Et tu, Brute? Στη χώρα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ οι πολιτικές εξελίξεις και οι πιρουέτες των Media θυμίζουν αυτό που αποδίδεται στα Ελληνικά ως «Και σύ, τέκνον Βροῦτε;»
Στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, «Ιούλιος Καίσαρ», τη στιγμή της δολοφονίας του, ο Καίσαρ βλέπει τον φίλο του και για πολλούς και γιο του, τον Βρούτο, ανάμεσα στους εντός ολίγου δολοφόνους του.
Ήταν 15 Μαρτίου του 44 π.Χ., όταν ο Καίσαρ πήγαινε στη Σύγκλητο για την τελευταία συνέλευση πριν αναχωρήσει για μια εκστρατεία, όταν οι συνωμότες δολοφόνοι, προφασιζόμενοι μια κοινή τους παράκληση, περικύκλωσαν και τον χτύπησαν με τα μαχαίρια που έκρυβαν πάνω τους.
Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα με τον συνειρμό. Η έκφραση αυτή χρησιμοποιείται και σήμερα σε περιπτώσεις αναπάντεχης προδοσίας από αχάριστους ανθρώπους.
Αναφερόμαστε στην στροφή-κωλοτούμπα των ιστορικών Sunday Times, εφημερίδα που στηρίζει παραδοσιακά τους Συντηρητικούς που τώρα πια βλέπουν πως «ήρθε η ώρα» των Εργατικών και του Κιρ Στάρμερ.
Ύστερα από σχεδόν 20 χρόνια σταθερής στήριξης στους Τόρις, από την εποχή του 2005 -και παρά την κυριαρχία τότε του Τόνυ Μπλερ- η παγκόσμιου κύρους εφημερίδα του Ρούπερτ Μέρντοκ γράφει τώρα εν όψει των εκλογών στη Βρετανία, πως «η χώρα χρειάζεται αλλαγή» και ότι δεν μπορεί να αντέξει άλλο με ένα «εξαντλημένο» κόμμα στην εξουσία.
«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε όπως είμαστε και πιστεύουμε πως είναι τώρα η σωστή στιγμή για να εμπιστευθούμε στο Εργατικό Κόμμα την αποστολή να αποκαταστήσει την επάρκεια στη διακυβέρνηση», προστίθεται στο κύριο άρθρο της εφημερίδας. «Έρχεται μια στιγμή που η αλλαγή είναι η μόνη επιλογή».
Όχι πως έχει άδικο καθώς ελάχιστοι-αν όχι κανένας!- πιστεύουν ότι ο πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ έχει ίχνος ελπίδας στις εκλογές της 4ης Ιουλίου στη Βρετανία. Ή κούραση και η απογοήτευση στους κόλπους των Συντηρητικών είναι τέτοια που ακόμα και σε περιοχές που κάποτε ήταν προπύργια του κόμματος το πλήθος αποφαίνεται πως δεν δικαιούται ελπίδων ο Σούνακ.
Είναι παραπάνω από σίγουρο ότι θα αλλάξει χέρια η εξουσία με τα κλειδιά της Ντάουνινγκ Στριτ να τα παίρνουν οι Εργατικοί. Σε μια αν μη τι άλλο εντυπωσιακή για τα παραδοσιακά βρετανικά πολιτικά ήθη, οι Sunday Times έκαναν στροφή και έριξαν ένα πάρθειο βέλος ελπίζοντας στον Στάρμερ και στη νίκη των Εργατικών
Ουδέποτε βρήκαν τέτοια έκτασης επιβεβαίωση πολιτικά σλόγκαν όπως «κυβέρνηση εν αναμονή» και «φθορά εξουσίας».