενη σεζόν πάλι με την Θεατροφρένεια σε σκηνοθεσία της Άννας Δήμου.
Για τον κ. Χατζηιωάννου, η (κάθε) παράστασή του θα είναι επιτυχημένη εάν ο κόσμος βγει προβληματισμένος από το θέατρο. «Θέλω το κοινό να σκεφτεί πώς μπορεί να αλλάξει κάτι. Η αλλαγή έρχεται από τους μικρούς κύκλους για να φτάσουν στους μεγάλους. Η Τέχνη δαμάζει τις ψυχές, γιατί στα λέει ευθέως μεν αλλά έμμεσα».
Πάγια άποψή του είναι ότι ο κόσμος θα έπρεπε να βλέπει περισσότερο θέατρο αλλά και να κάνει. «Πιστεύω θέατρο μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε αρκεί να το θέλει, να ανέβει στη σκηνή και να αφήσει την ψυχή του εκεί» λέει χαρακτηριστικά.
Ο κ. Χατζηιωάννου εκτός από ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας είναι πρώτα απ’ όλα γεωπόνος, μια επιλογή συνειδητή αφού όπως εξηγεί αυτός είναι ο τρόπος που ο ίδιος ισορροπία. «Το θέατρο είναι ψυχοθεραπεία για μένα, με ταξιδεύει, φεύγω από τη ζωή μου. Είναι επίσης ένας εξαιρετικός τρόπος να περάσεις μηνύματα. Από την άλλη αγαπώ πολύ τα φυτά και την φύση. Μου αρέσουν γιατί εξελίσσονται, έχεις κάτι να περιμένεις, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας και για τον άνθρωπο» εξηγεί και σημειώνει πώς προτιμά να έχει μια χαλαρή σχέση με το θέατρο και να δουλεύει με τους δικούς του όρους χωρίς να πληγώνεται ή να περιμένει να επιβιώσει από αυτό.
Το επόμενο Σάββατο 6 Απριλίου ο Ιωάννης Χατζηιώαννου πρωταγωνιστεί στο «Λα Νόνα» του Ρομπέρτο Κόσα, μια μαύρη κωμωδία που σατιρίζει την χούντα της Αργεντινής. Η παράσταση θα παιχτεί από την ομάδα Studio Ergon το στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στις 21:00 με ελεύθερη είσοδο. Απαραίτητη η κράτηση θέσεων.
