Του Βασίλη Κεχαγιά
Το γκρίζο και βροχερό πρωινό της 20ης Νοεμβρίου ξεκινούσε η δίκη της Νυρεμβέργης. Όταν, αναγγελλόμενοι από τον αρχιγραμματέα του δικαστηρίου, οι δικαστές εισέρχονταν στην αίθουσα το ηλεκτρικό ρολόι έδειχνε 10.03’. Ήταν η ώρα που η ανθρωπότητα έθετε στο εδώλιο των κατηγορουμένων όλους αυτούς που την αιματοκύλισαν, από το 1939 και για έξι έτη.
Κάποιες θέσεις ήταν κενές, αφού ο Χίτλερ, ο Γκέμπελς και ο Χίμλερ είχαν αυτοκτονήσει και ο Μπόρμαν είχε προσπαθήσει να πείσει για κάτι ανάλογο, αλλά μάλλον θα πρέπει να λογίζεται ως δραπέτης, γι’ αυτό και οι δικαστές έκριναν ότι θα δικαζόταν ερήμην. Στο μεταξύ, ο Λάι είχε απαγχονιστεί και αυτός στο κελί του. Οι υπόλοιποι, την ίδια ώρα βρίσκονταν στις θέσεις τους, προκειμένου να δώσουν λόγο για τα εγκλήματά τους.
Ο χοντρό-Γκέρινγκ, πρωτοπαλήκαρο του Φύρερ, εμφανώς αδυνατισμένος, με ένα στρατιωτικό χιτώνιο. Δίπλα του ο Ρούντολφ Ες, κάτισχνος και ο Ιωακείμ φον Ρίμεντροπ, σκυφτός και γερασμένος. Πίσω τους, απαθείς, ο Κάιτελ, ο Ρέντερ και ο Κλάους φον Σίραχ, ο «προφήτης της εθνοσοσιαλιστικής νεολαίας». Ο Φρίτσε σκυθρωπός και ο Φρανκ, από τους λίγους μετανοήσαντες, με μαύρα γυαλιά, θαρρείς για να κρύψει την ντροπή του.
Στο άλλο εδώλιο, κάθονταν ο Στράιχερ, φαλακρός και συντετριμμένος, ο Φουνκ, με μάτια απλανή, ο Ρόζεμπεργκ, νευρικός και πολύ ταραγμένος, ο Γιοντλ αδιάφορος. Ο Γιάλμαρ Σαχτ και ο φον Πάπεν, από τους μεγαλουαστούς του φασιστικού καθεστώτος, γνώριζαν αγγλικά και γαλλικά και δε φορούσαν ακουστικά.
Ο πρώτος, υπουργός Οικονομικών, ο οποίος έστησε την πολεμική μηχανή, αλλά το 1944 είχε καταλήξει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, διότι είχε αρνηθεί τις πιστώσεις, μετά την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Ο Καλτενμπρούνερ, ο οποίος πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της δίκης νόσων, είχε ήδη προσβληθεί από εγκεφαλική αιμορραγία.
Οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες που τους απευθύνθηκαν, για να εισπράξουν το σκωπτικό σχόλιο του Βρετανού δικαστή και προέδρου, Τζόφρεϊ Φρίντριχ Λόρενς: «τότε έχουμε να κάνουμε με δίκη αθώων».
Την πρώτη ημέρα, η αγόρευση του Αμερικανού κατήγορου Ρόμπερτ Τζάκσον, του «πατέρα της δίκης», όπως ονομάστηκε, ήταν αυτή που ξεκίνησε από τη γέννηση του εθνικοσοσιαλισμού, το πραξικόπημα της μπυραρίας του Μονάχου το 1923, τη δημιουργία των παραστρατιωτικών οργανώσεων SS και SD, την κατάργηση των εκκλησιών, τη δίωξη των Εβραίων, τη φίμωση του Τύπου και την παραβίαση 26 διεθνών συνθηκών για τους επιθετικούς πολέμους. Η δίκη που θα ακολουθούσε θα διαρκούσε 407 ημέρες.
*Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοσης της "Μακεδονίας" που κυκλοφορεί αύριο Κυριακή, 13 Νοεμβρίου 2022