ΑΠΟΨΕΙΣ

Ελπίζω για όλους μας τα Χριστούγεννα να είναι γιορτή, να μην εκτεθούμε σε κινδύνους, προστατεύοντας τον εαυτό μας και τους άλλους. Και έτσι να πάει και όλη η εβδομάδα ώστε να φτάσουμε με καλύτερους όρους στα Φώτα και στον αγιασμό των υδάτων -έστω και μέσα στις εκκλησίες.

Με την αναμενόμενη αρχή του 2022 ανησυχώντας για την «Ο», ελπίζουμε και τα επιδημιολογικά δεδομένα να είναι καλύτερα και με το εμβόλιο, να αρχίσουμε να ξεπερνάμε το υγειονομικό πρόβλημα. Θα μας αφήσει πίσω, η πανδημία, πολλά και σύνθετα προβλήματα.

Δυστυχώς έχουμε ήδη χάσει συνανθρώπους μας, που δεν είναι απλά καταγραμμένα στατιστικά δεδομένα. Ο καθένας και η καθεμία που χάθηκε ήταν ένας άνθρωπος που άφησε πίσω του άλλους που λυπούνται, δραστηριότητες που διακόπηκαν χωρίς να μπορεί να αντικατασταθούν.

Σε ατομικό επίπεδο θα μας αφήσει πολλά και διαφορετικά. Ο καθένας και η καθεμία βίαια αναγκάστηκε να αλλάξει την καθημερινότητα και τις συνήθειες. Από τους μαθητές, τους φοιτητές και τους εκπαιδευτικούς που αναγκάστηκαν να επανέλθουν από ένα ψηφιακό σε ένα λειτουργικά προβληματικό σχολείο μέχρι την κάθετη πτώση της αγοράς, την ανασφάλεια των εργαζομένων που ζουν ένα αβέβαιο παρόν και κυρίως ένα άγνωστο μέλλον, η κοινωνική μας ζωή περιορίστηκε και σε πολλές περιπτώσεις τέθηκε σε αναστολή. Ατομικά ο καθένας και η καθεμία βιώνει ένα τραύμα σε όλες τις δραστηριότητες του. Στην προσωπική και κοινωνική και στην επαγγελματική του ζωή. Στον ελεύθερο του χρόνο που άλλαξε άρδην. Θα το ξεπεράσουμε; Πάντα ελπίζουμε και προσδοκούμε…

Σε συλλογικό μας επίπεδο η κοινωνία μας (και ο πλανήτης) βιώνει ένα τραύμα. Στην αναζήτηση αντιστοιχιών με ιστορικά προηγούμενα θυμόμαστε την μικρασιατική καταστροφή, τον εμφύλιο, την δικτατορία. Αν αναζητήσουμε τι άφησε στην Ελλάδα το 1920-22 που ξεπεράστηκε μετά 30 σχεδόν χρόνια, τι άφησε ο εμφύλιος που ξεπεράστηκε μετά 30 χρόνια, τι άφησε στην Ελλάδα η δικτατορία που ξεπεράστηκε και αυτή με το λεγόμενο τέλος της μεταπολίτευσης κάπου στο 2012 και τι άφησε στον πλανήτη ο 1ος και ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος και το 1989 με την κατάρρευση των καθεστώτων του τέλους του 2ο Πολέμου και η κρίση του 2008-09, θα δούμε τις αντιστοιχίες.

Δεν είναι η ώρα της αποτίμησης, μέσα στην πανδημία σε εξέλιξη, είναι όμως πάντα αναγκαίο να μπορούμε να δούμε μπροστά και να θέσουμε σήμερα τις βάσεις για να φτιάξουμε ένα καλύτερο αύριο. Η ουσιαστική διατάραξη της καθημερινότητας, η μείωση της εμπιστοσύνης στις αρχές και τους θεσμούς, η αρνητική θέση προς τα Μέσα Ενημέρωσης, η συνεχής διαμάχη για τι συμβαίνει και ποιος είναι υπεύθυνος είναι ουσιαστικά χαρακτηριστικά ενός τραύματος. Οι αναφορές σε διάφορα ιστορικά γεγονότα και η ανάκληση στην μνήμη τραυμάτων, πανδημιών προσφέρουν ελπίδα. Πώς θα θυμόμαστε το 2021; Θα επιδράσει αυτή η μνήμη σε μελλοντικές εμπειρίες; Θα είναι μια ιστορία επιτυχημένης αντιμετώπισης ή μια μεγάλη αποτυχία;

Θα δείξει… Θα έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε. Καλό 2022 σε όλους και όλες και εκτός από εμβόλιο εναντίον στον COVID ας κάνουμε και το εμβόλιο να ξεπεράσουμε τις ατομικές και συλλογικές επιπτώσεις… Αυτό το παράγουν τα κόμματα και οι συλλογικοί θεσμοί που θα κριθούν για την αποτελεσματικότητα του!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 24-26 Δεκεμβρίου 2021