Πρόσεξα με πολύ ενδιαφέρον το κύμα αλληλεγγύης για την 90χρονη η οποία συνελήφθη να πουλάει παράνομα προϊόντα σε μία λαϊκή.
Δεν κατάφερα να βρω περισσότερες λεπτομέρειες για το πως μία γυναίκα 90 χρονών έφτασε να δουλεύει σε μία λαϊκή γιατί το κρίσιμο στην ιστορία δεν είναι γιατί συνελήφθη η γυναίκα αλλά γιατί αναγκαζόταν να δουλέψει στα 90 της.
Σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος αντιμετώπισης της, μου θύμισε τον ιστορικό καστανά της Αριστοτέλους,
Για όσους δεν θυμούνται κι εκείνος είχε επίσης ξεσηκώσει ένα τεράστιο κύμα συμπάθειας και αλληλεγγύης όταν συνελήφθη να πουλάει χωρίς άδεια.
Απλώς δεν είχε πληρώσει ποτέ καμία υποχρέωση του κι είχε φτάσει να χρωστάει πάνω από 200.000 ευρώ χωρίς τις προσαυξήσεις. Δηλαδή τόσα χρήματα που θα μπορούσε να έχει αγοράσει ένα ρετιρέ στην παραλία...
Αλλά εμείς είμαστε ψυχοπονιάρηδες και συμπαραστεκόμαστε σε όποιον καταφέρει να ενεργοποιήσει το αντιεξουσιαστικό μας.
Νοιαζόμαστε για τη γιαγιά, νοιαζόμαστε για τον καστανά, νοιαζόμαστε για αυτούς που θα μείνουν στο δρόμο γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση του στεγαστικού τους δανείου.
Τους συμπαραστεκόμαστε! Ακόμη και σε όσους δεν πληρώνουν το δάνειο αλλά χρησιμοποιούν τζάμπα ένα σπίτι 250 τετραγωνικών, έχουν εξοχικό, εισόδημα 3.000 το μήνα και καταθέσεις 65.000 στην τράπεζα. Γιατί προστασία μέχρι και αυτούς προέβλεπε η ρύθμιση της κυβέρνησης για τα κόκκινα δάνεια.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πολλούς να έχουν τέτοια εισοδήματα και τέτοιο επίπεδο ζωής αλλά τι σημασία έχει;.
Εμείς είμαστε ψυχοπονιάρηδες, ο καστανάς εξακολουθεί να πουλάει κάστανα στην Αριστοτέλους, και κάποιοι απο αυτούς που έχουν κόκκινα στεγαστικά δάνεια εξακολουθούν να ζουν, όπως ζούσαν πριν τα δάνεια γίνουν κόκκινα. Ίσως και λίγο καλύτερα...
Κι οι άλλοι που πληρώνουν κανονικά τα δάνεια τους και τις άδειες για να πουλάνε κουλούρια και κάστανα; Απλώς για αυτούς η κρίση δεν ήταν ευκαιρία...