«Αποχαιρετούμε με θλίψη και σεβασμό τον σπουδαίο ποιητή Μιχάλη Γκανά, που άνοιξε με την πέννα του δρόμους για να περπατήσουν όσοι 'δεν έμειναν αλώβητοι από τις μυλόπετρες της Ιστορίας'» αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ.
«Η πολιτική προσφυγιά που γνώρισε από πολύ μικρός, καθώς η οικογένειά του κυνηγήθηκε από τον αστικό στρατό, και η οδύσσεια μέχρι να φθάσουν στην Ουγγαρία, έμεινε στη μνήμη του για πάντα και καθόρισε τη γραφή του.
Η Ελλάδα χαράχτηκε σε κάθε στίχο που έφτιαχνε, σαν περίτεχνο ηπειρώτικο κόσμημα, όπως εκείνα των παλιών μαστόρων της γενέθλιας γης. Ό,τι τον βασάνιζε ήταν η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής στην παιδική ηλικία, ίσως την πραγματική πατρίδα όλων μας, όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος.
Στους δωρικούς του στίχους συνέχισε να τραγουδά καθώς πίστευε ότι «δουλειά της ποίησης είναι να στέκει πάνω στις πληγές και να τις ξύνει. Έχει μια παρηγορητική δύναμη. Μια ελευθεριότητα. Μια ασύγκριτη καταφυγή σε ένα άλλο προσωπικό σύμπαν. Γι αυτό: 'Να μη κοιτάς, λοιπόν, μα να παρατηρείς. Γιατί η παρατήρηση έχει διάρκεια. Και η διάρκεια είναι πάθος'» προσθέτει η ανακοίνωση του κόμματος.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.