Την παράσταση «Πήρε τη ζωή της στα χέρια της» παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη η σκηνοθέτρια Φρόσω Λύτρα (φωτ.), στο ειδικά διαμορφωμένο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Το κείμενο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Βασίλη Κατσικανούρη ο οποίος το περιγράφει ως «μία τρελή, τρελή… τραγωδία».
«Πρόκειται για ένα έργο βαθιά κοινωνικό, με στοιχεία χιούμορ, στημένο σε ένα ονειρικό τοπίο-βιότοπο» εξηγεί στη «ΜτΚ» η κ. Λύτρα.
«Στον πυρήνα του βρίσκεται η Φωτεινή, ένα πλάσμα ανυπεράσπιστο, ανεπάγγελτο και απαράμιλλα φωτεινό και ερωτευμένο. Απέναντί της βρίσκονται τρεις πετυχημένοι άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τα συναισθήματά της προκειμένου ο ένας εξ αυτών, ο συγγραφέας να γράψει ένα καινούργιο έργο εμπνεόμενος από τη ζωή της. Πρόκειται για μία παράσταση που αφορά τους πάντες: ο καθένας μπορεί να δει τον εαυτό του σε όλους τους χαρακτήρες και μπορεί να αλλάξει την κοσμοθεωρία σου» προσθέτει.
Το Φουαγιέ της ΕΜΣ μεταμορφώνεται σε ένα άτυπο θερμοκήπιο
Για τις ανάγκες της παράστασης, το Φουαγιέ της ΕΜΣ έχει μετατραπεί σε ένα άτυπο θερμοκήπιο, με περίπου 200 αληθινά φυτά εσωτερικού χώρου και τους κατάλληλους φωτισμούς και σκηνικά που σε συνδυασμό με τη θέα προς το Θερμαϊκό δημιουργούν μία μυσταγωγική ατμόσφαιρα.
«Το να επιχειρώ σε μη θεατρικούς χώρους νιώθω ότι προσφέρει μία ολοκληρωμένη βιωματική εμπειρία του θεατή» εξηγεί η σκηνοθέτρια.
«Ο χώρος μας δίνει την ελευθερία να συνδιαλαγούμε και με τις υπόλοιπες Τέχνες μέσα στην παράσταση, τη μουσική, τον χορό, τη γλυπτική ακόμα και την ενδυματολογία και τον φωτισμό. Το θέατρο είναι ο χώρος που ούτως ή άλλως συναντιούνται όλες οι Τέχνες, εγώ απλώς το κάνω πιο έντονα» αναφέρει η κ. Λύτρα τονίζοντας μάλιστα πως ο διάλογος ανάμεσα στις Τέχνες βρίσκεται στο…. καταστατικό της θεατρικής της ομάδας στην Αθήνα, τους Naan. Ούτως ή άλλως, όπως σημειώνει η κ. Λύτρα, σπάνια ένας καλλιτέχνης θα έχει κλίση μόνο σε μία Τέχνη μη εξαιρετέας της ίδιας η οποία όπως εξομολογείται έχει πάθος και για τα εικαστικά. «Συνήθως πρώτα συλλαμβάνω το σκηνογραφικό concept για να σκηνοθετήσω ένα έργο. Άλλες φορές βλέπω πρώτα το τοπίο και μετά μου έρχεται η έμπνευση, ή διαβάζω ένα έργο και ψάχνω το τοπίο του. Το μόνο σίγουρα είναι ότι μπορώ να επιχειρήσω σε οποιονδήποτε μη θεατρικό χώρο» λέει χαρακτηριστικά σημειώνοντας ότι πρόκειται για μία μεγάλη ευκολία αλλά και πρόκληση.
«Το να κάνεις έναν χώρο κατάλληλο είναι μια μεγάλη διαδικασία που απαιτεί φωτισμούς, εγκαταστάσεις, θέσεις κ.λπ. και όλα αυτά τηρώντας όλους τους κανόνες ασφαλείας γεγονός που λόγω της επικινδυνότητάς της πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσει και εις βάρος της σκηνοθεσίας» τονίζει.
Η Φωτεινή είναι ένα πλάσμα φωτεινό, ερωτευμένο που ζει στις δικές τις εναλλακτικές πραγματικότητες, γεγονότα που εκμεταλλεύεται ο καλλιτέχνης και την χρησιμοποιεί για να γίνει η έμπνευσή του. «Μέσα από την παράσταση συνειδητοποίησα πόσο φυσικό και δυνατό είναι το ζωικό αυτό ένστικτο να κατασπαράξουμε τον άλλον. Στην περίπτωση της ανθρωπότητας που έχουμε λύσει το θέμα της πείνας, είναι ψυχολογικό, θα κατασπαράξουμε για να πετύχουμε. Δεν έχει να κάνει με κοινωνικές τάξεις και επαγγέλματα είναι πανανθρώπινο και σημασία έχει η προσπάθεια του ανθρώπου να το νικήσει» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Δεν πρέπει να παίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά»
«Προσωπικά έχω αποδεχτεί την σκοτεινή μου πλευρά και καλό θα ήταν να το κάνουμε όλοι. Υπάρχει η τάση να λέμε αυτοί είναι καλοί και κακοί αλλά εγώ διαφωνώ με αυτόν τον διαχωρισμό. Στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι. Με έχει εκπλήξει πολλές φορές ο ίδιος μου ο εαυτός. Το κοιτάω με μεγάλο σκεπτικισμό και αγωνίζομαι να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Διαχωρίζω τους ανθρώπους σε αυτούς που προσπαθούν να είναι καλοί και αυτοί που δεν προσπαθούν» σημειώνει η κ. Λύτρα και τονίζει πως η ανθρωπότητα εξελικτικά βρίσκεται σε «βρεφικό» στάδιο για να γνωρίζει την Αλήθεια πέρα από αυτό που αντιλαμβανόμαστε ο καθένας ξεχωριστά.
«Δεν γνωρίζουμε το παιχνίδι του χρόνου ή των διαστάσεων, δεν έχουμε εξερευνήσει καλά-καλά τον ίδιο μας τον εγκέφαλο. Προσωπικά δεν έχω απαντήσεις για τίποτα, μέσα από την Τέχνη θέτω ερωτήματα. Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα είναι δεν πρέπει να παίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά. Ούτε τις γνώσεις μας, ούτε τις ιδέες μας» λέει χαρακτηριστικά.
Όπως εξηγεί η κ. Λύτρα στόχος της είναι οι θεατές να περάσουν καλά, όχι απαραίτητα να προβληματιστούν. «Αν ο θεατής νιώσει ωραία έστω και μία στιγμή, αυτό για μένα είναι τεράστιο κέρδος. Ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά, μία στιγμή χαράς όμως έχει μεγάλη αξία» τονίζει.
«Οι καλλιτέχνες δεν θα έπρεπε να περιμένουμε τα εισιτήρια για να επιβιώσουμε»
Σε ό,τι αφορά στο θέατρο στην Ελλάδα, η κ. Λύτρα σημειώνει πως δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. «Το κράτος θα έπρεπε να στηρίζει την Τέχνη, δεν θα έπρεπε οι καλλιτέχνες να αγωνιούν στο πως θα βιοποριστούν μέσα από αυτήν. Δεν θα έπρεπε να περιμένουμε τα εισιτήρια για να επιβιώσουμε. Νιώθω ότι το κράτος έχει άγνοια για την Τέχνη και τη θεωρεί είδος πολυτελείας ενώ δεν είναι. Η επαφή του οποιουδήποτε ανθρώπου-πολίτη με την Τέχνη έχει να κάνει με την παιδεία του την εκπαίδευσή του. Όλα αυτά τα χρήματα που ξοδεύονται για την άμυνα και τον στρατό θα μπορούσαν να μη χρειάζονται αν είχε γίνει συνείδηση των κυβερνώντων η άποψη ότι όλα ξεκινούν από την καλλιέργεια των πολιτών».
Η κ. Λύτρα μίλησε στη «ΜτΚ» και για τον δάσκαλο και σύντροφό της Γιάννη Κακλέα ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που την μύησε στην Τέχνη της σκηνοθεσίας. «Δεν υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσά μας, πώς να ανταγωνιστείς αυτό το… θηρίο; Πρέπει να είσαι αφελής. Ο άνθρωπος είναι φαινόμενο, ζει και αναπνέει για το θέατρο. Προσωπικά τον κοιτώ με δέος. Δεν μπορώ να πω ότι με έχει επηρεάσει στον τρόπο που σκηνοθετώ καθώς έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις και νιώθουμε περήφανοι ο ένας για τον άλλον».
Η κ. Λύτρα εξηγεί πως της είναι δύσκολο να βλέπει άλλες θεατρικές παραστάσεις γιατί λόγω «επαγγελματικής διαστροφής» χάνει την αντικειμενική προσέγγιση του θεατή. Προτιμά να βλέπει παραστάσεις που δεν μοιάζουν με αυτό που κάνει εκείνη. Στον ελεύθερό της χρόνο επίσης περπατάει, ζωγραφίζει ενώ όπως αποκαλύπτει είναι και αθλήτρια του Texas Hold’em Poker. Βλέπει με πολύ πάθος ταινίες και σειρές αλλά καθόλου τηλεόραση και social media, καθώς νιώθει ότι της κλέβουν τη ζωή και τα αντιμετωπίζει ως «μία βλαβερή συνήθεια». «Ίσως είναι ένας νέος τρόπος επικοινωνίας που δεν καταλαβαίνω, μπορεί απλά να είναι μία νέα πραγματικότητα που δεν με αφορά» καταλήγει.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
H παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 30 Μαρτίου
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη: 19,00, Πέμπτη-Παρασκευή: 21.00, Σάββατο: 19.30 & 21.15, Κυριακή: 19.00
Εισιτήρια: more.com
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 07.04.2024